Ερχονται και οι ευρωεκλογές

Γράφει ο Δημήτρης Ζ. Γουγουλιάς
Σε έναν μήνα και κάτι μέρες (Κυριακή 9 Ιούνη 2024) θα γίνουν στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση οι ευρωεκλογές. Έχουμε ήδη μπει στη φάση της κύριας προεκλογικής αντιπαράθεσης, με τη σκιά της απαξίωσης των θεσμών και της δυσαρέσκειας των πολιτών να αποτελούν το βασικό χαρακτηριστικό της εποχής και μέχρι στιγμής δεν είδα και δεν άκουσα καμία ουσιαστική συζήτηση για το τι διακυβεύεται σ’ αυτές τις εκλογές. Βλέπετε την επικαιρότητα τη στρέφουν η κυβέρνηση και τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. σε άλλα θέματα μακριά από τα καθημερινά προβλήματα, αλλά και το τι μέλει γενέσθαι στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Έτσι θα είμαστε πάλι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που θα ψηφίσει στις ευρωεκλογές με εσωτερικά κομματικά κριτήρια.

Η συζήτηση στην Ελλάδα για τις επικείμενες εκλογές δεν αναφέρεται στην Ένωση ή τα θέματα που απασχολούν την Ευρωβουλή. Τα κόμματα και οι υποψήφιοι ενδιαφέρονται κυρίως για το αν θα περάσουν τον «πήχη» των εκλογών. Οι εκλογές έχουν γίνει μια μεγάλη εσωτερική δημοσκόπηση. Κάπως έτσι οδηγούμαστε στις κομματικές αλχημείες, που ξεκινούν με την ένταξη στα ψηφοδέλτια ανθρώπων αναγνωρίσιμων μεν στην κοινωνία, με ένα τεράστιο ερωτηματικό, δε, να συνοδεύει την πολιτική τους ικανότητα και συνεχίζονται με εκπτώσεις στην ιδεολογία, με πρόχειρους και πρόσκαιρους τακτικισμούς, αλλά και μια θολή ανάγνωση των γεγονότων και των πραγματικών προβλημάτων με τα οποία είναι αντιμέτωπη όχι μόνον η Ελλάδα, αλλά ολόκληρη η Ευρώπη και ο κόσμος γενικότερα.
Τα κόμματα που έρχονται πρώτα στις δημοσκοπήσεις αυτήν τη στιγμή (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.) δεν ξεκινούν από την ίδια αφετηρία. Η ΝΔ παραμένει πρώτη στις προτιμήσεις των πολιτών, έχοντας υποστεί μια δημοσκοπική πτώση κατά μέσο όρο 10 μονάδων σε σχέση με πέρυσι, και θέματα όπως η ακρίβεια, τα Τέμπη και τα σκάνδαλα θα την ακολουθούν και στις εκλογές. Η πρωτιά θεωρείται δεδομένη για τη ΝΔ, το ζητούμενο είναι αν τα ποσοστά της θα είναι πάνω ή κάτω του 30%. Αν είναι πάνω καλά, αν είναι κάτω, αργά ή γρήγορα θα ξεκινήσουν οι εσωκομματικές διεργασίες αλλαγών… Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από έναν δύσκολο χειμώνα δεν φαίνεται να πλησιάζει τα ποσοστά που έλαβε στις τελευταίες εθνικές εκλογές. Στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ θα δοθεί η μάχη της δεύτερης θέσης – που με βάση τις δημοσκοπήσεις θα καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τι ποσοστό, όμως, γιατί αν είναι κάτω από το ποσοστό των τελευταίων βουλευτικών εκλογών κι εδώ τα πράγματα δε θα είναι καλά, ενώ για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη μια στασιμότητα ή και μείωση των ποσοστών του, λόγω διαρροών δεξιά κυρίως, αλλά και αριστερά, θα ξεχειλίσει το ποτήρι των εσωκομματικών του αντιπάλων. Όσο για τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, το ΚΚΕ και η Ελληνική Λύση που δείχνουν μια δημοσκοπική άνοδο θα παλέψουν για την τέταρτη θέση και τα υπόλοιπα για να πιάσουν το όριο του 3%.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι Έλληνες ψηφοφόροι ποτέ δεν έδειχναν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα της Ευρώπης. Σ’ αυτό βοηθούσαν σημαντικά και οι κομματικές ηγεσίες με τις γνωστές «μεταγραφές» από κόμμα σε κόμμα, αλλά και με τις επιλογές τους ανάμεσα σε ποδοσφαιριστές, αρσιβαρίστες, σελέμπριτις, μοντέλες, τραγουδιάρες δημοσιογραφοπαρουσιάστριες και παρουσιαστές, ηθοποιούς και λοιπές κατηγορίες με σκοπό την προσέλκυση ψήφων.
