Κάτι που διαιωνίζεται από την ίδρυση του ελληνικού κρατιδίου το 1830 και νωρίτρα στα χρόνια της επανάστασης. Είναι η διαφθορά της στο έθνος των Ελλήνων από το τριχωτό της κεφαλής μέχρι τα υποπόδια των κάτω άκρων τους. Οι Ελληνες δεν είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία Ευρωπαίοι κατά τον τρόπο καθημερινής συμπεριφοράς. Κατά τον τρόπο εργασίας και την ηθική της βάση. Κατά το πολιτεύεσθαι. Κατά την απονομή δικαιοσύνης. Και τελικά κατά το σύνολο της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής τους συμπεριφοράς.
Την επανάσταση του 1821 την κονιορτοποιήσαμε μετά το 1823 με τους δυό εμφυλίους πολέμους για τη νομή της εξουσίας και τη λαφυραγώγηση των αγγλικών δανείων. * Τη διαφθορά βίωσε η Ελλάδα και βιώνει σε όλο της το μεγαλείο. Αυτή καταλήγει νομοτελειακά -εκτός άλλων-με μαθηματική ακρίβεια σε επίσημες πτωχεύσεις και ουσιαστικές χρεοκοπίες. ** Είναι κοινή πεποίθηση, πως οι Ελληνες πειθαρχούν στις ευνομούμενες χώρες, καθώς εκεί εφαρμόζονται οι νόμοι και τιμωρούνται οι παραβάτες. Εδώ είναι η απέραντη αλάνα (τουρκ. alan). Ας έχουμε πάντως υπόψη, ότι από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι το πρώτο μισό του 20ού*** οι τότε Ελληνες μετανάστες στις ΗΠΑ έγραψαν τη δική τους ιστορία με τη σύσταση των πρώτων εκεί συμμοριών, καθώς η Βόρεια Αμερική δεν είχε ακόμα επαρκώς συγκροτηθεί. Αλλά και στο πρώτο μισό του 20ού ελληνικές συμμορίες έδρασαν στις ΗΠΑ σε αγαστή συνεργασία με την ιταλική μαφία.
Εξαιτίας της διαχρονικής οικονομικής εξάρτησης από τους δανειστές της η Ελλάδα ως αναξιόχρεη οντότητα είχε μέχρι την ένταξή της στην ευρωζώνη μειωμένες δυνατότητες χαμηλότοκου δανεισμού. Αλλά και μετά το 2004 τα επιτόκια εκτοξεύτηκαν, καθώς έντρομες οι διεθνείς αγορές από τους εκατοντάδες χιλιάδες διορισμούς της κυβέρνησης Καραμανλή αύξησαν το επιτόκιο δανεισμού μας έως και 5, 3%.
Ως ελληνικό κράτος, ως θεσμοποιημένοι φορείς και ως πολίτες τι κάναμε και τι κάνουμε ακριβώς, για να δραπετεύσουμε από το φαυλεπίφαυλο παρελθόν; Θα σας το γράψω: Ανακύκλωση. Ακριβώς. Ανακύκλωση της διαφθοράς παντού. Ας δούμε ελάχιστα δείγματα. Από τα επαναστατικά δάνεια έφτασε στην Ελλάδα το μισό και κάτι της ονομαστικής τους αξίας*. Τεράστια ποσά πήγαν στις «προμήθειες», λίγα για δυό πλοία, και όλα τ’ άλλα για να εξοπλιστεί και πληρωθεί ο στερεοελλαδίτικος συρφετός εναντίον των Πελοποννησίων στον δεύτερο εμφύλιο της επανάστασης. Ετσι χρεοκοπήσαμε πριν γίνουμε κράτος. Στου «Όθωνα τα χρόνια» [ κατά το άσμα του Σταμάτη Κόκοτα] οι 5. 000 Βαυαροί ένστολοι, που τον συνόδευσαν στην Ελλάδα, και τα ανάκτορα κατέφαγαν ό, τι μπορούσε να φαγωθεί. ** Οι Βαυαροί κόστισαν τριπλάσιο ποσό από το σύνολο της «προίκας» των 60 εκατ. φράγκων, που μας δάνεισαν οι τότε μεγάλες δυνάμεις για αναπτυξιακά έργα το 1832. Νομοτελειακά ήρθε η 2η πτώχευση του 1844 με βαρύτατους όρους. Αυτή συνέπεσε με την εξέγερση της 3. 9. 1843, που οδήγησε στην κατάλυση της απόλυτης και την καθιέρωση της συνταγματικής μοναρχίας. Η επόμενη θλιβερή πτώχευση ήρθε το 1893 με την Κυβέρνηση Τρικούπη. Γιατί την αποκαλώ θλιβερή; Επειδή την προκάλεσαν τα ανάκτορα με το δηλιγιαννικό ακραία διεφθαρμένο και αντιμεταρρυθμιστικό πολιτικό συνοθύλευμα της χώρας. Τα μεγάλα έργα της κυβέρνησης εκείνης, όπως το σιδηροδρομικό δίκτυο, ο ισθμός της Κορίνθου, η αποξήρανση της Κωπαΐδας και τα έργα των ηλεκτρικών μμμ της πρωτεύουσας απαιτούσαν χρήματα, που δεν διέθετε η χώρα. Ο Τρικούπης εισηγήθηκε στον Γεώργιο Α’ την υπογραφή διατάγματος σύναψης νέου δανείου, αλλά ο Γεώργιος αρνήθηκε, για να χρεωθεί ο πρωθυπουργός τη χρεοκοπία. Ο Τρικούπης βρέθηκε σε αδιέξοδο και κήρυξε επίσημη στάση πληρωμών τον Δεκέμβριο του 1893. Είναι το γνωστό: «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», που ως φράση είναι μύθος, τον οποίο χρησιμοποίησαν οι αντίπαλοί του.
