Η δόξα του Θεού και η ενότητα στην εκκλησία

«Ίνα ώσι έν καθώς ημείς»

Από τον Δημήτρη Νταφούλη,
επιτ. σχολ. συμβούλου και θεολόγου
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ιστορεί πως σαν τέλειωσε ο Μυστικός Δείπνος και λίγο πριν αρχίσουν τα πάθη του Χριστού, ο Κύριος προσευχήθηκε στο Θεό και πατέρα του λέγοντας: «Πάτερ, δόξα σόν σου τον υιόν ίνα και ο υιός σου δοξάση σε...» Ιω. ΙΖ

Για ποια δόξα μιλούσε άραγε ο Χριστός;
Σίγουρα δεν μιλούσε για κοσμική δόξα των θριάμβων και των θαυμάτων. Μιλούσε για τη δόξα των παθών. Τη δόξα του Σταυρού από αγάπη για τον άνθρωπο και τη σωτηρία του.
Για τη δόξα του Γολγοθά όπου αποκαλύπτεται το μεγαλείο της ψυχής του.
Αυτή η δόξα του μαρτυρίου στεφανώνει κάθε άγιο της εκκλησίας μας που την κατέκτησε ζώντας σύμφωνα με το θέλημά του. Με αγάπη μέχρι αυτοθυσίας με ταπείνωση και πίστη. Είναι πνευματικό αγαθό, δύναμη και ηθική πρόοδος του ανθρώπου. Αυτή τη δόξα ζητά ο Κύριος από τον Πατέρα του με τη συγκλονιστική προσευχή του. Όχι την κοσμική.
Τα αξιώματα και τα παράσημα χωρίς την ταπείνωση, δεν οδηγούν στην αιώνια ζωή.
Ζώντας τις αλήθειες που διδάσκουμε, δοξάζουμε τον Κύριο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να δοξασθεί το όνομα του Θεού παρά μόνο αν ζούμε σύμφωνα με το θέλημά του. Αν ο λόγος μας συνοδεύεται και από πράξη. Η σκανδαλώδης ζωή, είναι δυσφήμιση του Θεού και βλασφημία. Η ζωή του πιστού Χριστιανού, είναι λύχνος πορείας προς τη βασιλεία των ουρανών. Τα καλά του έργα που γίνονται προς δόξα Θεού, είναι το διαβατήριο για ουράνιους διαδρόμους. Η ουράνια δόξα είναι μόνιμη και μας ακολουθεί. Η κοσμική δόξα όχι. Πολλοί ανδριάντες ηγετών γκρεμίστηκαν από το βάθρο τους και πολλά μετάλλια επιστράφησαν...
Ο Κύριος προσευχήθηκε επίσης και για την ενότητα των μαθητών του και όλων των πιστών.
«Να είναι ένα όπως εμείς» είπε. Οι έριδες προκαλούν τραύματα, πληγές. Είναι το «σαράκι» της διχόνοιας. Ενότητα όπως αυτή της Αγίας Τριάδος. «Ίνα ώσι έν καθώς ημείς!». Με τη συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, αυτό ομολογούμε.
«Το αυτό φρονήτε... σύμψυχοι και εν φρονούντες» συμβουλεύει ο Απ. Παύλος.
Αυτή την ενότητα της εκκλησίας υπερασπίστηκαν οι 318 πολύφωτοι πατέρες, τα πύρινα άνθη του παραδείσου οι θεηγόροι οπλίται του Κυρίου, όπως η εκκλησία ονομάζει, αυτοί μίαν ουσίαν εδογμάτισαν και φύσιν, πατρός, υιού και πνεύματος!
Οι πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, εδογμάτισαν πως ο Χριστός είναι ομοούσιος του Πατέρα θεού και όχι ομοούσιος που δίδασκε ο Άρειος. Έχουν δηλαδή την ίδια ουσία. Αυτή τη σχέση τη γνωρίζουμε από τους λόγους του Χριστού. «Εγώ και ο πατήρ εν εσμεν» και «τα εμά πάντα σα έστι και τα σα εμά». Ιω. 17,10
Οι αιρέσεις προκάλεσαν διχασμούς και πληγές στην εκκλησία μας από τους πρώτους χρόνους και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα. Είναι εχθροί του Σταυρού.
Πληγές όμως προκαλούνται όταν διαταράσσονται οι σχέσεις κράτους και εκκλησίας τις οποίες μπορεί να εκμεταλλεύονται κάποιοι για καριέρα ή πολιτική κίνηση. Ας θυμηθούμε τις τελευταίες διαμάχες πολιτείας και εκκλησίας για τον Πολιτικό γάμο, τις ταυτότητες, την εκκλησιαστική περιουσία, τον διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας και τελευταία τον νόμο για τον γάμο των ομοφυλόφιλων! Οι διαμάχες όμως αυτές δεν μπορεί να γίνονται αιτία και αφορμή διχασμού! Έχει και ο λαός και κυρίως η οικογένεια ευθύνη!
Οι νόμοι της πολιτείας δεν θα μας αποπροσανατολίσουν. Η εκκλησία μας σε δύσκολους καιρούς και δουλείας έγινε ο εθνάρχης και σωτήρας του γένους. Ο σεβασμός όλων μας πρέπει να είναι δεδομένος. Είμαστε Έλληνες πολίτες και ορθόδοξοι Χριστιανοί. Κουβαλάμε όπου και αν βρεθούμε, Ελλάδα και Χριστό, Πλάτωνα και Παύλο. Έχουμε ανάγκη τον πολιτικό για την ποιότητα της ζωής (υλική) και τον παπά, την εκκλησία, για τη σωτηρία της ψυχής.
Η εκκλησία δεν πολιτεύεται. Η εκκλησία προσφέρει πνεύμα. Η πολιτική προσφέρει χρήμα, εγκόσμια δόξα, απολαύσεις, ανταγωνισμούς, πάθος και πάθη.
Η Κυριακή των θεοφόρων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου είναι γιορτή ενότητας «ίνα ώσι έν καθώς ημείς» όπως είπε ο Χριστός. Καθήκον και των αρμοδίων της πολιτείας και της εκκλησίας η διαφύλαξή της.