Έτσι το μόνο πράγμα που λείπει στους Έλληνες ψηφοφόρους σ’ αυτές τις εκλογές είναι η συζήτηση για την Ευρώπη και τα προβλήματά της. Και ποια είναι η Ε.Ε. σήμερα;
1ο) Εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια οι λαοί της Ε.Ε. βασανίζονται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, από τις κυβερνήσεις τους και από το ευρωπαϊκό «Διευθυντήριο» μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας που επιβάλλει δημοσιονομική εγκράτεια και λιτότητα. Ο απολογισμός της φοβερής τριακονταετίας, και ιδιαίτερα της τελευταίας δεκαπενταετίας, είναι ένα τεράστιο φιάσκο.
2ο) Η Ε.Ε. έχει χάσει έναντι των ανταγωνιστών και υποτιθέμενων συμμάχων της, έναντι των ΗΠΑ, της Κίνας, των άλλων ασιατικών οικονομιών, ακόμη και της Ρωσίας, σε όλα τα πεδία. Σε παραγωγικότητα, έρευνα, καινοτομία, τεχνολογία. Η αυτοθαυμαζόμενη ως η πιο ανοιχτή ενιαία αγορά του κόσμου αδυνατεί να συγκρατήσει στην επικράτειά της τις πιο παραγωγικές επιχειρήσεις, που μεταναστεύουν αθρόα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ή στην Ασία.
3ο) Η Ε.Ε. χάνει γεωπολιτικά, οικονομικά, παραγωγικά. Και τώρα που η ηγεσία της το συνειδητοποιεί, η επιχείρηση... ανάνηψης προκαλεί διχασμό μεταξύ των 27 και προϊδεάζει για νέες οδυνηρές θυσίες σε βάρος των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Κι αυτά μόλις ενάμιση μήνα πριν από τις ευρωεκλογές. Για τα αποτελέσματα των οποίων όλοι θα δηλώνουν έκπληκτοι.
4ο) Η Ε.Ε. περηφανευόταν για την «ήπια δύναμή της» κόμπαζε για τη φιλειρηνική πολιτική της, αλλά ακολουθεί αγόγγυστα την Αμερική στο Ουκρανικό και τη Μέση Ανατολή. Γυρίζει την πλάτη στην ειρήνη και ακολουθεί την πολιτική του Ψυχρού Πολέμου.
Μια απάντηση στα δομικά προβλήματα της Ευρώπης είναι η πολιτική ενοποίηση. Όμως, πριν από την ενοποίηση πρέπει να αντιμετωπίσει το λεγόμενο «έλλειμμα δημοκρατίας». Η Ε.Ε., όμως, δεν έχει «έλλειμμα», αλλά απουσία δημοκρατίας. Όλες οι αρχές του δημοκρατικού Συντάγματος, από τη διάκριση των εξουσιών ως τη δημοκρατική λογοδοσία και τη διαφάνεια της εκτελεστικής εξουσίας, παραβιάζονται. Η Επιτροπή, διορισμένη από τις κυβερνήσεις, ασκεί την αποκλειστική εξουσία της νομοθετικής πρωτοβουλίας, σαν Κοινοβούλιο και εφαρμόζει τον νόμο, όπως η εκτελεστική εξουσία.
O συνδυασμός ευρωκρατών και εθνικών γραφειοκρατών που δεν είναι υπόλογοι πουθενά έχει οδηγήσει σε έναν όγκο νομοθεσίας που ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες, αποτελώντας το 70% της εθνικής νομοθετικής παραγωγής. Αυτό το νομοθετικό βουνό επιβάλλεται στα κράτη-μέλη χωρίς ή με ελάχιστη συζήτηση στα εθνικά Κοινοβούλια.
Η διαχρονική δε έλλειψη πολιτικών, αλλά και ηγετών με δημοκρατικά οράματα είναι και θα εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης στο παρόν και το μέλλον…