Δεύτερες σκέψεις για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Πριν ξεκινήσει, επίσημα, ο διάλογος για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, είχα δώσει το στίγμα μου σε άρθρο μου στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», γιατί έπρεπε η ΝΔ να επανεξετάσει την πρόθεσή της και να μην καταθέσει στη Βουλή προς ψήφιση σχετικό νομοσχέδιο με δική της πρωτοβουλία.

Απ’ τη στιγμή, όμως, που ο Πρωθυπουργός αποφάσισε ν’ ανοίξει τα χαρτιά του και άρχισε ουσιαστικός διάλογος, προέκυψαν νέα δεδομένα, που οδηγούν σε δεύτερες σκέψεις.
Πρώτα ­ πρώτα, έγινε σαφές, ότι ο κόσμος αλλάζει και ότι ο γάμος ομόφυλων ζευγαριών, αργά ή γρήγορα, θα γινόταν νόμος και του Ελληνικού Κράτους, όπως έχει συμβεί σε πολλές άλλες χώρες. Το αποδεικνύει το γεγονός, ότι παρά τις αντιδράσεις της επίσημης Εκκλησίας, κομμάτων και χριστιανών Ορθοδόξων έχουν, ήδη, προηγηθεί, σιγά ­ σιγά και φέτα ­ φέτα, η κατάργηση της μοιχείας, αρχικά, η καθιέρωση του πολιτικού γάμου και του συμφώνου συμβίωσης, κατόπιν, σε μια προσπάθεια να λυθούν κοινωνικά προβλήματα, που αντιμετωπίζει η χώρα. Σημειωτέον, ότι τις συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις τις έχουν κάνει, κατά βάση, κεντροαριστερές κυβερνήσεις και στο πλαίσιο εκσυγχρονισμού της κοινωνίας, όπως αυτές το αντιλαμβάνονταν.
Αυτήν τη φορά, όμως, την πρωτοβουλία για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών την πήρε μια κεντροδεξιά Κυβέρνηση, βασική επιδίωξη και στόχευση της οποίας είναι να προχωρήσουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας με οποιοδήποτε τίμημα. Το προεκλογικό, μάλιστα, πρόγραμμα της ΝΔ προϊδέαζε, ότι θα ασχολούνταν και με τα προβλήματα της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ. Έτσι, ο κ. Μητσοτάκης χωρίς να αιφνιδιάσει κανέναν, έβαλε στα σκαριά και αυτήν τη μεταρρύθμιση και με την τακτική, που ακολουθεί, όλα δείχνουν, πως το σχετικό νομοσχέδιο θα γίνει, σύντομα, νόμος του Κράτους και, κατά πάσα πιθανότητα, χωρίς ιδιαίτερο εσωκομματικό αντίκτυπο.
Αυτό συμβαίνει, γιατί δόθηκε η δυνατότητα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ να ακούσει, να μιλήσει και να καταλάβει, τι πρόκειται να ψηφίσει, αλλά και σ’ όσους βουλευτές διαφωνούν με το νομοσχέδιο να απέχουν της ψηφοφορίας. Την κίνηση αυτήν την καταδίκασαν, αρχικά, οι αντιπολιτευόμενοι, αλλά στην πορεία αναγκάστηκαν κάποιοι απ’ αυτούς, είτε να επιβάλουν κομματική πειθαρχία είτε να ακολουθήσουν κι αυτοί την ίδια τακτική. Έτσι, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα υπερψηφιστεί και, μάλιστα, από περισσότερα του ενός κόμματα.
Διαφωνεί, βέβαια, όπως είναι φυσικό, και η Ιεραρχία της Εκκλησίας, αλλά μέσα απ’ την αντιπαράθεση, που δεν έχει οδηγηθεί, ωστόσο, σε ακρότητες, έχει γίνει σαφές, ότι η Πολιτεία νομοθετεί και η Εκκλησία νουθετεί, ενώ οι χριστιανοί ακούνε και πράττουν, κατά συνείδηση. Και αυτό γιατί, δυστυχώς, πολλοί απ’ απ’ τους σημερινούς χριστιανούς στην καθημερινή τους ζωή δεν έχουν για οδηγό τους το πηδάλιο του Ευαγγελίου και της χριστιανικής παράδοσης, αλλά κόβουν και ράβουν τον χριστιανισμό στα μέτρα τους εξαιτίας του επηρεασμού τους απ’ την υλιστική θεώρηση των πραγμάτων. Γι’ αυτόν τον λόγο και ενώ, θεωρητικά, η Ελλάδα είναι, κατά βάση, μια χριστιανική χώρα, στην πράξη κινδυνεύει, πλέον, ο πραγματικός χριστιανικός πληθυσμός της να γίνει μειοψηφία.
Το λέω αυτό και για έναν άλλο λόγο. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, έχουν εγκατασταθεί στον τόπο μας, πάρα πολλοί αλλόθρησκοι πρόσφυγες και μετανάστες. Όλοι αυτοί μαζί με τους άθεους και τους αδιάφορους, θρησκευτικά, συμπολίτες μας, μαζί με τα μέλη της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ, στην οποία, ως γνωστόν, ανήκει και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με τους χριστιανούς, που διαθέτουν αμβλυμμένη χριστιανική συνείδηση, αποτελούν μια πάρα πολύ μεγάλη κοινωνική μάζα, που σκέπτεται και ενεργεί διαφορετικά και όχι όπως οι συνειδητοποιημένοι Χριστιανοί. Ως εκ τούτου, οι πολιτικοί μας ταγοί πρέπει να ενδιαφέρονται και γι’ αυτούς και να προσπαθούν να λύνουν και τα δικά τους προβλήματα.
Μια που ο κ. Μητσοτάκης, λοιπόν, τόλμησε και πήρε τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, διαφωνώ, μεν, μαζί του ως θρησκευόμενος γι’ αυτήν του την επιλογή, αλλά είμαι σίγουρος, έτσι όπως έχουν τα πράγματα, ότι ο γάμος αυτός, ούτως ή άλλως, θα καθιερώνονταν, μελλοντικά, αφού οι κυβερνήσεις σε δημοκρατικές χώρες έρχονται και παρέρχονται. Πέραν τούτου, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δίνει δικαιώματα χωρίς να τα στερεί από κανέναν, αφού ο γάμος ομοφύλων δεν είναι υποχρεωτικός. Είναι, μάλιστα, παρήγορο, ότι πριν κατατεθεί προς ψήφιση πέρασε απ’ τη βάσανο χριστιανών βουλευτών, και, γι’ αυτό, αποφεύχθηκαν τα χειρότερα, ενώ είμαι ικανοποιημένος, που με την πρωτοβουλία αυτή η ΝΔαπέδειξε, ότι είναι, όντως, προοδευτικό και μεταρρυθμιστικό κόμμα.
Γι’ αυτό, αν ήμουν βουλευτής της, δεν θα καταψήφιζα, αλλά θα απείχα απ’ την ψηφοφορία.