παραπεμφθεί σ’ αυτό και την προδικασία του από την πλειοψηφία του Κοινοβουλίου. Εδώ θα μας απασχολήσει η δίκη των απόνερων της υπόθεσης Novartis με κατηγορούμενους τον τ. αναπληρωτή υπουργό δικαιοσύνης- αυτοεπονομασθέντα Ρασπούτιν- κ. Δ. Παπαγγελόπουλο και την τ. Εισαγγελέα διαφθοράς κ. Ελένη Τουλουπάκη. Η σύνθεση του συμβουλίου του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου με το υπ’ αριθ. 25/30.6.22 ακατάληπτο επιστημονικά και λογικά βούλευμά τους έχει απαλλάξει προηγουμένως από την κύρια (επονείδιστη κατά τον γράφοντα) κατηγορία μεθοδεύσεων κατηγοριών εναντίον των δέκα κριθέντων αθώων πολιτικών αντιπάλων της τότε κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Δηλαδή από τον κορμό της σκευωρίας Novartis, που κατά τον Ε. Βενιζέλο αποκλήθηκε «οργανωμένη σε υψηλό πολιτικό επίπεδο υπονόμευση του δημοκρατικού και δικαιοκρατικού πολιτεύματος».
Η κ. Ελένη Τουλουπάκη -γνωστών πολιτικών συμπαθειών- για πάρα πολλούς μήνες, όπως παγκοίνως είναι γνωστό, είχε σε πολιτική και προσωπική ομηρία τους δέκα πρώην πρωθυπουργούς και υπουργούς. Αναγκάστηκε όμως -προ του πολιτικού κόστους για την τότε κυβέρνηση από τις τεράστιες αντιδράσεις και τη βροχή μηνύσεων των διωκομένων- ν’ αρχειοθετήσει βασανιστικά αργά τις υποθέσεις τους, πλήν Λοβέρδου που παραιτήθηκε της ασυλίας και προ μηνών απηλλάγη και αυτός. Για το δικαιοκρατικά και πραγματολογικά (στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων/-ίδων) κακούργημα της σκευωρίας εναντίον των δέκα πολιτικών το συμβούλιο βρήκε αθώους τόσο την κ. Τουλουπάκη, όσο και τον κ. Παπαγγελόπουλο. Παραπέμφθηκαν τελικά στο ακροατήριο και δικάζονται τώρα η πρώτη για κατάχρηση εξουσίας, επειδή δεν απέστειλε στη Βουλή εγκαίρως τη μήνυση των Λοβέρδου κ.α. εναντίον Κουρουμπλή και Ξανθού που αφορούσε τιμολογήσεις φαρμάκων. Ο δεύτερος παραπέμφθηκε ως ηθικός αυτουργός της ίδιας κακουργηματικής πράξης κατάχρησης εξουσίας. Το βούλευμα άφησε εντέχνως ανοιχτή τη θύρα της απαλλαγής τους, για τη μοναδική αυτή πράξη που συνιστά κακούργημα. Παραπομπή λοιπόν για… να ‘χαμε να λέγαμε. Ο Δ. Παπαγγελόπουλος επί πλέον παραπέμφθηκε και δικάζεται για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος (σιγά τα.. ωά) επειδή πίεζε τους εισαγγελείς κ.κ. Τσατάνη, Ράικου και Αθανασίου να παραβούν το καθήκον τους. Πώς ακριβώς; α) Την προ Τουλουπάκη εισαγγελέα διαφθοράς κ. Τσατάνη να ενεργήσει παρά τη βούλησή της στην υπόθεση Βγενόπουλου. β) Την επίσης εισαγγελέα διαφθοράς κ. Ράικου να στείλει στη Βουλή χωρίς στοιχεία τον κορμό της υπόθεσης Novartis εναντίον των 10 πολιτικών (Εισάγεται ως πλημμέλημα παράβασης καθήκοντος από το παράθυρο η σκευωρία) και γ) Παρενέβη στον εισαγγελέα κ. Αθανασίου να περατώσει τους ελέγχους Αλαφούζου, Βγενόπουλου και Σάλλα.
