Εκεί περιγράφονται αλληγορικά πολλοί άνθρωποι δεμένοι με αλυσίδες στον τοίχο μιας σπηλιάς, που αντικρίζουν έναν κενό τοίχο. Οι άνθρωποι αυτοί κοιτούν τις σκιές που σχηματίζονται στον τοίχο από αντικείμενα, που περνούν μπροστά από μια φωτιά πίσω τους. Και δίνουν ονόματα σε αυτές τις σκιές. Οι σκιές είναι η πραγματικότητα των φυλακισμένων. Ο Σωκράτης εξηγεί πως ο φιλόσοφος (και κάθε νοήμον ον θα προσθέσω) είναι σαν φυλακισμένος, που απελευθερώθηκε από τη σπηλιά και βρίσκεται στο επίπεδο, όπου καταλαβαίνει ότι οι σκιές δεν είναι η πραγματικότητα. Αντιλαμβάνεται τώρα την αληθινή μορφή της πραγματικότητας και όχι την κατασκευασμένη. Οι αλυσοδεμένοι της σπηλιάς, όμως, δεν επιθυμούν να φύγουν από τη φυλακή τους, καθώς δε γνωρίζουν καλύτερη ζωή. Ζουν με τις σκιές και τις νομίζουν πραγματικότητα.
Γιατί θυμήθηκα όλ’ αυτά; Επειδή με παραπέμπουν στους δημοσκοπούμενους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που κατά πολύ μοιάζουν, όπως τους βλέπω, με τους φυλακισμένους της σπηλιάς, οι οποίοι βλέπουν σκιές στη θέση της πραγματικότητας. Πώς συμβαίνει π.χ. τα τρία χρόνια που πέρασαν από την εκλογή Ανδρουλάκη το 2021, το «όλον ΠΑΣΟΚ» -που τυχαίνει να γνωρίζω εδώ και αλλού- ομοθυμαδόν να θεωρεί τον πρόεδρό του ακατάλληλο, μέτριο, μη πρωθυπουργοποιήσιμη προσωπικότητα, άνθρωπο του κομματικού σωλήνα, που δε δούλεψε ποτέ εκτός κόμματος, που δεν έχει αρχηγικό προφίλ, «που δεν τραβάει» κ.ά. Για όλα αυτά, όπως έλεγαν, το ΠΑΣΟΚ είχε χαμηλές πτήσεις στις δύο τελευταίες εκλογές. Αυτά ήταν συκοφαντίες; Πώς συμβαίνει τώρα ο Ανδρουλάκης να δημοσκοπείται με πρωτιά από τους ίδιους ανθρώπους. Τόσοι πολλοί παραμονές εκλογών βγήκαν από τη σπηλιά και είδαν την άλλη πραγματικότητα; Προσωπικά θεωρώ πως ο Ανδρουλάκης το πάλεψε τόσο όσο... Αν κερδίσει την προεδρία, το ΠΑΣΟΚ δύσκολα κατά τη γνώμη μου θ’ ανεβάσει τα ποσοστά του. Το συγκυριακό σημερινό 13-15% θ’ αποτελέσει παρελθόν. Μάλλον αυτό εύχεται ο πρωθυπουργός. Αυτό έδειξε το παρελθόν, καθώς στο γενικό σώμα των ψηφοφόρων ο Ανδρουλάκης δεν εμφανίζεται με ηγετικό πρόσημο. Πώς θα εμπνεύσει, ώστε να επιστρέψουν εκεί, απ’ όπου δραπέτευσαν, τα δύο εκατομμύρια πρώην ψηφοφόροι, κυρίως τις μάζες Αττικής και μείζονος Θεσσαλονίκης, που μετά το ‘12 εξαφανίστηκαν από τον πασοκικό χάρτη.
