Μια συγκλονιστική ιστορία για τους αγνοούμενους της Κυπριακής τραγωδίας

Από τον Δρ. Αυγουστίνο (Ντίνος) Αυγουστή Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Συμπληρώνονται φέτος πενήντα χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την έκτοτε συνεχόμενη κατοχή του 36.7% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας με όλες τις γνωστές οδυνηρές συνέπειες.

Στα πενήντα αυτά δίσεκτα χρόνια λίγοι είναι αυτοί που έκαναν ουσιαστικό αντικατοχικό αγώνα. Οι πλείστοι μάλιστα αντίκριζαν και αντικρίζουν καχύποπτα κάθε προσπάθεια ανάδειξης της τουρκικής κατοχής με όλες τις συνέπειές της. Στο μυαλό των περισσότερων επικρατεί η άποψη ότι κάθε προσπάθεια ανάδειξης των προβλημάτων που επισώρευσε η κατοχή από την Τουρκία μεγάλου τμήματος της Κύπρου δημιουργεί δυσκολίες στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού!!! Στην πρώτη γραμμή του αγώνα ήταν πάντα οι πονεμένες μάνες των αγνοουμένων και πεσόντων που έκαναν σπίτι τους τα οδοφράγματα. Αυτές οι ηρωίδες γυναίκες, χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής, κράτησαν ψηλά τη σημαία του αγώνα της επιστροφής στη γη των πατέρων μας. Ένας αγνός αγώνας που φαίνεται να ενοχλούσε τις πολιτικές ηγεσίες και στην Λευκωσία και στην Αθήνα… Όταν πήγαινα να συναντήσω αξιωματούχους της κυβέρνησης μου είπε κάποτε η Ελένη Φωκά, έβλεπα στα μάτια τους την ενόχληση που τους δημιουργούσε η παρουσία μου.
Ο Πέτρος Κασιμάτης σε μια συγκλονιστική μελέτη του για τους αγνοούμενους της Κυπριακής τραγωδίας αφήνει σαφείς αιχμές για συγκεκριμένους χειρισμούς της Αθήνας και της Λευκωσίας. Γράφει συγκεκριμένα στη σελίδα 144 του βιβλίου του «Δεκατρία περιστέρια»: Η Όλγα Τρέμη συζητά στην εκπομπή της στον ΑΝΤ1 (έτος 1995) με τον Αντώνη Σαμαρά.
-Κύριε Σαμαρά, τον ρωτά, “έχουμε μια συγκλονιστική είδηση, η οποία ήρθε σήμερα στο φως της δημοσιότητας. Η κυρία Τσουδερού, μιλώντας στην εφημερίδα Ελεύθερος τύπος, αποκάλυψε ότι επί υφυπουργίας της στο Υπουργείο Εξωτερικών υπήρξαν, έφτασαν, πληροφορίες ότι Ελλαδίτες και Κύπριοι αγνοούμενοι βρίσκονται ακόμα εν ζωή. Θέλω κατ’ αρχήν, πριν σχολιάσετε αυτό καθαυτό το γεγονός, που νομίζω ότι είναι συγκλονιστικό, να μου πείτε αν εσείς, την περίοδο που ήσασταν στο Υπουργείο Εξωτερικών, είχατε μια τέτοια εικόνα ή είχε τεθεί υπόψη σας κάποια τέτοια πληροφορία”.
Κι εκείνος αποκαλύπτει: “Κι εγώ κοίταξα σε βάθος αυτή την υπόθεση και μάλιστα με ειδικές αποστολές, οι οποίες έγιναν χωρίς ποτέ να μάθει κανείς τίποτα και χωρίς όμως να πρέπει να λέμε τίποτα γι’ αυτό. Και θεωρώ ότι είναι σφάλμα αυτή τη στιγμή να βγαίνουμε και να παραθέτουμε στοιχεία, πρόσωπα και γεγονότα, διότι κατ’ αυτό τον τρόπο προσφέρουμε τροφή στον αντίπαλο -κι ο αντίπαλος αυτή τη στιγμή είναι η βάρβαρη, η άγρια Τουρκία- σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θεωρώ σφάλμα να τους προσφέρουμε εμείς έτοιμες πληροφορίες Εγώ, από την πλευρά μου, το θεωρώ λάθος. Πράγματι, έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια και επί ημερών μου και ξέρω ότι συνέχισε την προσπάθεια η κυρία Τσουδερού και είναι σε έπαινο της αυτή η προσπάθεια - την είχαμε κάνει, άλλωστε, μαζί για ένα διάστημα”.
Και στις σελίδες 147 και 148 διαβάζουμε: «.. επί Νέας Δημοκρατίας υπήρχαν πληροφορίες ότι ένας αριθμός αγνοουμένων Ελλαδιτών και Κυπρίων βρίσκονται στα βάθη της Τουρκίας στα χέρια μεγαλεμπόρων ναρκωτικών υπό πλήρη εξάρτηση από τα διεθνή κυκλώματα ναρκωτικών και ότι τους κρατούν σε φυτείες ηρωίνης στα βάθη της Τουρκίας…».
 «Αλλά ο νόμος της σιωπής πρυτάνευε και στους διεθνείς οργανισμούς. Ένας Γάλλος δημοσιογράφος ο Κριστόφ Σιλέ, που είχε ασχοληθεί παλαιότερα με τα θέματα των αγνοουμένων της Κύπρου, φέρνοντας στο φως νέα στοιχεία για τα οποία μάλιστα βραβεύθηκε το 1989 από το Ίδρυμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο Παρίσι, μου είπε ότι η ελληνική Υπηρεσία Πληροφοριών αλλά και η κυπριακή κυβέρνηση γνώριζαν πολλά για την υπόθεση, αλλά υποστήριξε πως χρειάζεται πολιτική βούληση για να βγουν αυτά στο φως. Οι πληροφορίες οι δικές του ήταν ότι πολλοί Έλληνες αξιωματικοί πήγαν την περίοδο 1984-1988 στην Τουρκία και βρήκαν δεκάδες πληροφορίες για το τι συνέβη τα χρόνια που πέρασαν. Τα στοιχεία αυτά τα δημοσίευσε στο γαλλικό περιοδικό Πολιτίκ, στη Μοντ Ντιλοματίκ και στη Ζουρνάλ ντε Ζενέβ».
Και το πιο συγκλονιστικό το διαβάζουμε στις σελίδες 47 και 48 στον διάλογο του Πέτρου Κασιμάτη σε συνάντηση που είχε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για να τον πληροφορήσει ότι εντοπίστηκαν αιχμάλωτοι αγνοούμενοι: Μητσοτάκης: «Είναι ολισθηρό το θέμα, μην το ψάχνεις, είναι καλύτερα να ασχοληθείς με τους εγκλωβισμένους της Καρπασίας».
Κασιμάτης: «Μα εδώ του λέω κύριε πρόεδρε, το θέμα το οποίο ερευνώ είναι συγκεκριμένο, δεν είναι οι εγκλωβισμένοι της Καρπασίας που ζουν τη δική τους περιπέτεια. Εδώ μιλάμε για ζωντανούς Ελληνοκύπριους αγνοούμενους, που βρίσκονται στην Τουρκία...».
Το θέμα είναι ολισθηρό! Αυτή ήταν απάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού Κωνσταντίου Μητσοτάκη. Ξερά και κοφτά…
av.avgoustiνο[e-mail]