Επισήμως, από κυβερνητικής πλευράς δεν είχαμε καμία σχετική ανακοίνωση. Και πώς μπορούσε να γίνει, κάτι τέτοιο, αφού μια τέτοια διαπραγμάτευση, αν γινότανε, θα απαιτούσε, στο σκέλος μιας γενομένης συμφωνίας, τη δημοκρατική επικύρωση από το εθνικό μας Κοινοβούλιο. Διότι η πατρίδα μας δεν είναι χώρα μπανανία, ούτε προτεκτοράτο κανενός για να κανονίζουν άλλοι τα του οίκου μας, αλλά μια υποδειγματική δημοκρατία έχουσα τις ρίζες της στη μητέρα της αξίας αυτής, την κλασική Ελλάδα. Τη γεννήτρα του σύγχρονου ή δυτικού πολιτισμού, που σήμερα αποτελεί το πρότυπο αναδείξεως των πολιτικών ελευθεριών και της συνταγματικής τους προστασίας. Αρχές εκφραζόμενες και απ’ την οικογένεια των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης... Επομένως, η χώρα μας είναι ένας ευλογημένος τόπος με ακμάζουσα δημοκρατική παράδοση, εμπλουτισμένη με σύγχρονους κανόνες και θεσμούς. Μια μέγιστη δύναμη πολιτισμού απολαμβάνουσα τον σεβασμό του πνευματικού κόσμου της οικουμένης.
Όλα τα παραπάνω συγκροτούν ένα κράτος που υπακούει στη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, αντιστεκόμενο σε κάθε έξωθεν ενέργεια αντίπαλης στα εθνικά μας συμφέροντα. Σε κάθε σκέψη επιβολής ξένης θελήσεως μη συμβατής με την εθνική μας επιβίωση. Πολύ δε περισσότερο με την εκχώρηση εθνικού μας χώρου. Είμαστε μια ισχυρή δύναμη δημοκρατίας εκλέγουσα, εν πλήρη ελευθερία και ειρήνη, τους άρχοντές της.
Όπως προείπαμε, η πληροφορία αυτή σχολιάστηκε, μάλλον ευμενώς, από μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, στο σκέλος που διασφαλίζει τα εθνικά μας συμφέροντα. Όμως, υπάρχει και η αντίθετη πλευρά. Αυτή που ερμηνεύει μια τέτοια είδηση ως προπομπό της εκχώρησης μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας: Αν το ενδεχόμενο εγκατάστασης αμερικανικών βάσεων στα νησιά μας θωρακίζει ή όχι την εθνική μας κυριαρχία... Το τι θα κάνουν οι Αμερικανοί σε μια τουρκική εισβολή. Θα πολεμήσουν στο πλευρό μας; Ή θα μας αφήσουν μόνους;
Πράγματι, τα ερωτήματα αυτά είναι ανησυχητικά και φοβικά. Όμως, αν η παραπάνω είδηση λάβει σάρκα και οστά, τότε για πρώτη φορά στα χρονικά του νεοελληνικού κράτους αφήνεται να εννοηθεί η έμπρακτη υποστήριξη της εθνικής μας κυριαρχίας... Μέχρι, τώρα μόνον λόγια ακούγαμε... Μια τέτοια πράξη για αρκετά χρόνια θα μας απάλλασσε, κατά τη γνώμη μου, από τους φόβους μιας πολεμικής εμπλοκής με τη γείτονα και της διαρκούς οικονομικής μας αιμορραγίας...
Βέβαια, όλα αυτά είναι υποθέσεις και ευγενείς πόθοι. Για να πάψει κάποτε η αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας από ανιστόρητες και γελοίες αναφορές περί γαλάζιας πατρίδας και δεν ξέρω τι άλλο θ’ ακούσουμε από την ατέρμονα και ψευδολόγα νέο-οθωμανική ρητορική. Το πού θα πάνε τα πράγματα θα το δούμε στην πορεία, όταν η είδηση αυτή επαληθευθεί και μετουσιωθεί σε πράξη...
Πάντως, μια έκβαση καθ’ όλα ευνοϊκή για μας είναι πολύ δύσκολο να συμβεί, διότι η Τουρκία γεωπολιτικά ακουμπά τη ρωσική επικράτεια και οικονομικά αποτελεί μια μεγάλη αγορά, των 80 εκατομμυρίων κατοίκων. Επιπλέον, διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτούς και άλλους λόγους δεν θέλουν οι ΗΠΑ να τη χάσουν.
Για όλα αυτά και άλλα πολλά θα παιχθεί σκληρό πόκερ μεταξύ των εμπλεκομένων παικτών και ο φόβος μας είναι να μη χάσουμε. Να μη δώσουμε πολλά και δεν πάρουμε αυτά που θέλουμε. Εκείνα, που ισχυροποιούν και καθιστούν άτρωτα τα εθνικά μας συμφέροντα. Από τη μεριά μας για να βγούμε νικητές απαιτείται η ασίγαστη προσοχή και ενδυνάμωση της διπλωματίας μας με την κινητοποίηση και τη συνδρομή του ομογενειακού παράγοντα και των συμμαχιών που έχουμε δημιουργήσει και περαιτέρω θα ενισχύσουμε. Έτσι, θα κάνουμε τα νησιά μας άπαρτα κι αμόλυντα από τα αρπακτικά, που νύχτα καιροφυλακτούν να μας τ’ αρπάξουν.