Ας δούμε μετά τους ψηφοφόρους του δημάρχου Αθηναίων. Και αυτός πρωταγωνιστεί στην κούρσα. Είναι ο 44ος μηχανικός, ο οποίος στις δημοτικές εκλογές της Αθήνας το ‘23 έπεσε από την κορυφή ουρανοξύστη και έμεινε όρθιος. Πέταξε και δεν τον πήρε η βαρύτητα. Ο κ. Δούκας, που μετά την τηλεμαχία κατέθεσε στεφάνι στο ανόητο «μνημείο πεσόντων» της ΕΡΤ (όλοι τους κατέληξαν από φυσικά αίτια) προέκυψε ο μεγάλος χαμένος της τηλεμαχίας. Αυτό δε σημαίνει κάτι από μόνο του. Η βασική ένστασή μου βρίσκεται στο πρόγραμμά του, δηλαδή στον επιδιωκόμενο συνασπισμό ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο ομνύει, καθώς οφείλει τον θώκο του στον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ της κομμουνιστικής αριστεράς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρεσβεύει την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και των μέσων παραγωγής, τον μαοϊσμό, τον τροτσκισμό, τον αντικαπιταλισμό. Όλα αυτά έχουν εξαλειφθεί από τη διεθνή πραγματικότητα και συντηρούνται εδώ, επειδή η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου εννέα (9) κόμματα υπάρχουν [ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ (έως το ‘16), Νέα Αριστερά, ΜέΡΑ25, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μ-λ ΚΚΕ, ΚΚΕ μ-λ και Πλεύση Ελευθερίας] και λειτουργούν αντίθετα με το Σύνταγμα. Αυτό συμβαίνει με δημοκρατική ανοχή, επειδή είναι οντότητες πολιτικών ευχών. Θα προσθέσω τώρα την αγνωμοσύνη Δούκα προς εκείνον, που τον υπέδειξε ως υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων. Θεωρώ και επιπολαιότητα τη διεκδίκηση της αρχηγίας στο ΠΑΣΟΚ του νέου δημάρχου. Ο Δήμος απαιτεί 24ωρο δουλειάς. Άλλες τόσες η αρχηγία στο ΠΑΣΟΚ. Ο Χάρης, δηλαδή, να υποθέσω, θα εργάζεται 48 ώρες το 24ωρο. Αλλά ο άνθρωπος που πετάει, θα μου πείτε, γιατί να μην μπορεί και να διακτινιστεί. Μην ξεχάσω και πως ο δήμαρχος δεν ξέρει ποιο είναι το ΠΑΣΟΚ του οποίου θέλει την αρχηγία. Οι επανειλημμένες εντελώς πρόσφατες αναρτήσεις του με άφησαν άναυδο. Σ’ αυτές αποκαλεί το ΠΑΣΟΚ με το αρκτικόλεξο ΠΑΣΟΚ (!). Δεν ξέρει τίποτα για το κόμμα που τον πρότεινε για δήμαρχο. Ούτε και πώς ονομάζεται. Συμπεραίνω, ως εκ τούτου, πως οι Πασοκοσυριζαίοι που τον προτιμούν (είναι πολλοί), ανήκουν στους φυλακισμένους της σπηλιάς, καθώς ούτε καν οσφραίνονται τον άντρα.
Στους στιβαρούς διεκδικητές περιλαμβάνεται και ο στενός φίλος της οικογένειας Παπανδρέου, ευγενής βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παύλος Γερουλάνος. Εμπνέει εμπιστοσύνη είναι αλήθεια. Έως εκεί. Έχω, όμως, τις ενστάσεις μου. Η πρώτη βρίσκεται στην προγραμματική και αυτού θέση για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ισχύουν κι εδώ όσα έγραψα για τον κ. Δούκα. Είναι συνασπισμός άλλωστε, τα στελέχη του οποίου καθένας και κάθε μία αποτελούν ένα κόμμα μόνος του. Μέχρι σήμερα έχουν διασπαστεί σε τέσσερα κομμάτια, κι έχει ο Θεός. Ο Παύλος Γερουλάνος δεν ξέρει προφανώς το ιδρυτικό καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ του 2012, όπου οριζόταν ότι «καταργείται η ατομική ιδιοκτησία» και άλλα τερπνά. Τη γραμμή Γερουλάνου εξέφρασε ο ευρωβουλευτής και υποστηρικτής του Νίκος Παπανδρέου, λέγοντας πως «με τον Παύλο Γερουλάνο θα γίνουμε σοβαρή αξιωματική αντιπολίτευση και θα γίνουμε συμπολίτευση». Αυτό είναι το σχέδιο και το όραμα των ανδρών. Η συμπολίτευση, με ό,τι ακολουθήσει._
ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ
