Ξαναρχόμαστε!

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Λοιπόν, να τελειώνει το αστείο παίδες με τους Κασσελάκηδες, τους Τάιλερ, τους Πολάκηδες και τ’ άλλα τα ορφανά.

Εδώ τα πράγματα είναι σοβαρά και η ιστορία πάντα θα αποδίδει τη δικαιοσύνη που οφείλει.
Ναι ρε φίλε! Ξαναρχόμαστε. ΠΑΣΟΚάρα και τα μυαλά στα κάγκελα λέμε. Δεύτεροι στα γκάλοπ, πού να είχαμε και αρχηγό με ...φρύδια (ξαναλέμε). Θα είχαμε ήδη στείλει τον Μητσοτάκη στη σύνταξη. Να βρει κι αυτός μια Ραφήνα, καμιά βίλα στο Σούνιο με φτηνό ενοίκιο και να γυρνοβολάει στις ταβέρνες σαν κάθε πρώην που σέβεται τον εαυτό του. Για ...παϊδάκια και κοψίδια δεν τον κόβω, αλλά για συναγρίδες και τσιπούρες ελευθέρας βοσκής που προτιμούν οι «φιτ» μια χαρά θα τα καταφέρει ο νέος. Θα ρίχνει και τις διφορούμενες δηλώσεις του, και θα σκάει στα γέλια με τις δημοσιογραφάρες και τους αναλυτές που θα αφιερώνουν ώρες και ώρες στα πρωινάδικα για να τις ερμηνεύσουν – τι να κάνεις, στο μεροκάματο κι αυτοί.
ΠΑΣΟΚάραρεεεε... Ο ήλιος ο πράσινος ο ήλιος που ανατέλλει μας οδηγεί ξανά. Αρκετά χρόνια ζεστάναμε τον πάγκο, σηκωθήκαμε ήδη για προθέρμανση, γιατί εκεί που πήγε το λάδι, τα σαμπουάν και τα κωλόχαρτα μας βλέπω σύντομα να μας καλεί ο λαός να τον ξανασώσουμε. Εδώ και τώρα. Ατάκα, επί τόπου και ...αδιαμεσολάβητα που λανσάρει τελευταία κι ο Ελληνοαμερικάνος, ο όμορφος.
ΠΑΣΟΚ και τα μυαλά στο μίξερ. Που ’ρχονται Χριστούγεννα και πάνε πάλι να ξεγελάσουν τις γριές με pass. Πού πας κακόμοιρε με pass; Χριστούγεννα με ΠΑΣΟΚάρα τέτοια ποσά τα δίναμε στα κάλαντα και τα βάζαμε στη Βασιλόπιτα να ξεγελάσουμε το μούλικο που μας είχε πρήξει γιατί δεν του είχαμε πάρει ό,τι έπαιζε σε ηλεκτρονικό. Αν βέβαια δεν την είχαμε κάνει για Ντουμπάι με τον ... Κοινωνικό Τουρισμό, που τώρα σε πάει μέχρι Πλαταμώνα, Αγιόκαμπο κι άμα.
Και σαν έπιανε κρύο, στο φουλ το καλοριφέρ. Δεν λέγαμε τότε τις σημερινές νοστιμιές πως τάχα μου είναι απαραίτητη η σωστή ρύθμιση του καυστήρος προς εξοικονόμησιν καυσίμου. Με ΠΑΣΟΚ ρε σεις, όπως έχει ειπωθεί, άναβες κλιματιστικό γιατί έσκαγες απ’ το πολύ καλοριφέρ. Κι αν πεις για τα καλοκαίρια; Σαμπάνια, σαμπάνια και στου λαού τα μπάνια. Όχι σουβλάκι και πιτόγυρο στα όρθια, και το βράδυ στα μαγαζιά να παίρνουμε μια μπίρα με πατατάκια για μεζέ, να την βγάλουμε φτηνά. Πόση βλαχιά πια! - που θα ’λεγε και ο Πετράν (υπεύθυνος του Τομέα Ξεβλαχέματος στο Κίνημα).
Με ΠΑΣΟΚ ρε συ είχες Άκη, είχες Βαγγέλα Γιαννόπουλο και Κουλούρη Κίμωνα... Άρχοντες είχες... Δεν είχες τις σημερινές ξινισμένες παλιόφατσες, Σκουρλέτηδες, Βίτσηδες, Φίληδες, όλοι τους σαν τη Μεγάλη Πέμπτη και «σήμερα μαύρος ουρανός». Ούτε και κάτι κοκοράκια της συμφοράς τύπου Άδωνι να τσιρίζουν σαν υστέρες και να σου λένε ότι δεν φταίει που δεν έχεις φράγκα, φταίει που δεν κάνεις καλή έρευνα στο σούπερ μάρκετ, γι’ αυτό δεν σου φτάνει ο μιστός. Αααχ, το τι κιμπάρηδες είχες αγόρι μου, τώρα το κατάλαβες και το νοσταλγείς. Που βγάζαν τα φράγκα απ’ τον κορβανά και κερνούσαν επιδόματα τον λαό, γιατί το χρήμα πρέπει να κυκλοφορεί. Δεν είχαν καβούρια οι τσέπες τους. Ντάξει, συνέβαιναν και ...ατυχήματα, είχε προκύψει κι εκείνος ο Σημίτης, αλλά τον καταλάβαμε και τον κάναμε γρήγορα πέρα τον καρμίρη, τον τσιγκούναρο.
