Θα θριαμβεύσετε πάλι κ. πρωθυπουργέ Ουδέν, όμως, επί αναγκαίων

Γράφει ο Απ. Βλιτσάκης

Η κυβέρνηση θα παραμείνει αήττητη για χρόνια, καθώς δεν υπάρχει άλλο αφήγημα. Ούτε εμβληματικός αφηγητής.

Και ακόμα, επειδή η κοινωνία στο μέγιστο μέρος της είναι αποχαυνωμένη λόγω υστέρησης παιδείας και ανιστόρητης αντίληψης της πραγματικότητας. Δεν έχει γνώσεις και όραμα, στερείται εργασιακής ηθικής και ομνύει στον πελατεισμό και τη λογική της αρπαχτής. Μισεί, φθονεί, συκοφαντεί, αισχροκερδίζει και παράγει ανάλογο πολιτικό προσωπικό. Αυτή είναι Ελλάδα κατά Σημίτη και κάθε νοήμονα Έλληνα. Τούτων δεδομένων ένας πολιτικός άνδρας ποιες δυνατότητες έχει να παράξει δημιουργικό έργο. Βεβαίως και έχει, όπως το απέδειξαν μετά την απελευθέρωση ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κώστας Σημίτης. Θεωρείστε προσωπική την αξιολόγηση. Και οι τρεις τους έδρασαν εντός εκσυγχρονιστικού δημοκρατικού κοινοβουλευτισμού. Αυτό διδάσκει και τεκμηριώνει πολλά.
Ιστορικού αποτυπώματος λύσεις και παρεμβάσεις για κράτος και κοινωνία μπορούν να γίνουν. Ιδιαίτερα στην τωρινή συγκυρία των ευρωπαϊκών ροών. Δε γίνονται, όμως, ούτε και από την κυβέρνηση του σημερινού πρωθυπουργού, που δημοσκοπικά βρίσκεται μακράν των άλλων και στις προσεχείς εκλογές θα θριαμβεύσει.
Οι περισσότεροι Έλληνες βλέπουν όπως οι αόμματοι και ακούν όπως οι κωφάλαλοι. Έτσι, που καταλήγεις να λες, πως σωστά εκφράζονται, ψηφίζουν δε και ξαναψηφίζουν αυτήν την κυβέρνηση και τον ίδιο πρωθυπουργό. Βλέπουν πως η ανάπτυξη του ‘22 σε σχέση με το ‘21 ήταν 5,6% και του ‘23 2% σε σχέση με το ‘22. Ενδιαφέροντες αριθμοί. Αυτοί, όμως, εκφράζουν προσωρινή μεγέθυνση, που καρπώνεται το 3-4% του πληθυσμού. Εδώ οι διαβόητες τριγωνικές συναλλαγές παίζουν καίριο λόγο στον πληθωρισμό ειδών διατροφής και ευρείας κατανάλωσης. Από αυτό το ποσοστό μόλις το 4-6% μοιράζεται τη μερίδα του λέοντος. Ανάπτυξη θα υπήρχε, εάν είχε αποφευχθεί η συγκεντροποίηση και συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια. Ας προσεχθούν τώρα οι παρακάτω καθοριστικές αποτυχίες και αυτής της κυβέρνησης, που βρίσκεται στη θαλπωρή και το άλλοθι της ροκαμβολικής τετραετίας ‘15-‘19. Τυχερός κατά τούτο ο Κυριάκος.
1) Την περσινή χρονιά οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου μειώθηκαν κατά 2,6% σε σχέση με το ‘22. Μείωση είχαμε και στις εξαγωγές. Το πρώτο τρίμηνο του ‘24 υπήρξε μείωση κατά 11% εν σχέσει με το αντίστοιχο τρίμηνο του ‘23, ενώ αυξήθηκαν οι εισαγωγές κατά 21,97%. Καθαρό έλλειμμα 8,54 δισ. δολάρια. Θυμίζει εποχές Κώστα Καραμανλή.
2) Πριν τα μνημόνια το χρέος μας ήταν 365 δισ. δολάρια. Σήμερα ανέρχεται στα 406 δισ. $. Η αποτυχία της οικονομικής πολιτικής προκύπτει και από το γεγονός ότι τον Δεκ. του ‘21 το δημόσιο χρέος ανερχόταν στα 388,34 δισ. ευρώ, ανέβηκε τον Δεκ. του ‘22 στα 400,28 δισ. και τελικά σκαρφάλωσε στα 406 τέλη του ‘23. Ο μέσος όρος αύξησης του Α.Ε.Π. της Ε.Ε. το ‘22 ήταν 117,7 με βάση τον αριθμό 100 του έτους βάσης 2009. Σήμερα το ελληνικό ΑΕΠ είναι 84. Δηλαδή κάτω του μέσου όρου της Ε.Ε. Όλοι αύξησαν τον πλούτο τους κατά 17%. Εμείς τον μειώσαμε κατά 16%! Πόσο είναι το δικό σας ποσοστό αποτυχίας κύριε πρωθυπουργέ. Ας γνωρίζει με την ευκαιρία ο αναγνώστης ότι η χώρα μας από την είσοδό της στην τότε Ε.Ο.Κ. έχει εισπράξει μέχρι τώρα δωρεάν πολλές εκατοντάδες δισ. ευρώ, τα οποία «όλοι μαζί τα φάγαμε», αλλά η εθνική προκοπή πήγε περίπατο.
