Προετοιμασία μέλλοντος μετά την κρίση στη Μέση Ανατολή

Γράφει ο Ν. Λυγερός, στρατηγικός αναλυτής

Το ύφος της διάσκεψης στο Παρίσι είναι ήδη διαφορετικό και καταλαβαίνουμε ότι δεν μιλάμε πια για μία καθαρά πολεμική επιχείρηση, για το τι γίνεται στη λωρίδα της Γάζας.

Ουσιαστικά μιλάμε ήδη για το τι θα γίνει μετά. Ψάχνουμε ήδη μια επίλυση πολιτική του θέματος, θέλουμε να κλείσει αυτή η σύρραξη και ουσιαστικά οι προτάσεις που έγιναν, αυτό έγινε και από τον πρωθυπουργό της Ελλάδος, είναι η δημιουργία του παλαιστινιακού κράτους να είναι κάτι το δεδομένο, για να υπάρχει ουσιαστικά στην περιοχή ένα πλαίσιο ειρήνης. Η ιδέα ποια είναι; Είναι ότι σίγουρα πρέπει να υπάρχει η Παλαιστίνη ως κράτος, σίγουρα πρέπει να συμβιώσει με το Ισραήλ, αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε σχέση με δεδομένα που δημιουργούνται, π.χ. από τη Χαμάς, γιατί αυτά δεν θέλουν την ύπαρξη των δύο κρατών, θέλουν εντελώς τον αφανισμό του Ισραήλ. Άρα, είμαστε σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο.
Κατά συνέπεια, πρέπει να καταλάβουμε ότι έχει αρχίσει ουσιαστικά με μια έμμεση μορφή και διπλωματική μορφή η αποκλιμάκωση της σύρραξης, γιατί ενώ περιμέναμε στην αρχή αυτό να γενικευτεί, τώρα βλέπουμε ότι είναι καθαρά ελεγχόμενο, ότι επί του εδάφους οι κινήσεις που γίνονται είναι για να επικρατήσει αυτός ο έλεγχος και κατά συνέπεια οι γειτονικές χώρες, ακόμη κι η Ελλάδα, παίζουν αυτόν τον ρόλο και ήδη συζητούν για το τι μπορεί να γίνει μετά, έτσι ώστε να αποφύγουμε τα ίδια δεδομένα, εννοώ τη δημιουργία μιας άλλης απόπειρας, μέσω της ύπαρξης του παλαιστινιακού κράτους. Αυτό είναι σημαντικό, γιατί ουσιαστικά ενώ στο έδαφος έχουμε περάσει σε μια άλλη φάση, ήδη σε επίπεδο διπλωματίας και υψηλής στρατηγικής κοιτάζουμε το μέλλον και αυτό διαμορφώνει την κατάσταση με την οποία θα διαχειριστούμε το παρόν, έτσι ώστε να έχουμε αυτό το μέλλον με το οποίο θα πρέπει να ζήσουμε και να παράγουμε ένα έργο στην περιοχή το οποίο να αποφεύγει τις παγίδες τέτοιου τύπου.
Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ
Εν τω μεταξύ, είναι άκρως ενδιαφέρουσα η δήλωση του Antony Blinken στη Σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών του G7 στο Τόκιο. Γιατί; Γιατί ξέρουμε ότι πήγε σ’ όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής, έκανε διάφορες προσπάθειες για να επιτευχθεί η κατάπαυση πυρός, είναι μερικοί που το ερμήνευσαν ως μία αποτυχία και δεν κατάλαβαν ποιος είναι ο πραγματικός στόχος της Αμερικής στην περιοχή. Ενώ τώρα, με αυτήν τη δήλωση που έκανε, ξεκαθάρισε ένα πλαίσιο. Η ιδέα ποια είναι; Λέει το εξής κι είναι πάρα πολύ απλό. Όσοι επιθυμούν μία άμεση κατάπαυση πυρός, πρέπει να μας εξηγήσουν τι θα κάνουν με τη Χαμάς που θέλει να επαναλάβει ξανά και ξανά αυτά που έκανε στις 7 Οκτωβρίου. Τι εννοεί, λοιπόν, μ’ αυτό. Εννοεί κάτι που λέει και το Ισραήλ, του τύπου, άμα τους αφήσουμε, θα ξανακάνουν το ίδιο. Άρα, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το πλαίσιο και βέβαια, ακόμη κι αν ταυτόχρονα θέλουμε μια ανθρωπιστική βοήθεια, θέλουμε να μπορούμε να υποστηρίξουμε τους αμάχους, πρέπει ταυτόχρονα να εξελιχθεί αυτή η υπόθεση, γιατί δεν μπορούμε να την αφήσουμε ως έχει, με πλέον 200 ομήρους και να θεωρούμε ότι εφόσον έγινε αυτή η κίνηση, φτάνει. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, τι ακούμε; Ακούμε ότι όλοι θέλουμε μια ελαχιστοποίηση του κόστους, όλοι θέλουμε αυτή η πολεμική κατάσταση να λήξει γρήγορα, αλλά θέλουμε ταυτόχρονα κι ένα αποτέλεσμα, γιατί δεν θέλουμε την επανάληψη αυτής της πράξης βαρβαρότητας. Κατά συνέπεια, όταν ακούμε αυτήν τη δήλωση, μετά από την περίοδο που είχε στη Μέση Ανατολή, ξέρουμε τι νιώθει κατά βάθος η Αμερική σε σχέση με την κατάσταση και τι λέει σε επίπεδο διπλωματίας. Είναι, λοιπόν, σημαντικό να μη νομίζουμε ότι υπάρχουν θεμελιακές διαφορές, ότι αυτός ο αγώνας για την απελευθέρωση των ομήρων συνεχίζεται και δεν πρόκειται να σταματήσει μ’ έναν απότομο τρόπο, επειδή απλώς μερικοί που δεν έχουν αναλύσει την κατάσταση, δεν βλέπουν τι μπορεί να γίνει στο μέλλον, γιατί στην πραγματικότητα σκεφτόμαστε ήδη το μέλλον και θέλουμε να διαμορφώσουμε αυτήν την κατάσταση, έτσι ώστε οι αρχικές συνθήκες του μέλλοντος να είναι αυτές που επιτρέπουν μια σταθερότητα και ουσιαστικά μια ανάπτυξη.