Ευρωεκλογές, έναυσμα πολιτικών διεργασιών

Από τον Θανάση Μπρισίμη, σμήναρχο ε.α.
Παρατηρώντας κανείς την κοινωνική, οικονομική και πολιτική κατάσταση που βιώνει η χώρα, εύκολα διαπιστώνει πως έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, πολλά από τα οποία είναι πρωτόγνωρα, τουλάχιστον για τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Σε ό,τι αφορά την κυβερνητική πλειοψηφία, έχοντας ως δεδομένο και ισχυρό επιχείρημα το 41% των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, το οποίο επικαλείται κατά κόρον και ως το τέλειο δικαιολογητικό για κάθε κυβερνητική απόφαση, καθιστά πασιφανή την υπέρμετρη κυβερνητική αλαζονεία. Μία αλαζονεία που ενώ αντιμετωπίζονταν μέχρι πριν λίγο καιρό παθητικά από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, διαφαίνεται ότι αυτή η παθητικότητα έφτασε στο τέλος της.
Προβλήματα που ταλανίζουν τον λαό και κυρίως περισσότερο τα κοινωνικά στρώματα χαμηλού εισοδήματος, φαίνεται καθαρά πως δεν μπορούν να βρουν λύση στο πλαίσιο της άσκησης νεοφιλελεύθερης πολιτικής από την Κυβέρνηση. Αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της διαπίστωσης από τα λαϊκά στρώματα είναι οι τελευταίες μεγάλες κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες αγροτών, κτηνοτρόφων μελισσοκόμων, πανεπιστημιακών δασκάλων, καθηγητών συνταγματικού δικαίου, φοιτητών και μαθητών, ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού του ΕΣΥ, συνταξιούχων και καταναλωτών. Η αδυναμία του πρωτογενούς τομέα να υλοποιήσει τη διαδικασία της παραγωγής λόγω του υπέρμετρου κόστους παραγωγής, η αντισυνταγματική επίθεση στη δημόσια Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με την ίδρυση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων ,όπως τα κυβερνητικά όργανα ισχυρίζονται, αποφεύγοντας να τα αποκαλούν ιδιωτικά για ευνόητους προφανώς λόγους. Η παρέμβαση στο ΕΣΥ με τη θέσπιση με πληρωμή απογευματινών χειρουργείων, η ολοφάνερη αδυναμία της Κυβέρνησης να ελέγξει την ακρίβεια που εξελίσσεται σε μάστιγα, η καταδίκη από ευρωπαϊκό θεσμικό όργανο για το κράτος δικαίου στη χώρα μας που κατρακύλησε στην 25η θέση από τα 27 κράτη-μέλη της, η τραγωδία των Τεμπών, η οικτρά αποτυχία της διακήρυξης των Αθηνών με την Τουρκία, η οποία παρά τις υποτιθέμενες δεσμεύσεις, αμέσως μετά τη συμφωνία για τα F-16 με τις ΗΠΑ, διευρύνει ακόμα περισσότερο τις αναθεωρητικές της απόψεις, αποτελούν για κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό πολίτη ζητήματα τα οποία απαιτούν άμεσες λύσεις, προκειμένου η χώρα να βρει τον βηματισμό της, οι πολίτες να βιώσουν μία καλύτερη καθημερινότητα και η νεολαία να προσδοκά ένα καλύτερο αύριο.
Αυτή ακριβώς η απαίτηση και προσδοκία των πολιτών για λύσεις συναντά ένα για τη ώρα αδιαπέραστο εμπόδιο που είναι ο πολύ κερματισμός των πολιτικών δημοκρατικών δυνάμεων που οριοθετούνται αριστερότερα της Νέας Δημοκρατίας. Προσωπικές επιδιώξεις στελεχών, κομματικές αντιπαλότητες, μικρομεγαλισμοί και διαγκωνίσματα για τη δεύτερη, την τρίτη ή την τέταρτη θέση παραβλέπεται ότι είναι απολύτως αναποτελεσματικές και αφήνουν παντελώς αδιάφορο το σύνολο των πολιτών. Και ενώ οι πολίτες αντιλήφθηκαν ότι η επίλυση αυτών των προβλημάτων αποτελεί κοινή υπόθεση με τα δημοκρατικά κόμματα διαφαίνεται ότι οι ηγεσίες αυτών των κομμάτων δεν θέλουν να το αποδεχθούν και πορεύονται με πορείες που μόνο συγκλίνουσες δεν είναι για τον κοινό σκοπό. Παραβλέπουν ότι τα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά που επιτυγχάνουν καθιστούν απαγορευτική κάθε αποτελεσματική παρέμβαση για την ανάληψη της εξουσίας και ασφαλώς εξασφαλίζουν τη συνεχή κυριαρχία της ΝΔ στο πολιτικό στερέωμα και τη διακυβέρνηση της χώρας.
Οι επερχόμενες ευρωεκλογές και τα αποτελέσματα που θα προκύψουν από αυτές ίσως αποτελέσουν το έναυσμα μεγάλων πολιτικών εξελίξεων που θα συμπαρασύρουν το σύνολο των δημοκρατικών κομμάτων. Ποσοστά που θα κυμαίνονται στα σημερινά θα αναγκάσουν τις υπάρχουσες κομματικές ηγεσίες, είτε σε εθελούσια απομάκρυνση είτε στην επιδίωξη και έναρξη ενός σοβαρού διακομματικού πολιτικού διαλόγου, με σκοπό την εύρεση και κατάθεση κοινών προτάσεων στον λαό για την επίλυση των προβλημάτων που τον βασανίζουν. Είναι η μόνη λύση για την επιβίωση των κομματικών σχηματισμών, τη συνεργασία τους και την ανακούφιση του ελληνικού λαού από τα μεγάλα του προβλήματα. Συνέχιση της παρούσας κατάστασης πέρα από τη διατήρηση της κυριαρχίας της ΝΔ θα έχει βεβαίως αποτέλεσμα την απογοήτευση του ελληνικού λαού, αλλά και την ενίσχυση ακροδεξιών μορφωμάτων, πράγμα που ήδη συμβαίνει στην Κεντρική Ευρώπη.