Ναι στις κυβερνητικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, αλλά...

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρά τα λάθη και τις αδυναμίες της είναι μια καλή κυβέρνηση.

Το αποδεικνύει το μεταρρυθμιστικό έργο της, η δεύτερη εντολή του λαού να το συνεχίσει, τα αποτελέσματα των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών, αλλά και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, που της δίνουν μια διαφορά είκοσι και πλέον μονάδων απ’ το δεύτερο κόμμα.
Τούτες τις μέρες, ωστόσο, προβληματίζουν την κοινή γνώμη δύο νομοσχέδια. Το ένα έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και κατατέθηκε στη Βουλή προς ψήφιση, αλλά συναντά σοβαρές αντιδράσεις απ’ τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Και τα μεν κόμματα, έτσι, συνηθίζουν να κάνουν, αφού μόνιμη τακτική τους είναι η καταστροφολογία χάριν της φθοράς και της αποδυνάμωσης του κ. Μητσοτάκη. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, όμως, δείχνουν με την κριτική τους και τις κινητοποιήσεις τους, ότι υπάρχουν θέματα προς αντιμετώπιση και, γι’ αυτό, κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης, καλώς, έγιναν ορισμένες βελτιώσεις στο νομοσχέδιο, μια που πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.
Εν τούτοις, έχω την αίσθηση, πως οι αντιδράσεις δε θα σταματήσουν. Επειδή, όμως, μέσω της αντιπαράθεσης ήρθαν στην επιφάνεια πληροφορίες, οι οποίες προβληματίζουν, όσους αδυνατούν να κρύψουν εισοδήματα και να φοροδιαφύγουν, εκτιμώ, ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα ψηφιστεί, κατά πλειοψηφία, και, κατά πάσα πιθανότητα, μόνο με τις ψήφους των βουλευτών της Ν.Δ., αλλά χωρίς ιδιαίτερο κόστος για την κυβέρνηση. Διαφοροποιήσεις κυβερνητικών βουλευτών δε βλέπω, γιατί όλοι τους γνωρίζουν, ότι δεν είναι δυνατόν να κάνει κανείς ομελέτα, αν, προηγουμένως, δε σπάσει αβγά. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, βέβαια, κάποιους χάνεις, αλλά κάποιους άλλους κερδίζεις.
Το δεύτερο νομοσχέδιο έχει να κάνει με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τη δυνατότητά τους να υιοθετούν παιδιά. Σ’ αυτή την περίπτωση, τα πράγματα δείχνουν, ότι το νομοσχέδιο αυτό, αν, τελικά, δεν παγώσει, μπορεί να υπερψηφισθεί και με ψήφους βουλευτών της αντιπολίτευσης, αλλά η κυβέρνηση, κατά πάσα πιθανότητα, θα αντιμετωπίσει προβλήματα κομματικής εσωστρέφειας. Ήδη, έχουν διαφοροποιηθεί, δημοσίως, δύο πρωτοκλασάτα στελέχη της, ο κ. Μάκης Βορίδης και ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς. Στις δικές τους διαφοροποιήσεις θα προσθέσω και τη δική μου εξηγώντας το γιατί.
Είναι γνωστό, ότι και αυτό το νομοσχέδιο θα έρθει στη Βουλή με πρωτοβουλία της ίδιας της κυβέρνησης. Η Ν.Δ., όμως, ανήκει στα κεντροδεξιά κόμματα, οπότε οι περισσότεροι απ’ τους ψηφοφόρους της είναι κεντροδεξιοί και συντηρητικοί πολίτες, που σέβονται τις παραδόσεις και τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη και ανησυχούν για τον κατήφορο και τον ηθικό ξεπεσμό της ελληνικής κοινωνίας. Ως εκ τούτου, κατά την άποψή μου, η πρωτοβουλία αυτή της κυβέρνησης, δικαιολογημένα, προβληματίζει και πολλούς ψηφοφόρους της, τη στιγμή, μάλιστα, που δεν τελεί υπό πίεση, αλλά παρεμβαίνει, προκειμένου, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, να είναι συνεπής με το προεκλογικό της πρόγραμμα.
Μόνο που ο ελληνικός λαός στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές εκτός απ’ το 41% στη Ν.Δ. έδωσε, συνολικά, 13% και σε τρία ακροδεξιά κόμματα, τα οποία, κατά τα φαινόμενα, όχι μόνο θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιο, αλλά και θα απομακρυνθούν οι ψηφοφόροι τους ακόμη περισσότερο απ’ τη Ν.Δ.. Μπορεί, βέβαια, να ικανοποιηθούν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που ψήφισαν Ν.Δ. στις τελευταίες εκλογές, και αυτοί που τους απέμειναν, αλλά το μελλοντικό κόστος εκτιμώ, πως θα είναι μεγαλύτερο απ’ το κέρδος. Μια ματιά, άλλωστε, στο τι συνέβη, πρόσφατα, στην Ιταλία, στην Ολλανδία, στην Αργεντινή και αλλού μπορεί να προϊδεάσει προς τα πού βαδίζει ο κόσμος στις μέρες μας. Επί πλέον, αν, τελικά, η κυβέρνηση τα αγνοήσει όλα αυτά και προχωρήσει, είναι φυσικό να αντιδράσει και η επίσημη Εκκλησία, αφού το περιεχόμενο ενός τέτοιου νομοθετήματος έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το περιεχόμενο του Ευαγγελίου.
Αντιλαμβάνομαι, βέβαια, τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν, όσοι και όσες από μπέρδεμα της φύσης γεννήθηκαν με επαμφοτερίζουσα συμπεριφορά, αλλά οι περισσότεροι απ’ την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ είναι θύματα του κακού τρόπου λειτουργίας πολλών οικογενειών, του τρυφηλού τρόπου ζωής και της ηθικής παρακμής της ελληνικής κοινωνίας. Θα πρέπει, γι’ αυτό, η επίσημη Πολιτεία αντί να διευκολύνει και να ενισχύει, νομοθετικά, κάτι τέτοιο, να αναλάβει πρωτοβουλίες, προκειμένου να αμβλυνθεί το κοινωνικό αυτό πρόβλημα και να μην δημιουργηθούν νέα, που έχουν να κάνουν με το δημογραφικό και με τη στέρηση παιδιών απ’ τους φυσικούς τους γονείς.
Εύχομαι, γι’ αυτό, και ελπίζω να επανεξεταστεί το συγκεκριμένο θέμα, να παγώσει και να μην φτάσει στη Βουλή για ψήφιση.