Ο δρόμος προς την ειρήνη Ισραηλινών και Παλαιστινίων

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο

Η ολιγοήμερη ανθρωπιστική κατάπαυση του πυρός και η ανταλλαγή αιχμαλώτων και ομήρων μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων είναι δυνατόν, υπό προϋποθέσεις ειλικρινούς συνεννόησης, να αποτελέσει το πρώτο βήμα επίτευξης μιας διαρκούς και μόνιμης ειρήνης στη διαχρονικά πολύπαθη αυτή περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να καταστεί ο φονιάς του μίσους και της εχθρότητας των αντιμαχομένων, που μόνον καταστροφή, αρπαγή, ομήρους και ανθρώπινες απώλειες παράγουν. Αυτές οι οποίες αποτελούν τους συντελεστές της καταπάτησης των αξιών του δυτικού πολιτισμού. Ένα αποκρουστικό φαινόμενο, ορατό όχι μόνον από τα πρόσφατα θανατικά γεγονότα, αλλά και από τη διαχρονικότητα αυτών…
Αυτή η κακώς λειτουργούσα κατάσταση, από συστάσεως σχεδόν του ισραηλινού κράτους, η οποία οδηγεί σε φονικά και απαγωγές ανθρώπων, μπορεί και πρέπει να σταματήσει με την επικράτηση μιας διαρκούς και μόνιμης ειρήνης, που θα ανεβάζει στο ψηλότερο βάθρο την αξία της ανθρώπινης ζωής. Και αυτή μπορεί να προέλθει απ’ τη σύνθεση της πολιτικής βούλησης των διεθνών οργανισμών και αυτής των ισχυρών, που ασκούν επιρροές στα εμπλεκόμενα μέρη.  
Βάση της διαπραγμάτευσης της ειρηνοποιούς αυτής προσπάθειας θα πρέπει να αποτελέσει το Διεθνές Δίκαιο και προ πάντων η ώριμη πλέον σκέψη, σ’ ανατολή και δύση, της δημιουργίας δύο κρατών, τα οποία θα ζουν ειρηνικά, σεβόμενα το καθένα την κυριαρχία του άλλου.
Το ερώτημα, όμως, που προβάλλει σε κάθε ένθερμο υποστηρικτή της λύσης αυτής είναι το πώς θα γίνει αυτό. Πιστεύω ότι, όταν υπάρχει μια διαρκής και πείσμονα προσπάθεια των ειρηνοποιών δυνάμεων προς την κατεύθυνση αυτή μπορεί να φέρει το ποθούμενο αποτέλεσμα, συντρίβοντας κάθε εθνικιστική και ακραία αντίδραση. Γιατί θα απηχεί τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφία των λαών. Οπωσδήποτε, μια τέτοια συμφωνία θα πρέπει να τελεί υπό την εγγύηση του ΟΗΕ, ο οποίος με δυνάμεις του θα επιτηρεί την εκτέλεση αυτής…
Τα γεγονότα, όμως, τα σημερινά δυσκολεύουν την επίτευξη μιας μόνιμης ειρηνικής κατάστασης. Όμως, πιστεύω με την επίμονη δράση των ειρηνοποιών παραγόντων μπορεί να χτιστεί βήμα-βήμα το λυτρωτικό οικοδόμημα της ειρήνης. Δυνατό και αλώβητο απ’ τις δυνάμεις της αντίδρασης και της καταστροφής.
Το ποθούμενο αποτέλεσμα πρέπει να έρθει το γρηγορότερο δυνατό για να αποφευχθεί ο Αρμαγεδδών της ανθρωπιστικής ερήμωσης. Γι’ αυτό και ο δρόμος προς την ειρήνευση πρέπει να έχει κυρίως ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, ο οποίος θα φωνάζει: «Όχι άλλο αίμα», «Όχι άλλη κληρονομιά μίσους και θανατικού στις επερχόμενες γενιές», αλλά μόνον αγάπη και ειρήνη, που ενδυναμώνουν την αδελφοσύνη των λαών. Γιατί μόνον έτσι δεν θα τραυματίζεται και δεν θα σκοτώνεται η ζωή.
Πιστεύω ότι αυτές τις αξίες πρέπει να ενστερνίζονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία και οι λαοί της περιοχής, ενώνοντας τις φωνές τους για μια αντιπολεμική και ειρηνική γειτονική συμβίωση. Για μια συνύπαρξη στήριξης της ζωής και του πολιτισμού, όπου η χαρά κι η ευτυχία που θα προσφέρει η ειρηνική δημιουργία των λαών θα κυριαρχούν στον τυραννισμένο χώρο της Μέσης Ανατολής.
Έτσι, θα σταματήσουν οι τρομοκρατικές ενέργειες, οι όμηροι και οι σκοτωμοί από τα σύγχρονα όπλα του ανθρώπινου αφανισμού. Γι’ αυτό, λοιπόν, χωρίς χρονοτριβή, οι λαοί της περιοχής πρέπει να πιέσουν επίμονα προς τη φορά της διαρκούς και μόνιμης ειρήνης, που μπορεί να προέλθει μέσα από μια δίκαιη δημιουργία δύο κρατών. Αλλιώς θα διαιωνίζεται και θα μεταφέρεται από γενιά σε γενιά το μίσος, ο θάνατος και η καταστροφή.
Εμπρός, λοιπόν, σε μια σύνταξη των δυνάμεων της ειρήνης σε Ισραήλ και Παλαιστίνη, η οποία είναι δυνατόν να οδηγήσει στη ριζική λύση του προβλήματος και στην αιώνια ευτυχία των λαών.