3) Το εγχώριο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας σπάει κόκκαλα. Από την 46η στην κατάταξη ανταγωνιστικότητας μεταξύ των κρατών του ΟΟΣΑ το 2021 η Ελλάδα υποβιβάστηκε στην 49η και τελευταία θέση το 2022. Έργο της ίδιας κυβέρνησης. Η χώρα μας υστερεί σε μια σειρά από βασικούς δείκτες, που λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από ξένους επενδυτές. Έλλειμμα στην απονομή δικαιοσύνης. Υψηλός πληθωρισμός. Έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού. Υψηλή γραφειοκρατία. Υψηλό κόστος ενέργειας και εκτεταμένη διαφθορά. Τι προβάλλει ο πρωθυπουργός γι’ αυτά τα «σκουπίδια κάτω από το χαλί». Δεν πιστεύω πως η κυβέρνηση μπορεί να τα μαζέψει. Ζήτημα δε αν το πολιτικό της προσωπικό το θέλει, καθώς επιθυμεί διακαώς την κυβερνητική τροφοσυλλογή με την επανεκλογή του. Έκφραση της οικονομικής παθογένειας υπάρχει και στην οιονεί διάλυση των δημόσιων λειτουργιών, όπου θάλλουν οι προσωπικές τακτοποιήσεις. Ποιος τοποθέτησε κεντρικό σταθμάρχη στον σιδηροδρομικό σταθμό Λάρισας τον πολυαργανικό ασθενή (υπάρχει ο φάκελός του) και ανίκανο άνθρωπο, που έστειλε στον τάφο 57 ψυχές. Ποιοι τακτοποίησαν στον ΟΣΕ τα τρωκτικά της σύμβασης 717/14. Εδώ κατηγορούνται 16 πρόσωπα, που κάποιος εποπτεύων υπουργός χαμπάρι δεν πήρε τι έκαναν, γιατί είχε τα «μυαλά στα κάγκελα»! Πόσο μερίδιο ευθύνης αναλογεί στον γόνο Καραμανλή. Ποιος παρήγγειλε τις παρακολουθήσεις για πόσο διάστημα και λόγο αμαχήτως αθώων ανθρώπων από την Ε.Υ.Π. Και γιατί τόση απόκρυψη και «πηγαινέλα» παρά την απόφαση του ΣτΕ. Αν και επιφαινόμενα τα παραπάνω, δεν είναι τα σημαντικότερα. Θα δούμε γιατί.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του Ο.Ο.Σ.Α. ο μ.ο. παραγωγικότητας ανά ώρα εργασίας στις χώρες της ευρωζώνης [ΕΖ] είναι 60,8 δολάρια. Στην Ελλάδα ανέρχεται μόνον σε 34,5 δολάρια. Τη μερίδα του λέοντος στην αντιπαραγωγικη απασχόληση έχει το δημόσιο. Μεταξύ 2015 και 2022 η μείωση της παραγωγικότητας στην Ελλάδα έπεσε κατά 12 δολάρια. Αυτό το μέγεθος χρεώνεται κατά το ήμισυ στη σημερινή κυβέρνηση.
Θα επαναλάβω εδώ πως η νοοτροπία του λαού μας είναι η τραγωδία της χώρας του. Οι Έλληνες ψηφίζουν όσους και όποιους ικανοποιούν τα άμεσα συμφέροντά τους. Το πάρτι της «πάρτης». Διορισμούς, επιδόματα, τακτοποιήσεις ημετέρων, απαλλαγές από φόρους, ρυθμίσεις χρεών, νόμους αλά Κατσέλη, στημένους διαγωνισμούς και διορισμούς από το παράθυρο. Γι’ αυτό και ξαναψηφίζουν κυβερνήσεις που ικανοποιούν αυτά τα συμφέροντα σε βάρος των επόμενων γενεών. Κυβερνώμενοι και κυβερνώντες δε νοιάζονται, αν τέτοιες εξοικονομήσεις πληρώνονται με δανεικά. Συνέβη κάτι στον Κώστα Καραμανλή που μεταξύ 2004 και 2009 εκτίναξε το δημόσιο χρέος από 158,9 σε 355 δισ. ευρώ και από 102% του ΑΕΠ του 2004 το πήγε στη στρατόσφαιρα του 170,6% το 2009; Ούτε έπαθαν κάτι εισαγγελείς και μέλη της ΕΛΣΤΑΤ, που μας διέσυραν παγκοσμίως με την αήθη δίωξη του επί κεφαλής της μετά τον Αύγουστο του 2010 Αντρέα Γεωργίου πως τάχα αύξησε εντέχνως το ελληνικό χρέος (βεβαιωμένο από τον Μάρτιο του 2010), που το επιβεβαίωσαν η Eurostat, η Ευρ. Επιτροπή, η Ευρωτράπεζα και το ΔΝΤ.