Δεν λέω, κάναμε κι υπερβολές. Είχαμε κι εμείς κάτι κουμάσια, κάτι λιγούρια αλάδωτα που τους ...στένευε και καλά το ζιβάγκο. Βλέπεις, νωρίς νωρίς έμαθαν τα όμορφα της ζωής. Και σου προκύπτει ο σύντροφος ο μουσάτος Γραμματέας υπουργείου. Μεγάλη υπόθεσις. Γραφειάρα ένα ογδόντα, έπιπλα SATO, παχιά μοκέτα, και δυο γραμματείς ξανθιές ψηλές, παρφουμαρισμένες, κούκλες. Ποιος είσαι ρε; Ποιος είσαι που μου φοράς κουστουμιά Αρμάνι και μου κοπανάς κάθε πρωί την Τρουσάρντι με το κιλό για να πας γραφείο; Ποιος είσαι και μου τρέχεις στα μπουζούκια, σοσιαλιστής άνθρωπος, αυτά τάξαμε στον λαό; Ζεϊμπεκιές, καψούρες, σπασμένα πιάτα, σωρός τα γαρύφαλλα, και κλάιν μάιν, το Τιμολόγιο στο ...Δημόσιο Ταμείο, Κωδικός Έξοδα παραστάσεως Διευθυντού. Α, ρε Αντρέα, πόσοι παλιοκερχελέδες γίνανε ανθρώποι στις πλάτες σου. Αλιά από μας, τον λαό, τα απλά μέλη, που μόνο πλάτη βάζαμε. Και σιγά μην τα φάγαμε μαζί, που μας είπε στο τέλος κι ο «Χοντρός». Μαζί τα φάγατε εσείς, εμείς μαλλιά από τσώνια φάγαμε που ’λεγε κι ο μπάρμπας μ’ ο Χαρίλαος που σάς είχε εικόνισμα ρε παλιοκερατάδες μετά τη σύνταξη αντιστασιακού που του ’χατε δώσει γιατί μικρός πάαιινε τάχα μ’ προσφάι σε κάτι αντάρτες στο βουνό. Έτσι είπε δηλαδή, γιατί μια θειά μ’ δεξιούρα, είπε πως σιγά μην πήγαινε! Ο Χαρίλαος, εκτός από χέστης, ήταν νιάνιαρο, τεσσάρων ετών ήτανε δεν ήτανε.
Θα με πεις τώρα, περασμένα ξεχασμένα. Και να σε πω και κάτι; Πληρώσαμε, δεν πληρώσαμε; Δώδεκα χρόνια αντιπολίτευση κάτσαμε, απ’ το σαράντα οκτώ τα εκατό που ‘χε ο «Μεγάλος» στο οχτώ της φουκαριάρας της Φώφης, ε, δεν είναι και λίγο. Πλερώ, δεν πλερώ; Και το χειρότερο; Καταντήσαμε και ανέκδοτο, να βγαίνει ο πάσα εις μουζίκος στα SOCIAL, να μας πιάνει στο στόμα του και να μας κάνει πλάκα, έτσι γινόταν επί ΠΑΣΟΚ, αυτά γίνονταν επί ΠΑΣΟΚ, του τύπου, «επί ΠΑΣΟΚ δώρα στον Άγιο Βασίλη κάναμε εμείς»- όπως ήταν η τελευταία ατάκα που διάβασα. Αλλά ρε μαγκίτες, άμα έχεις έρμα, έχεις φύτρα, ρίζα πώς το λένε δεν χάνεσαι. Κάνεις τον ψόφιο κορέο και κρύβεσαι σαν σπόρος θαμμένος στο έδαφος. Και πού θα πάει, θα ‘ρθει η Άνοιξη, θα βγει ο ήλιος (ο πράσινος) πάλι θα «χτυπήσεις» νέα κλαδιά, (και κλαδικές), νέα βλαστάρια και παραβλάσταρα. Τι να μας πουν δηλαδή Κασσελάκηδες και λοιποί ΣΥΡΙΖαίοι; Τρία χρονάκια μείνανε στο γκουβέρνο τα γατάκια και τώρα σαν τους βλέπεις λες μέσα σου «μακριά κι αλάργα!», εγώ άλλη φορά ουρά στα ΑΤΜ για ένα πενηντάρικο δεν ξανακάνω.
ΠΑΣΟΚ κάργα το λοιπόν. Το τρένο ξεκίνησε πάλι, μπήκε στις ράγες κι έρχεται ολοταχώς (πάνω μας). Πιάσε θέση όσο είναι νωρίς. Γιατί στο τέλος, με τον Μητσοτάκη στο χέρι θα μείνεις, σε προειδοποιάω. ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
[e-mail]