Το σχόλιο της Δευτέρας

Πρωινό ξύπνημα στην Ελλάδα

Αρχικά χτύπησε το ξυπνητήρι. Ως συνήθως του ’δωσα μια κι έκλεισε, αλλά τη δουλειά του την έκανε. Μισοξύπνησα. Μετά, χτύπησε το κινητό. Αυτό το βάζω σε απόσταση ώστε να αναγκάζομαι να σηκώνομαι για να το κλείσω, πριν μάς κάνει τα νεύρα κρόσια. Τόσα χρόνια «στη δουλειά και τη βιοπάλη» που λέει κι ένα αριστερό κλισέ, έχω μάθει πως το πρωινό ξύπνημα θέλει ...στρατηγική.

Από παλιές ελληνικές ταινίες έχουμε εικόνα για το πώς ξυπνούσαν οι Έλληνες το πρωί. Ο Θανάσης Βέγγος π.χ. ανοίγει το μάτι, πετάγεται απ’ το σιδερένιο κρεβάτι του φορώντας ριγέ πιζάμες κάνει δύο εκτάσεις και ανατάσεις των χεριών σαν πρωινή γυμναστική, και πηγαίνει στον νιπτήρα να ρίξει λίγο νερό στα μούτρα του. Αμέσως μετά βάζει ραδιόφωνο, απ’ όπου ακούγεται χαρούμενη πρωινή μουσική του στυλ «το πρωί με ξυπνάς με φιλιάααα», πλένει τα δόντια του με τη θρυλική οδοντόκρεμα «Κολυνός» (η πρώτη φροντίς το πρωί και η τελευταία το βράδυ» όπως διαφημιζόταν) και ακούει κάποια λίγα νέα από το πρωινό δελτίο του κρατικού (και μοναδικού εν λειτουργία) ραδιοφώνου. «Η Κυβέρνησις Γεωργίου Παπανδρέου απεφάσισεν την δωρεάν διανομή σχολικών συγγραμμάτων». «Ο Πρόεδρος Κένεντι προειδοποίησε την Σοβιετικήν Ένωσιν να διακόψει τον εξοπλισμόν της Κούβας».
Θα πρέπει να ήταν ευτυχισμένες οι προηγούμενες γενιές υπό την έννοια ότι έφευγαν για δουλειά με το κεφάλι καθαρό, άδειο από πληροφορίες, και χωρίς τις συναισθηματικές φορτίσεις που σου προκαλεί η σημερινή ας πούμε ειδησεογραφία.
Προσωπικά, δεν προλαβαίνω να πιάσω το κινητό στα χέρια και ήδη χτυπούν απανωτά οι «ειδοποιήσεις». «Έκπτωτος κηρύχθηκε από την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης», «Νέα μέτρα για την ακρίβεια μελετά η Κυβέρνηση».
Δεν χρειάζεται καμιά ειδική μελέτη για να πει κανείς με ποιο τρόπο ξυπνούν και με τι «ταΐζονται» καθημερινά τα εκατομμύρια των σημερινών Ελλήνων. Όλα ίδια, όλα πανομοιότυπα. Το πρωινό ζάπινγκ στα κανάλια περιλαμβάνει το ίδιο πάνω κάτω μενού. Ζήτημα πρώτον η αποκληθείσα «Κασσελακιάδα». Απίστευτο: ένα απολύτως κενού περιεχομένου ζήτημα κι ένας απίθανος τυπάκος έχει καταφέρει να απασχολεί (δηλαδή ... μονοπωλεί) επί ένα χρόνο τη λεγόμενη «επικαιρότητα»! Ποτέ άλλοτε, τόσοι πολλοί σχολιαστές, τόσοι δημοσιογράφοι, τόσα «πολιτικά στελέχη» (διάβαζε ανεπάγγελτοι αργόσχολοι), τόσοι βουλευτές και υπουργοί δεν έβγαιναν καθημερινά να σχολιάσουν το ...τίποτα. Μια συλλογική τρέλα, που σε βάζει σε σκέψεις πως αυτή η χώρα βρίσκεται σε πραγματικά πνευματική κρίση.
Το πρωινό ξεκίνημα των Ελλήνων γίνεται ακριβώς παρέα με τα ίδια πρόσωπα που – ας τους το αναγνωρίσουμε- ξυπνούν πολύ νωρίτερα ημών για να είναι έτοιμα, φρέσκα και μαχητικά στις οθόνες μας. Ξερόλες πρωινοί παρουσιαστές διαγκωνίζονται ποιος θα πει την ευφυέστερη ατάκα σε ένα στούντιο που θυμίζει αρένα. Διακόπτουν φωνασκούν, εκφέρουν άποψη για όλα, α, ναι καμιά φορά θυμούνται να ρωτήσουν κιόλας τον συνεντευξιαζόμενο, που είναι περίπου υποχρεωμένος να συμφωνήσει, αλλιώς... Στο ίδιο πλάνο, οι ίδιοι δικηγόροι, οι ίδιοι συνδικαλιστές της Αστυνομίας και λοιπών Σωμάτων, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, δημοσκόποι και φυσικά βουλευτές σε διακομματική αναλογία. Λουσάτοι άπαντες, περιποιημένοι, βαψομαλιάδες κύριοι, μποτοξαρισμένες κυρίες, αν μη τι άλλο στην τηλεόραση δεν βγαίνεις όπως κι όπως. Τα εκατομμύρια των Ελλήνων θα ακούσουν, πριν φύγουν για τη δουλειά, τα ίδια πάντα θέματα και τις ίδιες πάντα διαπιστώσεις. Για την ακρίβεια φταίνε πάντα τα ολιγοπώλια και οι κερδοσκόποι, και για τα τρένα που κάθε τρεις και λίγο κινδυνεύουν να συγκρουστούν φταίει το μονίμως ανίκανο ελληνικό Κράτος που με ...