Κόμματα και ηγέτες τους ξέρουν με ποιους τρόπους θα εκλεγούν και θα επανεκλεγούν. Η επανεκλογή είναι η κατάρα της ελληνικής πολιτικής ζωής. Ξέρετε κάποιον να έχει πει στον λαό, ότι δεν του χρειάζεται άλλη τετραετία και ας μην επανεκλεγεί, αφού θα έχει προωθήσει τη σύγκλιση με τα μέσα έστω μεγέθη της Ένωσης;
«Θαύματα» ας τα πούμε, που είναι όμως αυτονόητα πράγματα, μπορεί να συμβούν σε τέσσερα χρόνια. Θα δυσαρεστηθούν οι μάζες; Πιθανότατα ή βέβαια. Οι ηγέτες, όμως, εκλέγονται για να εμπνέουν και να διδάσκουν. Όχι να σύρονται από το εκλογικό σώμα. Για παράδειγμα: Ένα μέτρο. Κόβεται το μπαταξιλίκι όσων δηλώνουν πέντε χιλιάρικα τον χρόνο και ξοδεύουν διακόσια. Δεύτερο. Η δημοσιοϋπαλληλία να δουλέψει με άμεσες βαριές ποινές στους επίορκους. Δε θα μας «δουλεύει» κανονικά. Τρίτο. Κλείνουν οι στρόφιγγες της διαφθοράς με ποινές κάθειρξης και περιουσιακές δεσμεύσεις. Τέταρτο. Δικαστικές αποφάσεις το πολύ σε τρεις μήνες. Όχι σε 12 και 20. Αλλιώς απόλυση. Δεν πάει άλλο. Το ωράριο παντού στο δημόσιο ιερός κανόνας. Αξιολόγηση με ουσία. Τώρα είναι κοροϊδία. Πέμπτο. Τα πανεπιστήμια παύουν να είναι άντρα ανομίας. Εκτιμήσεις ζημιών και χρέωση στα προσωπικά ή γονεϊκά ΑΦΜ του λογαριασμού. Τέτοια πράγματα. Απλά και χωρίς κόστος.
Σεισμικές δονήσεις πρέπει να χτυπήσουν τη νοοτροπία πολιτικών και πολιτών στην Ελλάδα. Αρκεί να υπάρξει ένα «θέλω». Θα υπάρξει κι ένα «μπορώ». Ο λαός μας είναι άτακτος και κακομαθημένος. Όταν έχει όραμα και εμπνέεται (συνέβη στους ολυμπιακούς αγώνες), δημιουργεί και κάποτε μεγαλουργεί (συνέβη στο αλβανικό μέτωπο 11/40-4/41).
Θα θριαμβεύσει, λοιπόν, τον Ιούνιο ο πρωθυπουργός, γιατί -παρά τα δυσάρεστα μακροοικομικά μεγέθη που είναι αόρατα- η κουλτούρα μας στην πολιτική της έκφραση είναι πανταχού παρούσα. Με ασημαντότητες στις λοιπές όχθες άλλη διέξοδος δεν προκύπτει. Όταν χτυπήσουν οι καμπάνες της νέας χρεοκοπίας, μη διερωτηθούμε για ποιον χτυπούν. Για όλους μας.
* Τότε θα βρούμε, καθώς εικάζω, τον Κασσελάκη, όπως τον Τσίπρα με τις συνταγές σωτηρίας και τις πασίγνωστες συνέπειες. Εδώ θα είστε. Το μέγα πλήθος «τυφλό τα τ’ ώτα, τον τε νούν, τα τ’ όμματί».
** Τέτοια θα κάνει επιλογή. Δε θέλει να κοιταχτεί στον καθρέφτη. _
 Σημειώσεις
*Η φράση αποτελεί παράφραση αντίστοιχης του Έρνεστ Χεμινγουέι από το έργο του «Για ποιον χτυπά η καμπάνα».
** Σοφοκλής. «Οιδίπους Τύραννος».