Το σχόλιο της Δευτέρας

Ο Ελον Μασκ και οι μάσκες που πέφτουν

ΕΝΑΣ τυπάκος, ντυμένος κάζουαλ, πενηντάρης αλλά με το πλεονέκτημα του baby face, χοροπηδούσε πίσω από τον Ντόναλντ Τραμπ, την ώρα που ο επανεκλεγείς Πρόεδρος των ΗΠΑ ανακοίνωνε τη νίκη του. Ο τυπάκος πανηγύριζε έξαλλα, χόρευε, σήκωνε τα χέρια ψηλά σαν φιγούρα του Καραγκιόζη, προτρέποντας τα πλήθη να τον ακολουθήσουν στους πανηγυρισμούς του. Βλέποντας φευγαλέα τη σκηνή στην τηλεόραση υπέθεσα ότι θα είναι κανένας ενθουσιώδης οπαδός που πήδηξε απρόσκλητος επί σκηνής. Αλλά δεν ήταν. Ήταν ο Έλον Μασκ αυτοπροσώπως! Γνωστός και μη εξαιρετέος, δισεκατομμυριούχος, μπίζνεσμαν, εφευρέτης, βασικός χρηματοδότης της καμπάνιας του Τραμπ, μέλλων υπουργός, ό,τι και να πεις μέσα είσαι, μέχρι που κάποιοι διαβλέπουν πρόθεση διαδοχής του Τραμπ στην Προεδρία. Βίος και πολιτεία. Στην κυριολεξία.