Άλλη ακατανόητη παραπομπή κι εδώ, καθώς μετετράπησαν θεμελιώδεις μάρτυρες κατηγορίας της μεγάλης σκευωρίας σε… αντιδίκους του κ. Παπαγγελόπουλου. Επί δικαστηρίου λοιπόν αξιολογείται (ας δεχτώ, πως θα συμβεί) ο λόγος καθενός από τους τρεις εισαγγελείς εναντίον του λόγου του κ. Παπαγγελόπουλου. Αφού εξουδετέρωσαν τους ανθρώπους αυτούς από μάρτυρες κατηγορίας στην υπόθεση της πολιτικοδικαστικής σκευωρίας, τους έφεραν προσωπικά αντιδίκους του κ. Παπαγγελόπουλου. Πιθανολογώ έκβαση της δίκης αυτής ανάλογη της προ τριακονταετίας δίκης εναντίον Παπανδρέου, Κουτσόγιωργα και Τσοβόλα. Ώδινεν όρος και έτεκεμύν. Τουτέστιν, ήγουν, δηλαδή, με άλλους λόγους, ήτοι… διεξάγεται δίκη περί όνου σκιάς. Το βουνό του μεγαλύτερου πολιτικοδικαστικού πραξικοπήμαγος εδώ και 50 χρόνια με λογικά άτεχνη και νομικά στρεβλή κοπτοραπτική έγινε λοφίσκος από το 5μελές ειδικό συμβούλιο. Πώς άραγε συνέβη μια παραπεμπτική για σκευωρία πρόταση από 225 σελίδες της αντεισαγγελέως του Α.Π. κ. Μετσοβίτου, που ο γράφων γνωρίζει το ήθος και τη γνωστική της αρτιότητα, να «ξεπεταχθεί» και να μεταμορφωθεί σε απαλλαγή των δικαστικών και πολιτικών παραγόντων για την ενοχοποίηση των δέκα επιφανών πολιτικών προσώπων; Πώς συμβαίνει η μεν κ. Τουλουπάκη και πίσω της ο ηθικός αυτουργός κ. Δ. Παπαγγελόπουλος να μη συνεννοήθηκαν μεταξύ τους,-σύμφωνα με το βούλευμα 25/22- για να σταλεί στη Βουλή η υπόθεση κατά των δέκα πολιτικών, αλλά -κατά το ίδιο βούλευμα 25/22- ο ίδιος κ. Παπαγγελόπουλος να παραπέμπεται να δικαστεί, διότι εκβίαζε την προηγούμενη εισαγγελέα διαφθοράς κ. Ελένη Ράικου να κατασκευάσει για την ίδια ακριβώς υπόθεση; Μέγας ζήλος επί Ράικου, αλλά πλήρης αδιαφορία λίγο μετά επί Τουλουπάκη (!;). Αυτή η λογικά αντίρροπη συμπεριφορά συγκρούεται με την κοινή λογική.
Ο μόνος που αρθρογράφησε για τις αντιφάσεις του βουλεύματος είναι ο Ε. Βενιζέλος (στο ηλεκτρονικό περιοδικό constitutionalism.gr, και αυτός) που αναπαρήγαγαν περιληπτικά έντυπα των επόμενων ημερών. Το αποκάλεσε «λογικά ασύντακτο, αντιφατικό και αναιτιολόγητο».
Εδώ δημιουργούνται όμως απορίες. Καταρχήν ο Πρόεδρος του Συμβουλίου και ένα μέλος του -οι δυο τους ανώτατοι δικαστές- τοποθετήθηκαν στις θέσεις τους το 2020 από την παρούσα κυβέρνηση και έληξε η θητεία τους στις 30.6.22. Πόσο εύκολα και γιατί αγνόησαν μια εμπεριστατωμένη από 225 σελίδες παραπεμπτική πρόταση της αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου και δέχτηκαν αυτούσια μετατρέποντάς τη σε απαλλακτικό για τη μεγάλη σκευωρία βούλευμα της εισηγήτριας συναδέλφου τους και μέλους του συμβουλίου; Πείστηκαν για την ανυπαρξία σκευωρίας στη μία και μοναδική συνεδρίαση που έγινε στις 30.6.22, όπως προκύπτει από το ίδιο το βούλευμα; Διάβασε κανένας τους και αξιολόγησε στη μία και μοναδική συνεδρίαση τόσο τις 225 σελίδες της εισαγγελέως, όσο και τις περί τις 100 της εισηγήτριας του βουλεύματος; Η λογική απάντηση είναι όχι, και το συμπέρασμα για την ποιότητα της δικαστικής κρίσης ανήκει στον έντιμο κριτή, νομικό ή μη.
Η επόμενη απορία αφορά την πραγματολογική σφαίρα της πληροφόρησης της δημοσιογράφου κ. Μάνδρου από μέλος του συμβουλίου, ότι οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται για τη σκευωρία Novartis. Δεν το είπε μόνο σ’ εκείνη, αλλά και στον κ. Τέλογλου, που τους εξέθεσε ανεπανόρθωτα, διότι το μετέφεραν στα έντυπα που εργάζονται. Ποιος άραγε και γιατί θέλησε αυτή τη φρεναπάτη;
Τρίτη απορία. Οι δικηγόροι και οι δικαστές γνωρίζουν πως κατά <95% οι εισαγγελικές προτάσεις επί βουλευμάτων γίνονται αυτούσια και παμψηφεί δεκτές. Είτε περίληψή τους γίνεται το σκεπτικό του συμβουλίου, είτε υπάρχει απλή αναφορά στις «νόμιμες και βάσιμες σκέψεις» της εισαγγελικής πρότασης.
