Οι Πολιτικοί μας οι Πολιτικάντηδες

«Δυστυχισμένε μου Λαέ καλέ κι αγαπημένε
Πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε»
Διονύσιος Σολωμός

Από τον Δημήτρη Τσικούρα,
λογοτέχνη

Πάρα πολύ ελκυστικές και εντυπωσιακές οι προεκλογικές προσφορές των ελληνικών κομμάτων. Ποιος μπορεί να τις αρνηθεί; Ποιος μπορεί να πει όχι στα σχέδιά του και στα όνειρά του τα καθημερινά που τον απασχολούν σε κάθε τομέα της ζωής του...; Ποιος θα αρνηθεί τις καλύτερες οικονομικές αποδοχές στη δουλειά του (φτάνει να έχει εργασία) τις καλύτερες παροχές στην υγεία, στην παιδεία, στις ιατροφαρμακευτικές υπηρεσίες που ταλανίζουν τους πιο πολλούς αδύναμους και ανήμπορους συνανθρώπους μας...; Ποιος χαμηλοσυνταξιούχος (που είναι οι περισσότεροι) θα πει όχι στην αύξηση της σύνταξής του (της κοροϊδίας και της πείνας) γιατί τα συνταξιοδοτικά ταμεία τα κατέκλεψαν και τα χρεοκόπησαν οι κυβερνήτες της χώρας μας...; Κανείς, κανείς, κανείς...

Το ζήτημα όμως δεν είναι μόνο αυτό, το ότι δεν υπάρχει άρνηση στις υποσχεσιολογίες και στις παροχές που τάζουν και προσφέρουν τα κόμματα στον Λαό μας. Το μεγάλο ζήτημα είναι ότι τα περισσότερα από τα όσα τάζουν και υπόσχονται είναι λόγια και μόνο λόγια. Είναι ο εξευτελιστικός λαϊκισμός των πολιτικών μας. Αυτή είναι μια αλήθεια της αστικής μας δημοκρατίας, που τη ζήσαμε στο πετσί μας, πενήντα και πλέον χρόνια τώρα. Για να μην αναφερθούμε ιστορικά από συστάσεως του ελληνικού κράτους, το ψέμα των πολιτικών μας είναι αστείρευτο και ανεξάντλητο, και θεωρείται ευφυΐα και σπουδαία πολεμική κατά της αλήθειας, ιδιαίτερα τις προεκλογικές περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε τώρα, μέχρι τις είκοσι μία του Μάη.
Ένα άλλο θλιβερό φαινόμενο που βλέπουμε και ζούμε σ’ αυτήν την προεκλογική περίοδο είναι οι προσωπικές, τοξικές, εκφυλιστικές αλληλοφαγωμάρες και η παρακμιακή διαφθορά, που ξεχειλίζουν και εκτοξεύουν όλα σχεδόν τα κόμματα (εκτός ενός) που κάνουν τον Λαό να απεχθάνεται και να φασκελώνει κυρίως τους αρχηγούς των κομμάτων. Αφού κυβερνητικό πολιτικό πρόγραμμα δεν παρουσιάζει κανένα κόμμα, σε όλα τα πάνελ. Πέρα από το να ωραιολογούν και να γενικολογούν για όλα (πασπαρτού) οι πολιτικοί μας οι πολιτικάντηδες και να αλληλοκατηγορούνται (κυρίως οι αρχηγοί) σκορπώντας την τοξικότητα και τον προσωπικό τους μένος και τον κομματικό εξευτελισμό τους, χωρίς να δίνουν καμιά υπεύθυνη και τεκμηριωμένη εξήγηση, στα πολύχρονα άλυτα και βαλτωμένα προβλήματα αυτού του τόπου και του λαού μας.
Αυτά και άλλα αμέτρητα, ατέλειωτα να γράφω, για τους πολιτικάντηδες, του τόπου μας εδώ, που παίζουνε πολιτικά παιχνίδια απατηλά και βγαίνουν πρώτοι άρχοντες με δολερή γητειά. Μεγάλοι καριερίστες και επαγγελματίες και στην Ελλάδα διαλεχτοί επιχειρηματίες. Όλοι μιλούν και κόπτονται για τη Δημοκρατία κι ανάθεμα αν ένιωσαν ποτέ την αδικία... Μονάχα ο δύστυχος Λαός, ολοζωής παλεύει, κι αδικημένος πάντοτε, στον τόπο του σαν ζήτουλας στ’ αλήθεια ζητιανεύει.
Δεν θα ‘ταν άστοχο να βάλουμε στην κουβέντα μας, τον μεγάλο ποιητή και δάσκαλο του γένους μας, τον Κωστή Παλαμά, να πάρουμε μια γεύση κι ένα σπουδαία σατιρικό δίδαγμα της εποχής του για τους παλιότερους πολιτικούς της χώρας μας, που δεν διαφέρουν στα έργα τους, με τους σημερινούς. Λέει λοιπόν ο Παλαμάς: «Ζαγάρια και τσακάλια και κοκκόροι / σηκωτοί κάθε τόσο στο ποδάρι / μόρτηδες, αργοί, λιμοκοντόροι, στον αφέντη χαρά που σας λανσάρει ! / Και ποια είναι τα σωστά, ποια τα μεγάλα / που την ορμή τους δίνουν και τη χάρη; / Προδότες οι Τρικούπηδες, κρεμάλα ! / Κι οι Ψυχάρηδες, γιούχα! Πληρωμένοι! / Να η Ελλάδα! Αρσακιώτισσα δασκάλα, με λογιοτάτους παραγεμισμένη / Κι ο Ρωμιός άφερίμ ! μυαλό κουκούτσι / από τον καφενέ στην πόλη μπαίνει / του ναργιλέ κρατώντας το μαρκούτσι! / Στ’ ακάθαρτα κυλήστε μας το βούρκο / και πιο βαθιά πατήστε μας με κάτι / κι από το πόδι πιο σκληρό του Τούρκου. / Διαβασμένοι, ντοτόροι, σπιρουνάτοι / ρασοφόροι, δασκάλοι, ρουσφετζήδες, οικοπεδοφαγάδες / Αβοκάτοι, κομματάρχηδες και κοτσαμπασήδες / και της γραμματικής οι μανταρίνοι / και της πολιτικής οι φασουλήδες / ταρτούφοι, ραμπαγάδες, ταρταρίνοι! / Αμάν αγά στα πόδια σου ! Άκου! Άκου! Στάσου./ Βυζαντινοί- Τρισμούλοι - Λεβαντίνοι / Ρωμαίικο, να! με γεια σου με χαρά σου!».
Τι θα πείτε τώρα; Είναι οι πολιτικοί μας πολιτικάντηδες και επικίνδυνοι λαϊκιστές από πάντα και σήμερα και σκοπός τους είναι να πάρουν την εξουσία και την κυβέρνηση στα χέρια τους (την κουτάλα που λέει ο κόσμος της υπαίθρου) για να εκμεταλλευτεί τον δύσμοιρο Λαό μας...; Αυτό δε συμβαίνει στην πραγματικότητα...; Μα θα μου πείτε οι Έλληνες ψηφοφόροι γιατί εκλέγουν τέτοιους άρχοντες να τους εξουσιάζουν;... Εδώ θέλει πολλή κουβέντα και ο χώρος δεν το επιτρέπει. Την επόμενη φορά θα τα πούμε.