«Στώμεν καλώς»

Από τον Δημήτριο Νταφούλη,
επίτ. σχολ. σύμβουλο και θεολόγο

Υπάρχουν ιστορικά γεγονότα που δεν ερμηνεύονται με την κοινή λογική, γιατί δεν υπόκεινται στους φυσικούς νόμους. Ερμηνεύονται μόνο με την πίστη σε κάποια υπερφυσική δύναμη και καλούνται από τον λαό «θαύματα».

Ένα τέτοιο θαύμα είναι και το έπος του 1940! Οι ένοπλες δυνάμεις του εχθρού ήταν πολύ μεγαλύτερες των ιδικών μας. Η ΕΛΛΑΔΑ μας, όμως, νίκησε. Νίκησε η δύναμη της ψυχής. Σήμερα, σαν σε παραμύθι, κάθε οικογένεια για τον δικό της άνθρωπο, παππού, πατέρα, αφηγείται το ηρωικό ΕΠΟΣ. Εμψυχωτής και οδηγός του στρατού μας, η Παναγία μας σύμφωνα με μαρτυρίες των αγωνιστών του ‘40!.
Μικρή η χώρα μας σε έκταση, μεγάλη, όμως, η ιστορία της και η προσφορά της στην οικουμένη. Το «ΟΧΙ» του τότε πρωθυπουργού Ι. Μεταξά και αργότερα σύσσωμου του ελληνικού λαού στον Ιταλό πρέσβη, δεν ήταν φωνή και επιλογή απελπισμένου λαού. Ήταν φωνή της ιστορίας. Η «Ιαχή αέρα...» ξύπνησε Μαραθώνα και Θερμοπύλες, Αλαμάνα και Μανιάκι... Στο τρένο για το μέτωπο, όλοι παρόντες. «Στον έρανο του αίματος -όπως έγραφε ο Γ. ΒΛΑΧΟΣ- η ΕΛΛΑΣ άνοιξε τις φλέβες της. Ήταν αγών υπέρ πατρίδος. Αυτήν αγάπησαν έξαφνα με οργήν και πάθος, αριστεροί και δεξιοί, αστοί και κομμουνιστές, εθνικόφρονες και αναρχικοί, την ΕΛΛΑΔΑ! Οι πύργοι των ιδεολογιών έπεσαν. Ο λαός έσμιξε σε μια μεγάλη αγκαλιά αγάπης και αδελφοσύνης για την υπεράσπιση της χώρας. Υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας, το οξυγόνο της ζωής του, τη βιολογική και πνευματική του ανάγκη! Με αυτήν αναπνέει, κινείται, ονειρεύεται, ενδυναμώνει και δημιουργεί.
Το ΕΠΟΣ του ‘40 ανέδειξε προσωπικότητες με αίσθημα ευθύνης. Με πολιτικό, στρατιωτικό και εκκλησιαστικό ήθος. Πατριωτικά και φλογερά τα μηνύματά τους. «Με πίστιν στον Θεόν και τα πεπρωμένα της φυλής μας... Το έθνος θα αγωνιστεί υπέρ βωμών και εστιών» έγραφε ο βασιλεύς Γεώργιος Β’.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών», βεβαίωσε ο αρχιστράτηγος Παπάγος. Παρούσα και η Εκκλησία μας σύσσωμη. Ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος αρνείται ως μέλος επιτροπής να συναινέσει στην παράδοση της πόλης. Δε δέχεται να χοροστατήσει σε δοξολογία στη Μητρόπολη και στον κατάλογο πολιτών για εκτέλεση πρώτο ήταν το όνομά του. Και αργότερα ο Δαμασκηνός ως αντιβασιλεύς, στην απειλή του εχθρού να «προσέχει», γιατί μπορεί να πάθει χειρότερα, απαντά: «Οι στρατηγοί τουφεκίζονται. Οι αρχιερείς απαγχονίζονται. Είμαι έτοιμος προς τούτο!».
Ανέδειξε, επίσης, και τα αγαθά της Ομόνοιας! Καρπός της το μεγάλο θαύμα... Οπλισμός ψυχής, εμψυχωτής, οδηγός προς τη νίκη. Η Ελλάδα νίκησε, ο φασισμός ηττήθηκε...
Το τρένο της επιστροφής από το μέτωπο, δε μετέφερε μόνο δάφνες και δόξα των νικητών. Μετέφερε και πικροδάφνες πόνου, δακρύων, πένθους! Στους Βουλιαράτες και στην Κλεισούρα στα πεδία των μαχών ακούγεται η φωνή των ηρώων. «...Εδώ κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι!». Και το δικό μας χρέος; «Στώμεν καλώς» στη μνήμη όλων. Γι’ αυτούς οι γιορταστικές εκδηλώσεις, που προκάλεσαν τον θαυμασμό της οικουμένης. Δίδαξαν ηρωισμό, πατριωτισμό, θυσία για τους θεσμούς, την πίστη, την πατρίδα, την οικογένεια.
Το ΕΠΟΣ του ‘40 είναι ΦΩΣ για λαό και πολιτικούς.
Ας σηκωθούν τα ρολά των ιδεολογιών και να φωτιστούν οι αρμόδιοι, ώστε να βρεθούν μονοπάτια προσέγγισης τουλάχιστον στα ΕΘΝΙΚΑ μας προβλήματα! Η «ΟΜΟΝΟΙΑ» είναι το «θαύματα». Η ζωή είναι ελπίδα, αγώνας, όνειρο και προσδοκία λαού. Οι νεκροί μιλούν, οι ζωντανοί ακούν;