(Νέα Υόρκη)
Φτάσαμε στο σημείο που η δεύτερη πατρίδα μου Αμερική, με τα υπέροχα θετικά της και τα ακατανόητα, τουλάχιστον για μένα, αρνητικά της, η αδύναμη δήθεν Ενωμένη Ευρώπη και το «εγκεφαλικά νεκρό» ΝΑΤΟ, κατά τον κύριο Μακρόν, να ανέχονται και να υποκύπτουν στα εκβιαστικά θέλω ενός παρανοϊκού και αυταρχικού ηγέτη ονόματι Ερντογάν, αντί να τον απομονώσουν και να σπάσουν οικονομικά την πολεμοχαρή χώρα του, που ο ίδιος ηγείται αυταρχικά, έχοντας γραμμένα το Διεθνές Δίκαιο και τα σχετικά ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. εναντίον της Τουρκίας, στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει τον ψευτο-σουλτάνο να έχει πάρει τόσο πολύ αέρα και να έχει στο χέρι του την Αμερική, την Ενωμένη Ευρώπη και το ΝΑΤΟ; Απλά και κατανοητά, η με το αζημίωτο εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων των ανωτέρω κρατών και του ΝΑΤΟ από την Τουρκία.
Δυστυχώς, οι σύμμαχοι μας αφήνουν τον ψευτο-σουλτάνο να αλωνίζει σε ευρωπαϊκά χωράφια που δεν του ανήκουν, παραβιάζοντας και απειλώντας την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας μας σε καθημερινή βάση. Μήπως τελικά φταίει η δική μας χρόνια στρατηγική του κατευνασμού της Τουρκίας, που εννοείται ότι μας την επιβάλλουν παρασκηνιακά οι δύο ισχυροί σύμμαχοί μας, η Αμερική και η Γερμανία, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως είμαστε υποτακτικοί και δεδομένοι;
Πάμε τώρα στο διά ταύτα. Υπάρχει όντως η ορατή πιθανότητα η Τουρκία να πάρει τελικά από την Αμερική τα 40 νέα μαχητικά F-16 και τα κιτς για την αναβάθμιση των 79 παλιότερων μαχητικών αεροσκαφών της F-16, μαζί με τους επιπλέον 900 πυραύλους αέρος-αέρος και τις 800 βόμβες! Τι να τους κάνει η Τουρκία τόσους πολλούς πυραύλους αέρος-αέρος και τόσες πολλές βόμβες; Πάει για περιφερειακό πόλεμο; Τι κρύβουν αυτοί οι μεγάλοι αριθμοί; Είναι όντως πολλά τα 20 δισεκατομμύρια της αγοράς του προαναφερθέντος εξοπλιστικού πακέτου και ως γνωστόν η Lockheed Martin Co. που κατασκευάζει τα F-16, έχει πολλούς διεφθαρμένους Αμερικανούς πολιτικούς στο τσεπάκι της, που κατά την ταπεινή μου γνώμη θα ψηφίσουν θετικά για το παραπάνω εξοπλιστικό πακέτο. Σε περίπτωση που δεν επαρκούν οι ψήφοι τους, προφανώς θα παρακαμφθεί με προεδρικό βέτο το ΟΧΙ του Φιλέλληνα γερουσιαστή και προέδρου της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας, κ. Bob Menendez (στον οποίο εκφράζω δημόσια την ευγνωμοσύνη μου). Όμως, για να ανατραπεί μετά το προεδρικό βέτο χρειάζονται τα 2/3 των ψήφων της Γερουσίας και του Κογκρέσου. Κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει πραγματικότητα υπό τις παρούσες συνθήκες και συγκυρίες.
Τι, άραγε, πρέπει να κάνει η χώρα μας για να αυξήσει κάθετα την αποτρεπτική της ικανότητα; Πρέπει να επενδύσει άμεσα στην ανάπτυξη μιας σύγχρονης εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, που θα κατασκευάζει διάφορα οπλικά συστήματα αιχμής. Όπως ακριβώς επενδύουν η Τουρκία και το Ισραήλ. Δεν υπάρχει άλλη λογική επιλογή. Έχουμε ήδη στην κατοχή μας και υπό παραγγελία αρκετά οπλικά συστήματα αιχμής, που μας δίνουν μια μέτρια αποτρεπτική ικανότητα, αλλά χρειαζόμαστε να την ενισχύσουμε περαιτέρω εδώ και τώρα, όπως εξήγησα παραπάνω.
Κατά το αρχαίο ρητό, «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», γιατί σε περίπτωση πολέμου με την άκρως επιθετική Τουρκία θα βρεθούμε στο πεδίο μόνοι μας. Δεν θέλω να κινδυνολογώ, αλλά η επεκτατική Τουρκία, που παρόλο δεν πρέπει να τη φοβόμαστε, έχει βάλει την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στο στόχαστρό της και το βιώνουμε καθημερινά με τις απρόκλητες παραβιάσεις του εναέριου και θαλάσσιου χώρου μας. Το ίδιο ακριβώς κάνει και με την Κύπρο. Η μόνη λύση είναι η μεθοδική προετοιμασία της χώρας μας για πόλεμο, που μας διασφαλίζει την ειρήνη.
Κλείνοντας, σε προσωπικό επίπεδο, αισθάνομαι προδομένος από τον δήθεν Φιλέλληνα Μπαϊντένογλου. Άλλα μας έλεγε προεκλογικά, άλλα σκεφτόταν τότε και άλλα κάνει τώρα. Εννοείται πως αν ξαναβάλει υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Αμερικής, θα έχει την πλειοψηφία των μελών της Ομογένειάς μας απέναντί του αυτήν τη φορά.