Να πανηγύριζε άραγε για τα 26 δισεκατομμύρια δολάρια που λέγεται ότι αυξήθηκε η περιουσία του στο Χρηματιστήριο, σε μια μόλις μέρα, λόγω της εκλογής του Τραμπ; Δε νομίζω. Άμα έχεις περιουσία υπολογισμένη σε διακόσια τριάντα δισ. (ο πλουσιότερος του μάταιου τούτου κόσμου) το να τα κάνεις διακόσια ενενήντα δεν πρέπει να λέει και πολλά πράγματα. Μερικά ακόμη μηδενικά στον λογαριασμό σου. Ε, και; Στο τέλος της ημέρας ένα πιάτο φαΐ τρώμε όλοι. Ήταν μάλλον η άγρια χαρά της νίκης! Χαρά δίχως λογική, απλά και μόνο για τη ...νίκη. Σάμπως και μεις που πανηγυρίζουμε για τις απανωτές φετινές νίκες της ΑΕΛ έχουμε κανένα κέρδος πέρα από την ευφορία του φιλάθλου;
Όπως οι περισσότεροι δεν είχα και την καλύτερη εικόνα για τον Έλον Μασκ. Το να είσαι πλούσιος -λέω εγώ, η ξινισμένη Ευρωπαία γεροντοκόρη- δεν αποκλείει το να είσαι και ηλίθιος. Αλλά πάλι δεν μπορώ να ξεπεράσω το βασικό ερώτημα: γίνεται ένας ηλίθιος, ξεκινώντας από φτωχαδάκι μέσα σε δεκαπέντε – είκοσι χρόνια να γίνει ο βασιλιάς Μίδας του πλανήτη; Δύσκολο ε;
Κι έπειτα, είναι ηλίθιος ο Μασκ που κάθε μέρα πλουτίζει όλο και πιο πολύ με συγκεκριμένες επιχειρηματικές δράσεις και δεν είναι ας πούμε ο ΣΥΡΙΖΑίος πρώην διανοούμενος της Αριστεράς, που πέρασε τα νιάτα του διαβάζοντας «Κεφάλαιο» και Μαρξ και που αντί να κερδίσει κάτι, χτες σπαταλούσε όλο του το πάθος και την ενεργητικότητα στο να τραμπουκίζει τους οπαδούς του Κασσελάκη στο συνέδριο του κόμματος; Είναι σοβαρότερος από τον Μασκ ένας πολιτικός που αφού τον έκανε ο Μητσοτάκης υφυπουργίσκο σε δευτερότριτο Υπουργείο, τρέμει μην χάσει τη θεσούλα του στον επόμενο ανασχηματισμό; Αλλά τι συγκρίνεις τώρα...
Μελετώντας λοιπόν πιο προσεκτικά την πορεία του Έλον Μασκ – την βρίσκεις πολύ εύκολα στο διαδίκτυο- καταλαβαίνεις αμέσως ποια είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων καπιταλιστών και γιατί οι τελευταίοι τα έχουν κάνει πάνω τους, από τον φόβο τους. Διαπίστωσα έτσι, (πέρα από τα δακρύβρεχτα του τύπου ότι γεννήθηκε σε μια μεσοαστική οικογένεια στη Νότια Αφρική, οι γονείς του χώρισαν και ο πατέρας του τού έριχνε καθημερινά ...μπουκέτα προς ...διαπαιδαγώγηση, γεγονός που τον ανάγκασε να πάει να βρει την Καναδέζα μάνα του στον Καναδά κ.λπ. κ.λπ.), διαπίστωσα με τι έχει ασχοληθεί και σε ποιους τομείς έχει δραστηριοποιηθεί ο τύπος. Σημειώστε: τραπεζικές και χρηματιστηριακές μπίζνες και ειδικά με την παγκόσμιας εμβέλειας κάρτα PayPal. Ασχολείται με τη διαστημική τεχνολογία και με προγράμματα εξωπλανητικής εγκατάστασης. Είναι πρωτοπόρος στην Τεχνητή Νοημοσύνη. Αγόρασε το Twitter και άλλες παρόμοιες πλατφόρμες. Κατασκεύασε και παράγει τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα Tesla και Κύριος οίδε πού ακόμη θα επεκταθεί. Με δυο λόγια, οι Αμερικανοί επιχειρηματίες σαν τον Μασκ παράγουν και εκμεταλλεύονται ό,τι πιο καινοτόμο και ό,τι πιο κερδοφόρο σήμερα στον πλανήτη, προάγουν την τεχνολογία και ανοίγουν δρόμους, την ίδια στιγμή που οι Ευρωπαίοι παραμένουν απλώς ...κλασσικοί παραγωγοί αυτοκινήτων πετρελαίου και βενζίνης και οι οποίοι κοιτάνε να βγάλουν χρήματα μεταφέροντας τα εργοστάσιά τους στην Κίνα των φτηνών μεροκάματων. Είναι δε (οι Ευρωπαίοι) τόσο αδύνατοι πολιτικά και τόσο εξαρτώμενοι στρατιωτικά ώστε να είναι οι ...βαστάζοι των ΗΠΑ στον εξαντλητικό οικονομικά πόλεμο της Ουκρανίας πληρώνοντας τα ...αμερικάνικα όπλα που πρέπει να πάρει ο Ζελένσκι.
Επί πλέον οι Αμερικανοί Μασκ – απολαμβάνουν και φτηνή ενέργεια (ενώ η Γερμανία γονάτισε στον τομέα αυτό), αλλά διαθέτουν και στρατιές από τα καλύτερα μυαλά στον πλανήτη που η Αμερική πάντα ήξερε να προσελκύει και να εκπαιδεύει στα λαμπρά Πανεπιστήμιά της και τα οποία στη συνέχεια δουλεύουν και παράγουν για λογαριασμό της Υπερδύναμης πραγματική τεχνολογία, πραγματική καινοτομία που θα πουληθεί πανάκριβα. Και τέλος, η Αμερική είναι καπιταλιστική και το εννοεί. Καμιά ανούσια γραφειοκρατία δεν θα σταματήσει κανέναν Μασκ, όταν πρόκειται να φέρει κέρδη. Ένα απολύτως ελεύθερο επιχειρηματικό περιβάλλον προωθεί την επιχειρηματικότητα, δεν την πνίγει. Και με την έλευση του Τραμπ εκτιμάται ότι στον τομέα αυτό, ...«θα πάρουν φωτιά τα κάρβουνα».
Την ίδια ώρα η Ευρώπη, «δειλή, μοιραία κι άβουλη αντάμα» προσμένει κάποιο θάμα που δεν έρχεται. Απέναντι στην αμερικανική ευελιξία η Ευρώπη πνίγεται από τη διαβόητη και δαιδαλώδη «Γραφειοκρατία των Βρυξελλών» που μπλοκάρει κάθε σοβαρή εξέλιξη. Αλλά και σε επίπεδο ηγεσίας; Πώς να συνεννοηθούν μεταξύ τους είκοσι επτά ηγέτες που ο καθένας έχει τα δικά του εσωτερικά προβλήματα και τις δικές του εθνικές επιδιώξεις; Και πράγματι έχει δίκιο ο Μητσοτάκης, αλλά και ο Μακρόν, που τους είπαν στην τελευταία σύνοδο στη Βουδαπέστη πως «πρέπει να πάψουμε να είμαστε γεωπολιτικά αφελείς». Αλλά τι μ’ αυτό; Από διαπιστώσεις, αναλύσεις, επισημάνσεις και θεωρίες στην Ευρώπη άλλο τίποτε. Σε λίγο οι Μασκ θα αποικήσουν τον Άρη και εμείς θα προσπαθούμε ακόμη να πείσουμε κατσαπλιάδες σαν τον ...Ράμα να ...συμμορφωθούν με το «ευρωπαϊκόν κεκτημένον» (sic) και θα συζητάμε για χρόνια αν τα καλαμάκια θα είναι χάρτινα ή πλαστικά.
Η μελέτη της περίπτωσης Μασκ, αποδεικνύει ότι έτσι όπως το πάμε, τα ψωμιά της Ευρώπης είναι τελειωμένα από καιρό. Δεν (μας) φταίει κανένας Μασκ και φυσικά κανένας Τραμπ, ο οποίος απλώς θα επιταχύνει την πτώση του ώριμου – αν όχι σαπισμένου- ευρωπαϊκού φρούτου. Όπως λέγαμε κάποτε για τη μακαρίως κοιμώμενη Οθωμανική Αυτοκρατορία του 19ου αιώνα, η Ευρώπη είναι η «μεγάλη ασθενής», η ήπειρος της ακινησίας και των παλαιών στερεοτύπων. Μακάρι κάτι να γίνει και να αρχίσει μια πορεία αφύπνισης. Αλλιώς, μαζέψτε κανένα φράγκο, διότι σε λίγο ο Μασκ θα ανοίξει και Γραφείο Διαστημικών Ταξιδιών και οπωσδήποτε αυτή είναι μια εμπειρία που δεν πρέπει να στερήσει κανείς από τον εαυτό του.
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
[e-mail]