Η ευθύνη και η οργή των Τεμπών

Από τον Βασίλη Κων. Νίκου, δικηγόρο

Ο μεγάλος Νεοέλληνας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης έγραψε. «Ν’ αγαπάς την ευθύνη». Μετά το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς, κυρίως νεαρούς φοιτητές και φοιτήτριες, άλλαξε η ευφρόσυνη διάθεση των Νεοελλήνων. Μετατράπηκε σε οργή!! Οργή για τους ανεύθυνους.

Οργή για τους απαίδευτους και τυχαρπαθεσίτες δημόσιους υπαλλήλους. Ύστερα απ’ το τραγικό, καταστροφικό και θανατηφόρο λάθος του, ο Σταθμάρχης ακούστηκε να λέει: «Τώρα, όπου βγει!!». Αλήθεια, πόση ανευθυνότητα κι άλλος τόσος αμοραλισμός; Ένας «υπουργός» ανέλαβε την «πολιτική ευθύνη» και παραιτήθηκε. Τι σημαίνει πολιτική ευθύνη; Ότι απλά είναι «πολιτική επιλογή». Κι ότι συνταγματικά δεν επιτρέπεται στη Δικαιοσύνη να επέμβει. Δεν παραβιάστηκε, λένε, θεσμοθετημένη διάταξη νόμου. Κι έτσι εμείς καθαρίσαμε. Υπάρχουν, όμως, «νομικές ευθύνες;». Και βέβαια υπάρχουν. Μπήκε φυλακή ο Σταθμάρχης! Οι άλλοι; Κι αυτοί που τον εκπαίδευσαν; Κι αυτοί που τον τοποθέτησαν; Κι αυτοί οι άλλοι, οι ριψάσπιδες που έφυγαν για να γιορτάσουν τα κούλουμα; Ωχ, αδερφέ, τι φταίω εγώ; Υπάρχει κι ο Λαός. Ποιος Λαός! Ο Λαός της ανευθυνότητας, της απαιδευσίας, του μέσου, της καφετέριας και του ωχ-αδεφισμού. Υπάρχει, όμως, κι ο άλλος Λαός. Ο Λαός της ευθύνης, της συνείδησης, της ενσυναίσθησης, της αλληλεγγύης, του χρέους, του θρήνου, του θυμού και της οργής. Αυτόν τον Λαό προσκυνώ. Αυτόν, τον περιούσιο Λαό, που βγαίνει ειρηνικά στους μεγάλους δρόμους και κραυγάζει την οργή του, την αγανάκτησή του και την απαξία του, για το σύστημα και την αναξιοκρατία των ιθυνόντων. Φτάνει πια! Μέχρις εδώ, δεν πάει άλλο, με τον ευτελισμό της ανθρώπινης αξίας και ψυχής.
Κι ο ποιητής Γιώργος Παπακώστας, το Σύμπαν αναποδογυρίζει, κι οργίζεται και κραυγάζει μ’ όση δύναμη του απέμεινε για τους Πανέλληνες, τους νιους που χάθηκαν στο χάος και στο σκοτάδι του νου!