Εδώ υπήρξε εκ βάθρων ανατροπή από την εισηγήτρια αρεοπαγίτη, που οι άλλοι τέσσερις ανώτατοι δικαστές (μεταξύ τους οι διορισθέντες το 2020 από την κυβέρνηση αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Μιλτιάδης Χατζηγεωργίου και πρόεδρος του ΣτΕ Δημήτριος Σκαλτσούνης) την αποδέχτηκαν αυτούσια, ενώ ταυτόχρονα δίχως αιτιολόγηση παρέκαμψαν την αιτιολογημένη επίτομη εισαγγελική παραπεμπτική πρόταση. Άκρως περίεργη έως πρωτοφανή ιστορία και μάλιστα για βούλευμα, η κρίση του οποίου τελικά ανήκει στο Δικαστήριο της παραπομπής. Ακολούθησαν σε πολιτικό επίπεδο αξιοπρόσεκτες συμπεριφορές. Ο μηνυτής τέως πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, που έλεγε ότι «θα τους πάω μέχρι το τέλος του σκευωρούς» δεν έβγαλε άχνα μετά το μη αναμενόμενο βούλευμα του Συμβουλίου του Ειδικού Δικαστηρίου. Ή μήπως έχασα κάποιο για το θεαθήναι επεισόδιο; Πώς κι έτσι ξεθύμανε η διαχρονική μέχρι πρόσφατα οργή του; Κουβέντα επίσης δεν άκουσα και από τους άλλους κακοποιηθέντες πολιτικούς - θύματα της σκευωρίας. Και ο εκτός πολιτικής κονίστρας Βενιζέλος ηλεκτρονικό ιστότοπο αξιοποίησε για τη συγγραφή επιστημονικού δοκιμίου επί της κριτικής του. Εκείνοι που θριαμβολόγησαν ήταν οι (στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας) σκευωροί προεξαρχόντων των Δ. Παπαγγελόπουλου και Ε. Τουλουπάκη. Η λογική εξήγηση των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι πάρα μόνον μία. Δεν συνέφερε στην Κυβέρνηση παραμονές εκλογών να προκαλέσει μέσω μιας δίκης αλά Παπανδρέου πριν 30 χρόνια αντισυσπείρωση της αξιωματικής αντιπολίτευση ενισχύοντάς την, όπως συνέβη με το καταρρέον ΠΑΣΟΚ μετά το 1989,το οποίο και ακαριαία ανέκαμψε ύστερα από το ολέθριο λάθος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη να στείλει στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο τον Αντρέα Παπανδρέου. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το είχε αντιληφθεί και εκφράσει πολύ πριν. Δεν δικάζεις τους αντιπάλους σου. Ο Ανδρέας Παπανδρέου επίσης, όταν αρνήθηκε το ‘94 να στείλει στο Ειδικό Δικαστήριο τον διώκτη του. Ο πατέρας του Κυριάκου πυροδοτούμενος και από τους Κωνσταντόπουλο, Φλωράκη και Κύρκο έστησαν τη «δίκη Κοσκωτά», που έδωσε στον Ανδρέα μια περηφανή νίκη το 1993.Ο Κυριάκος το κατάλαβε έγκαιρα και πέταξε το κοστούμι της όξυνσης διατηρώντας ωστόσο το δημοσκοπικό προβάδισμα. Θα μου πείτε. Μήπως ο ΣΥ.ΡΙΖΑ λόγω του (ανεπέρειστου ούτως ή άλλως βουλεύματος) αύξησε την πολιτική του επιρροή; Οι πολίτες στις πολιτικοδικαστικές εμπλοκές και τα σκάνδαλα δεν επηρεάζονται από τις κατά πολύ βραδύνουσες δικαστικές αποφάσεις. Σχηματίζουν άποψη, που δεν αλλάζει, λίγο αφού «σκάσουν» οι βόμβες της ανωμαλίας. Εν τέλει, δικαιοκρατικά αντιμετωπίζονται οι δύο κατηγορούμενοι, ή με πολιτικούς (και πόθεν) όρους; Δεν θ’ απαντήσω, γιατί είμαι από χωριό. Δεν ξέρω. Δεν κατάλαβα, «επειδή έβοσκα τα πρόβατα εδώ δα παραπέρα».