Το 1897 αυτοκτονήσαμε ηλιθιωδώς, καθώς κηρύξαμε πόλεμο εναντίον της Οθωμ. Αυτ/ρίας και ηττηθήκαμε κατά κράτος. Χάθηκε η Θεσσαλία, επενέβησαν οι μεγάλες δυνάμεις που μας δάνεισαν 170 εκ. χρυσά φράγκα, για να πληρωθούν οι πολεμικές αποζημιώσεις στους Οθωμανούς και ν’ ανακτηθεί η Θεσσαλία. Τότε η Ελλάδα εισήλθε σε διεθνή οικονομικό έλεγχο [ΔΟΕ ]μέχρι το... 1978, όταν και εξοφλήθηκαν μέχρι δραχμής τα δάνεια που είχαν συναφθεί μέχρι το 1897 με τους τόκους μαζί.
Την επόμενη Τρίτη η συνέχεια.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
* Ο 1ος επαναστατικός εμφύλιος [ 2. 1823- 8. 1823 ] έγινε μεταξύ φιλικών και κοτζαμπάσηδων και ο 2ος[7. 24-1. 25] μεταξύ κυβερνητικών με αγγλική στήριξη και πελοποννησίων. Τα αγγλικά δάνεια προς την προσωρινή διοίκηση των επαναστατών ήταν δύο. Το 1ο του 1824 ονομαστικής αξίας 800. 000 £ προς 5% για 36 χρόνια από τον οίκο O. Brian - Loughan. Ηρθε στην Ελλάδα το 59% του ποσού δηλ. 472. 000 £. Το 2ο δάνειο από τον οίκο Ricardo συμφωνήθηκε σε ύψος 2. 000. 000 προς 1% για 36 χρόνια. Ηρθε στην Ελλάδα το 55, 5% δηλ. 1. 100. 000. Δεν πληρώθηκε κανένα χρεολύσιο και ήρθε η 1η εν επαναστάσει χρεοκοπία. Εννοείται, πως οι Αγγλοι πήραν τα χρήματα της ονομαστικής αξίας με τους τόκους μέχρι κεραίας, καθώς τα δάνεια της επανάστασης συγχωνεύτηκαν με μεταγενέστερα και αποπληρώθηκαν μέχρι το 1978(!).
**Επίσημη πτώχευση ως στάση πληρωμών προς εξωτερικούς και εσωτερικούς δανειστές έγινε από την Ελλάδα τέσσερις φορές. Ουσιαστική χρεοκοπία τύπου 2009, 10, 15 κ. λ. πάνω από δέκα. Η πρώτη πτώχευση [« δεν έχω και παύω να πληρώνω»] κηρύχτηκε το 1827 λόγω μη πληρωμής ούτε λίρας από τα επαναστατικά δάνεια. Λίγο μετά ήρθε η δεύτερη του 1832 με υποθήκευση των εθνικών κτημάτων. Την ίδια χρονιά είχε αφιχθεί στην Ελλάδα ο νεαρός Οθων του οίκου Βίττελσμπαχ με προίκα [νέο δάνειο] 60. 000. 000 φράγκων, που μετά την πτώχευση συγχωνεύτηκαν με τα επαναστατικά δάνεια και δημιουργήθηκε νέο συσσωρευμένο δανειακό πακέτο. Η τρίτη πτώχευση ήρθε το 1893 . Νέα συγχώνευση όλων των προηγούμενων δανειακών υποχρεώσεων το 1897 και διεθνής οικονομικός έλεγχος μέχρι το 1978. Η 4η πτώχευση συνέβη στο τέλος της κυβέρνησης Βενιζέλου το 1932.
*** Η συστηματική μετανάστευση Ελλήνων στις ΗΠΑ άρχισε κατά το β’ μισό του 19ου αιώνα και οι Ελληνες εισέρχονταν ως λεβαντίνοι, επειδή προέρχονταν από τη Μικρά Ασία.
