Το ημερολόγιο αυτό περιείχε φωτογραφικό υλικό από παλιά σπίτια – αρχοντόσπιτα της πόλης της Λάρισας, ιδιαίτερης αισθητικής, τα οποία – εκτός τριών που σώζονται ακόμη - κατεδαφίστηκαν είτε από τους σεισμούς του 1941, είτε από τους βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, αλλά και από τη μεταπολεμική υστερία της αντιπαροχής, θύματα της «οικοδομικής ανάπτυξης», τρομάρα μας...
Περισσότερο, όμως, ως αφορμή αυτού του δημοσιεύματος στάθηκε η έκπληξη την οποία δοκιμάσαμε αμέσως μετά τη σαββατιάτικη εκδήλωση.
Σύμπτωση; Πέστε το όπως θέλετε. Στην κυριακάτικη βόλτα μας – κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό – στον λόφο του Φρουρίου, απολαύσαμε τον περίπατο και αφού χαρήκαμε που επιτέλους σβήστηκαν εκείνα τα αισχρά συνθήματα κάτω από τη Μητρόπολη του Αγίου Αχιλλίου από συνεργεία του Δήμου, στην επιστροφή, λίγο παρακάτω, εκπλαγήκαμε ευχάριστα.
Περιδιαβαίνοντας τους στενούς και ήσυχους δρόμους της γειτονιάς κοντά στο Γενικό Νοσοκομείο (Ερυθρού Σταυρού, Παύλου Νιρβάνα, Γεωργίου Δροσίνη, Λορέντζου Μαβίλη, Αλεξάνδρου Ελλάδιου κ.ά.), εντύπωση προκάλεσαν τα φρεσκοβαμμένα σπίτια – μονοκατοικίες με τα κλασικίζοντα στοιχεία – στις προσόψεις τους, τα μεγάλα ανοίγματα και τις περιποιημένες αυλές τους. Το όμορφο αυτό κομμάτι της πολύβοης πόλης μας και του οικοδομικού... αχταρμά, μας φέρνει πίσω σε άλλες εποχές, εκείνες τις εποχές που όλα μύριζαν βασιλικό, δυόσμο και ασβέστη, ενώ το ανθισμένο και ατίθασο γιασεμί έφραζε την καγκελόπορτα της εισόδου του σπιτιού...
Εκείνη η παραμελημένη και κακοφωτισμένη πλατεία της Άννας Φρανκ, η οποία αποτελεί το σημείο αναφοράς της γειτονιάς, πρέπει να προσεχτεί ιδιαιτέρως από τη Δημοτική Αρχή, για να συμβαδίζει με τα ανακαινισμένα, από τους μερακλήδες ιδιοκτήτες, σπίτια τους.
Η εικοσάδα των σπιτιών αυτών, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους το καθένα, θα πρέπει, κατά την άποψή μας, από Πολιτικούς Μηχανικούς και Αρχιτέκτονες, όπως και από τον Δήμο, να καταγραφεί και να αποτυπωθεί, για να αποτελέσει οδηγό, αν και τα τελευταία 20 χρόνια, στη Ν. Πολιτεία κυρίως, αλλά και σε άλλες περιοχές, οικοδομήθηκαν παρόμοιας αισθητικής σύγχρονες κατοικίες.
Ας ελπίσουμε, αυτοί που βρίσκουν μεγάλη ευχαρίστηση στο να βρωμίζουν ό,τι καθαρό και όμορφο βρουν, να σκεφτούν πως η ομορφιά είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον άνθρωπο, αν θέλουν να ονομάζονται άνθρωποι...
Από τον Τάσο Πουλτσάκη
