«Ου μεν γαρ έπεμψεν (πολέμω) οίδεν,
δε φωτών τεύχη και σποδός
εις εκάστου δόμους αφικνείται».
Καθένας γνωρίζει αυτούς που στέλνει εις τον πόλεμον,
αλλά πολλές φορές, στον γυρισμό, αντί γι’ αυτούς,
φθάνει εις τα σπίτια τους μόνον η στάχτη τους.
(Αισχύλος, Αγαμέμνων, στ. 433-435)
Διαβάζουμε στην εφημερίδα «Τα Νέα» 14.9.2020 άρθρο της Πέπης Ραγκούση με τίτλο «Έγκλημα και τιμωρία». Η ετυμηγορία για τον Ναβίντ ήταν θάνατος με απαγχονισμό. Έτσι τιμωρούνται στην πατρίδα του οι βιαστές, οι ομοφυλόφιλοι, οι δολοφόνοι, οι αποστάτες του Ισλάμ. Και όσοι μετέχουν σε αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις. Η ποινή, όμως, είχε και συνοδευτικά. Εβδομήντα τέσσερις βουρδουλιές πριν από την εκτέλεση. Μαστιγώθηκε 74 φορές και σύρθηκε στην αγχόνη αιμόφυρτος, στερημένος από τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια απέναντι στον θάνατο. Και η περιπέτεια δεν τελειώνει με τον θάνατό του. Η οικογένεια, για να παραλάβει το κατακρεουργημένο σώμα του, πρέπει να πληρώσει στο κράτος ένα μεγάλο ποσόν.
Στη Ρωσία, την πατρίδα του Ντοστογιέφσκι, του Τολστόι, του Τσαϊκόφσκι, του Τσέχωφ, όσοι διαδηλώνουν εναντίον της επιστράτευσης στέλνονται χωρίς δίκη στην κρεατομηχανή του Ουκρανικού μετώπου.
Στο Ιράν, οι γυναίκες, μη αντέχοντας τη βία του θεοκρατικού καθεστώτος, πέταξαν τις μαντίλες και διαμαρτύρονται για τον φρικτό θάνατο μιας 22χρονης γυναίκας που δολοφόνησαν άγρια οι φρουροί και οι φύλακες των ηθών του καθεστώτος των μουλάδων.
Στην Τουρκία, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως έρχεται το τέλος του Ερντογάν. Έτσι εξηγούνται οι ρητορικές του πολέμου, οι κραυγές του μίσους προς την Ελλάδα.
Κάθε βράδυ βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων ανταποκρίσεις από την Ουκρανία. Βλέπουμε τις φλόγες να ξεπηδούν από τα σχολεία, τα σπίτια, τα νοσοκομεία, τους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Εδώ και οκτώ μήνες, κάθε βράδυ, την ίδια ώρα, ακούμε τις εμπρηστικές δηλώσεις του Ερντογάν: «Θα έρθουμε στην Ελλάδα ένα βράδυ».
Έρχεται κάποτε η ώρα που οι τύραννοι κάνουν το μοιραίο λάθος. Οι δικοί μας οι τύραννοι έπεσαν κάτω από το βάρος της προδοσίας της Κύπρου. Οργάνωσαν το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, δίνοντας στους Τούρκους την αφορμή να εισβάλλουν στο νησί. Οργάνωσαν, επίσης, μια επιστράτευση παρωδία, που οδήγησε στην πτώση τους. Η επιστράτευση του Πούτιν δεν αποκλείεται να οδηγήσει και στο δικό του τέλος. Όταν τα φέρετρα των νεκρών Ρώσων στρατιωτών θα επιστρέφουν στην οικογένειά τους. Τα φέρετρα φοβούνται οι Ρώσοι πολίτες, γι’ αυτό αντιδρούν.
Οι αυταρχικές ηγεσίες έρχεται η ώρα να πληρώσουν το τίμημα της ανελευθερίας που επέβαλαν επί μακρόν στους λαούς τους.
Θυμάμαι: Στα εφηβικά μου χρόνια στην Αγιά, τα παιδιά έγραψαν ένα βράδυ στους τοίχους:
«Όταν οι λαοί ξυπνούν,
οι τύραννοι πεθαίνουν».
Από τον Στέλιο Τσιανίκα
