Ο γέρο-μανάβης της λαϊκής...

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο

Κάθε Τετάρτη, κοντά στην όχθη της κοίτης του Πηνειού και πάντα στο ίδιο μέρος, στήνει τον πάγκο του με την πραμάτεια των λαχανικών, δικής του παραγωγής, ο κυρ- Νίκος , ο γέρο - μανάβης της λαϊκής. Ένας αξιοθαύμαστος γέροντας , που παρά την ηλικία του δραστηριοποιείται ακόμα στον χώρο της μαναβικής, ερχόμενος από τον Αμπελώνα τον τόπο της καταγωγής του και διαμονής.

Η ηλικία των 99 χρόνων που διανύει προκαλεί δέος και θαυμασμό για το πώς αυτή δεν τον αποβάλλει από την ενεργό δράση και δεν τον ρίχνει στο μοιρολόγι της αχρηστίας και της απελπισίας των γηρατειών. Ασθένειες απ’ τις οποίες πάσχουν οι περισσότεροι γέροντες... Απεναντίας με τη φιλόπονη ζωή του και την ισχυρή θέληση που τον διακρίνει συντρίβει την αντιπαλότητα του χρόνου και τον καθιστά αδύναμο να σκουριάσει τη δύναμη της ψυχής του, που στηρίζει το ηλιοκαμένο και δουλεμένο σώμα του. Αυτό που αποτελεί ανάχωμα κατά των γηρατειών και των συνεπειών τους.
Κάποτε, σε μια σύντομη κουβέντα που είχα μαζί του μου άνοιξε την καρδιά του και μου είπε: Δεν μπορώ να κάθομαι, μήτε να πηγαίνω στο καφενείο... Θέλω να δουλεύω και να κάνω όνειρα για το αύριο. Για την ποιοτική ενίσχυση των λαχανικών που παράγω. Για να κάνω όλο και καλύτερο τον πάγκο μου, που από μικρό παιδί τον υπηρετώ αληθινά και δίκαια, δίνοντας στον πελάτη όσο το δυνατό περισσότερο απαλλαγμένα προϊόντα από την αλόγιστη χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.
Εκφραστής και εραστής της οικολογικής παραγωγής δε διστάζει να το λέει και συνειδητά να υποτάσσει την πρακτική του σ’ αυτό που είναι υγιεινό κι ωφέλιμο. Στους παράγοντες εκείνους που δεν καταστρέφουν την ποιότητα και την υγεία των καταναλωτών.
Ακούοντας το διαλάλημα της πραμάτειας του διαπιστώνει κανείς την αγέραστη και ζωογόνα ψυχή του. Τη δημιουργό του αδάμαστου χαρακτήρα του. Αυτόν που τον κρατά όρθιο στον όμορφο αγώνα της εργασίας. Αυτήν που πριν αχνίσει κάθε αστέρι τον ρίχνει στον αγαπημένο του πάγκο της λαϊκής. Για να εισπράξει με τον τίμιο κόπο του, τους γλυκύτατους καρπούς, τους τροφείς του σώματος και της ψυχής του ανθρώπου.
Στον χώρο της λαϊκής ο γέρο- μανάβης έχει τον σεβασμό και την αγάπη των συναδέλφων του, καθώς και την εμπιστοσύνη των καταναλωτών. Γιατί η φιλαλήθειά του αποδεικνύεται από την ποιότητα των προϊόντων που πουλάει. Τις ντομάτες, τις μελιτζάνες, τις πιπεριές, τα κολοκυθάκια, τα αγγουράκια...
Η προσωπικότητα του κυρ-Νίκου, του γηραιότερου μανάβη της λαϊκής και ίσως και της χώρας μας και πιθανώς και του κόσμου όλου θα πρέπει να αποτελέσει θέμα προς μελέτη και καταγραφής του στο βιβλίο Γκίνες. Αυτό θα είναι μια δικαίωση του περίπου αιωνόβιου Έλληνα και Αμπελωνίτη μανάβη και παραγωγού. Του γέρου- πραματευτή, που κάθε Τετάρτη στήνει τον πάγκο των λαχανικών του, εκεί δίπλα στης Λαρίσης το ποτάμι, τον Πηνειό.
Πλάι στο τραγουδισμένο αυτό ποτάμι ο κυρ- Νίκος με χαρούμενη πάντα διάθεση και λόγο χιουμοριστικό δεν πουλάει μόνον, αλλά διδάσκει και αξίες. Η γέρικη και αξιοσέβαστη μορφή του, το χαμόγελό του, η πάντα χαρούμενη και αισιόδοξη κουβέντα του, και η δυνατή κράση τον κάνουν να μην κιοτεύει ακόμα και στα δύσκολα. Κι όλα αυτά συνθέτουν έναν αδάμαστο χαρακτήρα, έναν πραγματικό δάσκαλο για το πώς πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την αξία της ζωής ακόμα και στα βαθιά γεράματα. Και η αξία αυτή πρέπει να παραμένει αναλλοίωτη για να μην καταφεύγει ο άνθρωπος, στο τελευταίο στάδιο της ζωής του, σε λύσεις απελπισίας και επίκλησης του τέλους του. Συντηρητής της αξίας αυτής είναι η ενεργός συμπεριφορά με την καθοδήγηση του νου σε έργα παραγωγικά, σαν του πραματευτή της λαϊκής... Τον άνθρωπο που υπηρετεί ευλαβικά την αξία της εργασίας, την τροφοδότρια της ζωής, μέχρι τα βαθιά του γεράματα.
Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν περίτρανα τον πείσμονα και μαχητικό χαρακτήρα του, που νικά την αδυναμία, την απαισιοδοξία, την απογοήτευση που κουβαλάνε τα γηρατειά. Γιατί δεν σκέπτεται αρνητικά, όπως οι περισσότεροι γέροντες, αλλά πολεμά και νικά διδάσκοντας, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ότι η ζωή είναι γλυκιά και γίνεται γλυκύτερη ακόμα, όταν συνοδεύεται από όνειρα και δράση.
Αυτός είναι ο κυρ- Νίκος, ο γέρο- μανάβης της λαϊκής της Τετάρτης από τον Αμπελώνα της Λάρισας. Ο δάσκαλος της δραστήριας ζωής, που κάνει πέρα τα μπαστούνια και τις θεραπαινίδες και κρατά τον άνθρωπο υγιή, ολόρθο και ενεργό.