Η Αμερικανό-κεντρική πολιτική Τραμπ και η Ευρώπη...

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο

Οι αμερικανικές εκλογές τελείωσαν, ο Τραμπ αναδείχθηκε ο μεγάλος νικητής και τώρα ο λαός των ΗΠΑ περιμένει την υλοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων και η Ευρώπη αγωνιωδώς και μετά φόβου αναμένει την ανατρεπτική πολιτική του νέου προέδρου σ’ όλα τα επίπεδα της αμερικανικής υπερδύναμης.

Φανατικός υποστηρικτής της προόδου του εθνικού κράτους, ο νέος πρόεδρος δε σταματά να τονίζει για το συμμάζεμα και την τόνωση της αμερικανικής οικονομίας, η οποία εκτός των άλλων περιλαμβάνει και την περικοπή των στρατιωτικών δαπανών που διατίθενται για τους πέραν του Ατλαντικού αμυντικούς σχηματισμούς τους οποίους ουσιαστικά η Αμερική οικονομικά συντηρεί. Τι λέει κατά κόρον για τη συνέχεια ύπαρξης του ΝΑΤΟ; Να πληρώσουν οι Ευρωπαίοι…
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς για να συντηρηθεί στο εξής αυτή η συμμαχία στην οποία μαζεύτηκε ένα τσούρμο κρατών και κρατιδίων, αν όλα αυτά υλοποιηθούν, η Ευρώπη θα χρειαστεί να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη της. Κι αυτό συνεπάγεται μεγαλύτερη οικονομική εισφορά των κρατών-μελών της…
Το φοβικό αυτό σύνδρομο του πώς θα ζήσει η Ευρώπη μέσα στην ορφάνια της, μακριά απ’ την κηδεμονία και υποστήριξη των ΗΠΑ, τρομάζει τις ηγεσίες της γηραιάς ηπείρου, για τις οποίες κάτι τέτοιο θα σήμανε μεγάλο κακό. Όμως, πρέπει να γνωρίζουν καλά ότι πάντοτε ισχύει η ρήση του νεο-πλατωνικού φιλοσόφου Πρόκλου: «Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Δηλαδή μέσα απ’ αυτήν την αλλαγή πολιτικής μπορεί να γεννηθεί μια Ευρωπαϊκή Ένωση καλύτερη. Μια Ευρώπη ανδρειωμένη, λειτουργούσα αυτόνομα, χωρίς κηδεμονίες και προστασίες, μη συρόμενη από το άρμα των ΗΠΑ, σταματώντας πλέον να λειτουργεί σαν μικρό παιδί, που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την προστασία των γονιών του.
Κι αυτήν την ευκαιρία τη δίνει η ρητορική Τραμπ η μέλλουσα να γίνει πράξη. Μια πρακτική που θα βάλλει τέρμα στην αρχή της παγκοσμιοποίησης, η οποία θα επικεντρωθεί στην πρόοδο και ασφάλεια του εθνικού κράτους. Αυτή θα εκφραστεί με την ανάπτυξη και τη θωράκιση της οικονομίας από δαπάνες προς εξωτερικούς αμυντικούς σχηματισμούς και πολέμους, αύξηση των φόρων σε εισαγόμενα προϊόντα και την προστασία της χώρας από την εισροή της παράνομης μετανάστευσης.
Η απαξίωση του ΝΑΤΟ απ’ την ενδεχόμενη πολιτική Τραμπ, όπως είναι φυσικό, επηρεάζει την Ευρώπη, η οποία ακουμπώντας στη δύναμη των Αμερικανών και της αμυντικής συμμαχίας έχει εγκαταλείψει το όνειρο για μια πραγματική ομοσπονδία με ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική. Αυτόνομη και ανεξάρτητη. Απαλλαγμένη από αποκλίνουσες και διχαστικές συμπεριφορές. Με όχι μονομερείς και συμφέρουσες, για κάποιους, ενέργειες για το μεταναστευτικό, θέτοντας σε αδράνεια υπάρχουσες συνθήκες. Αντ’ αυτών των απαξιών απαιτείται ένα δίχτυ προστασίας των αρχών και αξιών της Ευρώπης, με κυριότερη αυτήν της προστασίας των ομοσπονδιακών της συνόρων.
Από τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι η ανατρεπτική πολιτική Τραμπ μπορεί να δυναμώσει και να κάνει ισχυρότερη την Ευρώπη. Ακόμη και υπερδύναμη. Κι αυτό θα γίνει, αν πράξει το αυτονόητο. Αν εξελιχθεί σε μια κανονική ομοσπονδία με όλες τις συνιστώσες αναπτυγμένες στο έπακρο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να υπερασπιστεί τις αξίες και την ακεραιότητα της ομοσπονδιακής της επικράτειας.
Κι εκεί μπορεί να φτάσει αποτάσσοντας τη μέχρι τώρα πολιτική του ανήμπορου. Την πολιτική «του να δούμε τι θα πουν πρώτα οι Αμερικανοί». Ευκαιρία, λοιπόν, τώρα να απαλλαγεί η Ευρώπη από κηδεμονίες και προστασίες, οι οποίες μόνον πολέμους προκαλούν και ενισχύουν και όχι τη χιλιάκριβη ειρήνη. Ευκαιρία να καταστεί υπολογίσιμη δύναμη με βαρύνοντα λόγο σ’ όλες τις περιπτώσεις που καθορίζουν τις τύχες του κόσμου. Έτσι, θα γίνει η ολοκλήρωση της ενωμένης Ευρώπης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα ζουν καλύτερα οι λαοί της. Σ’ έναν κόσμο ειρήνης και προόδου. Κι αυτό είναι αναγκαίο, γιατί σήμερα υποφέρουν από τα δεινά της ακρίβειας και της φτώχειας, που δημιούργησαν οι πολιτικές των πολέμων και της ανυπαρξίας διεθνούς συνεννόησης.
Εμπρός, λοιπόν, για ένα καλύτερο μέλλον των λαών της γηραιάς ηπείρου.