αυταρέσκεια καυτηριάζουν, ενώ οι ίδιοι, καθημερινοί «εισαγγελείς», πάντοτε κριτές και μηδέποτε κρινόμενοι κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Στην Ελλάδα, αποκλείεται να πας στη δουλειά ή να ξεκινήσεις τη μέρα σου χωρίς να ακούσεις κάνα δυο ...διαγγέλματα του Ερντογάν με τις γνωστές αρλούμπες του που, αν τις έλεγε σε ένα σοβαρό δυτικό Κράτος, δεν θα ήξερε από πού να φυλαχτεί από τις ντομάτες που θα του πετούσαν. Κι όμως εδώ, όλα αυτά αποτελούν καθημερνό αντικείμενο εμβριθών αναλύσεων από τον κάθε ανταποκριτή του καναλιού στην Κωνσταντινούπολη ο οποίος πρέπει να ενισχύσει την εικόνα της απειλής για να δικαιολογήσει το μεροκάματό του. Τελικά η Ελλάδα απειλείται από την Τουρκία περισσότερο ...τηλεοπτικώς, παρά στην πραγματικότητα. Αλλά, τι να κάνεις, η απειλή, ο φόβος, πουλάει και ένα σωρό άνθρωποι (παρουσιαστές, διεθνολόγοι, απόστρατοι στρατηγοί και τόσοι άλλοι) πρέπει να δηλώσουν παρουσία πριν πέσουν στην κατάθλιψη.
Φεύγοντας για τη δουλειά τα τέσσερα εκατομμύρια των Ελλήνων που εργάζονται ή «εργάζονται» (οι υπόλοιποι είναι συνταξιούχοι, μαθητές, φοιτητές, παιδιά, άνεργοι ή άεργοι) πάνε στις δουλειές τους με ...«καμένο» εγκέφαλο, με εμπεδωμένες εικόνες κι αντιλήψεις και με κακή συναισθηματική διάθεση αφού τίποτε αισιόδοξο δεν τους έχει ειπωθεί, γεγονός που επηρεάζει ακόμη και την παραγωγικότητα της χώρας. Η ακρίβεια «σαρώνει», η Τουρκία απειλεί, ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται, οι θάλασσες μολύνονται, οι καύσωνες παρατείνονται λόγω κλιματικής αλλαγής, οι γυναικοκτονίες σκέτη μάστιγα - απαράδεκτο να βγαίνει έξω ο Λύτρας με πλημμέλημα. That’s all folks!
Κάπως έτσι η ελληνική δημοσιογραφία – που πλέον ασκείται αποκλειστικά από τα περίφημα «πρωινάδικα»- (γιατί το βράδυ πιάνουν δουλειά τα σίριαλ) εγκλωβίζει τη χώρα σε μια συγκεκριμένη ατζέντα, όπου όλα είναι μαύρα κι άραχλα, έτσι, γενικόλογα αφοριστικά και χωρίς να εξηγείται η αιτία. Σοβαρά ζητήματα, που αφορούν την ίδια μας την ύπαρξη, όπως το δημογραφικό, η κατάσταση στη δικαιοσύνη, η απίστευτη γραφειοκρατία, ο εκσυγχρονισμός και οι μεταρρυθμίσεις περνούν στα ψιλά, καθότι ...δύσκολα και αντιδημοφιλή. Για την παιδεία συζητάμε μόνο αν πέσει κανένα ταβάνι στο κεφάλι μαθητών, το στεγαστικό μόνο για να εντυπωσιάσουμε τον ακροατή, «μάλιστα κυρίες και κύριοι, 600 ευρώ για δυάρι στην Κυψέλη»! Ότι τα ακριβά ενοίκια είναι απόρροια της υπερσυσσώρευσης πληθυσμού, αφού η Αθήνα έχει εξελιχθεί στο απόλυτο «greek dream» κάθε φιλόδοξου νέου επαρχιώτη, ποιος να το πει; Ότι την εικόνα αυτή την συνδιαμόρφωσαν πρωτίστως τα κανάλια, ποιος να το παραδεχτεί; Ότι Ελλάδα έχει πλέον σοβαρό πρόβλημα πολιτισμικού προτύπου, ποιος να το εντοπίσει;
Αυτή η πρωινή δημοσιογραφία, η πρόχειρη, η τσαπατσούλικη, η γεμάτη κλισέ και στερεότυπα, που οι σοβαροί λοιδορούν, σατιρίζουν και σνομπάρουν διαμορφώνει (δηλαδή ... παραμορφώνει) δυστυχώς την κοινή άποψη στη χώρα εδώ και πολλά χρόνια. Σε συνδυασμό δε με το χάος του διαδικτύου, το οποίο πρόχειρα, γρήγορα και γενικευτικά, περνά επίσης άποψη στον καθημερινό επιβάτη του Μετρό που «σκρολάρει» στο κινητό του, οδηγεί πλέον σε μια κατάσταση γενικής θολούρας.
Παγκόσμιο ίσως το φαινόμενο. Μπορεί. Αλλά σε κοινωνίες μορφωτικά αδύναμες όπως η ελληνική, το πράγμα γίνεται έως και επικίνδυνο. Σκέψου ότι η Ευρώπη συγκλονίζεται ήδη από τη νέα τροπή που παίρνει – λόγω Γερμανίας- το μεταναστευτικό κι εμείς έχουμε ως πρώτο θέμα αν ο Χάρης Δούκας είναι καταλληλότερος του Νίκου Ανδρουλάκη για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ... Εντάξει...
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
[e-mail]