Ερχονται οι λύκοι...

Από τον Τάσο Πουλτσάκη

Αυτές τις φανταχτερές και πολύχρωμες μέρες, «ψηλαφώντας» ο καθένας μας το παιδικό του παρελθόν και με οδηγό πάντα τη φαντασία, επιστρέφουμε και... μικραίνουμε, για να προσαρμοστούμε στον παραμυθένιο αυτόν κόσμο που στροβιλίζεται γύρω μας, καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα.

Μες απ’ τους συμβολισμούς, τις αλληγορίες, τις υπερβολές, τις μεταφορές και τις μαγικές εικόνες των παραμυθιών -αν και τα σάρωσε όλα, δυστυχώς, η σύγχρονη τεχνολογία της επικοινωνίας- κάνουν την εμφάνιση, ως αναπόσπαστα στοιχεία, οι μηχανισμοί της ταύτισης και της μίμησης, για να φωτίζεται περισσότερο το καλό, το δίκιο, η χαρά, η ευγένεια και τελικά η λύτρωση. Τα πρόσωπα που έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα παραμύθια, κυρίως εκείνα με τα οποία ταυτίζονται, στα μάτια των παιδιών, φαντάζουν ηρωικά, αέρινα, οικεία, όσο κι αν κάποια απ’ αυτά, άλλη φορά, αυτοδιαψεύδονται.
Μέσα στον κόσμο των ζώων – πρωταγωνιστών, ξεχωριστή θέση έχει ο λύκος, ο εκφραστής του απόλυτου κακού σε αρκετά παραμύθια. Για παράδειγμα, ο κακός και «καννιβαλικός» λύκος της «Κοκκινοσκουφίτσας», όπως κι αυτός του «Πέτρου και του Λύκου», ό,τι και να κάνουν, στο τέλος εξολοθρεύονται. Το τελευταίο αυτό διδακτικό παραμύθι, ο συνθέτης Σεργκέι Προκόφιεφ το έντυσε με μουσική για ορχήστρα και αφηγητή, όπου τα όργανα «παίζουν» και υποδύονται μουσικά τους ήρωες του μύθου.
Αντιθέτως, στο «Βιβλίο της ζούγκλας», του Κίπλινγκ, ο μικρός Μόγλης ανατρέφεται και μεγαλώνει στην ινδική ζούγκλα από μια αγέλη «καλών» λύκων, χωρίς προβλήματα.
Την περασμένη εβδομάδα μια είδηση για έναν κακό, πεινασμένο και θρασύτατο λύκο, κινητοποίησε μνήμες, σκέψεις, εντυπώσεις κι έγινε η αφορμή να γραφτεί το σημερινό σημείωμα.
Η είδηση, λοιπόν, έλεγε: «Κυνηγός, ενώ κυνηγούσε με τα σκυλιά του λαγούς στη δασική περιοχή των Κομνηνών της Κοζάνης, αντίκρισε ένα από τα λυκόσκυλά του κατασπαραγμένο από λύκους. Στη συνέχεια, οι λύκοι το μετέφεραν σε απόσταση 100 μέτρων και το έθαψαν, σκεπάζοντάς το με φύλλα»...
Μέσα στην πόλη της Πτολεμαΐδας πέρυσι, λύκος έκοβε βόλτες αμέριμνος, ενώ λίγο νωρίτερα, στην ίδια περιοχή, αγέλη λύκων κατασπάραξε κοπάδι με πρόβατα.
Ο πρόεδρος του τοπικού Κυνηγετικού Συλλόγου, εκφράζοντας την ανησυχία του για την κατάσταση, δήλωσε τα εξής: «Είναι θέμα χρόνου να γίνει επίθεση και σε ανθρώπους, λόγω αύξησης του πληθυσμού τους». Διαβάζουμε, επίσης, πως ακόμη και στο δάσος της Πάρνηθας εμφανίστηκαν λύκοι, αναζητώντας τροφή και νερό.
Και λέμε εμείς τώρα. Μήπως κι αυτό το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής μετά τις καλοκαιρινές πυρκαγιές και τη λειψυδρία; Ίσως.
Αυτούς τους τόσο επιθετικούς λύκους, με κάποιον τρόπο, μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε, εκείνους, όμως, τους άλλους λύκους, που έρχονται απ’ τον Βορρά και καταστρέφουν πόλεις και χωριά σκοτώνοντας χιλιάδες ανθρώπους, όπως κι εκείνους τους φανατικούς του Νότου που δε λένε να ομονοήσουν και να τα βρουν, τι θα γίνει; Ποιος και με ποιον τρόπο θα τους σταματήσει;