Οι ευαισθησίες μου μιλάνε δεν επιτρέπω τον εαυτό μου να πληγώνεται μία λέξη και ξημερώνει. Η δροσιά της αυγής μ’ αγκαλιάζει το νιώθω, κλείνω τα μάτια μου κι έρχεται μια θάλασσα σαν το φτερούγισμα των πουλιών περιμένω να ’ρθεις εσύ καλέ μου. Είναι φορές δεν ξέρω γιατί νυχτώνει νωρίς και μοσχοβολά το γιασεμί κάτω από το φεγγαρόφωτο, όταν γράφω ακούω τη φωνή της λογικής, έτσι λειτουργώ το μυαλό μου ζητά πάντα όμορφες σκέψεις, η σχέση στη ζωή μου είναι το γράψιμο που δέθηκα συναισθηματικά, από την καθημερινότητα εμπνέομαι διάφορα γεγονότα, έμαθα στο φως της ζωής της καλοσύνης να δίνω χαρά στους ανθρώπους που με εκτιμούν και με σέβονται. Η αγκαλιά μου γίνεται ολάνθιστος κήπος, ένα προσόν που με διαπρέπει είναι η αξιοπρέπειά μου που με θαμάζουν όλοι γύρω μου. Επιθυμώ να εκπληρώσω ένα γεγονός που θα μου δώσει χαρά στη ζωή μου. Λειτούργησα με την καθαρή συνείδησή μου με τα υπέρ και τα κατά σ’ αυτό το τρυφερό ένστικτο που με οδήγησε η καρδιά μου. Έρχεται μια έκπληξη που θα το μάθετε σε λίγο, οι σελίδες της ζωής μου πολλές, η γραφή μου κοντά σας με άπειρα συναισθήματα και το μεγαλείο της ψυχής μου είναι ένας ουρανός μ’ αστέρια, το φεγγάρι αγκαλιάζει όλο το είναι μου, που τώρα σταμάτησε να δακρύζει, το ηλιοβασίλεμα δεν χάνεται πλέον για εμένα, αλλά ζωγραφίζει με με πορφυρά χρώματα και μέσα στη συγγραφή μου είμαι εγώ και εσύ καρδιά μου. Σ’ αυτό το όμορφο πρωινό θα μείνει στις τυπωμένες σελίδες το μελάνι ανεξίτηλο στη ζωή μας και θα πούμε πάλι το σ’ αγαπώ για πάντα.
Αχ! μάτια μου δεν πρόλαβες
να διαβάσεις
ότι δεν σ’ έχω πει.
Αυτό το Σ..... δεν ξέρω αν μπορεί να το ερμηνεύσει κάποιος.
ΝΙΚΗ ΚΕΦΑΛΕΑ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ
