Ο εθνικός ήρωας της Αργεντινής

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΛΜΑΝΙΑΤΗΣ

Από τον Νίκο Τάχατο

Ο Νικόλαος Κολμανιάτης του Γεωργίου γεννήθηκε στην Ύδρα το 1774. Εκείνη την εποχή το νησί της Ύδρας υποχρεούνταν να δίνει 50 ναυτικούς που υπηρετούσαν στον τουρκικό στόλο κάθε χρόνο, με αντάλλαγμα μια πιο χαλαρή μορφή διοίκησης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Κάποια στιγμή ο νεαρός Νικόλαος βρέθηκε να υπηρετεί στα τουρκικά καράβια και σύντομα διακρίθηκε για το θάρρος του και τις ναυτικές του γνώσεις και ικανότητες.
Η ζωή του άλλαξε, όταν, ενώ βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη, έμαθε ότι κάποιος κάτοικος στην Ύδρα πείραξε την πρόσφατα νυμφευμένη γυναίκα του. Ο Κολμανιάτης λιποτάκτησε από τον τουρκικό στόλο, επέστρεψε στο νησί, όπου και σκότωσε αυτόν που είχε προσβάλει τη γυναίκα του. Λιποτάκτης και φονιάς πλέον, δεν μπορούσε να γυρίσει ούτε στην Κωνσταντινούπολη ούτε στην Ύδρα.  Θα υπηρετήσει σε διάφορα πλοία και ναυτικές μοίρες, λαμβάνοντας μέρος σε πολλές ναυμαχίες στην περιοχή της Μεσογείου. Λίγο αργότερα θα βρεθεί στη Ρωσία, όπου και θα καταταγεί στο πολεμικό της ναυτικό. Οι Ρώσοι αναγνωρίζοντας τις ναυτικές του ικανότητες θα τον προάγουν σε πλωτάρχη και σύντομα θα βρεθεί στα παράλια της Νοτίου Αμερικής, όπου έμελε να γράψει τις χρυσές σελίδες της μυθιστορηματικής του ζωής.
Το 1811 οι Αργεντινοί είχαν ξεκινήσει επανάσταση για να αποτινάξουν τον ζυγό των Ισπανών και ο Κολμανιάτης έσπευσε αμέσως να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Άλλαξε το όνομά του σε Νικόλαος Γεωργίου, οπότε οι Αργεντινοί τον ονόμαζαν Νικόλα Χόρχε. Μαζί του στρατεύτηκε και ο Μιχαήλ Σαμουήλ Σπύρου με καταγωγή από τη Μυτιλήνη, ο επονομαζόμενος Μιγκέλ Σάμουελ Σπίρο των Αργεντινών. Μαζί θα λάβουν μέρος σε πολλές ναυμαχίες, όπως η ναυμαχία του Ρίο ντε λα Πλάτα και η ναυμαχία για την κατάληψη της νήσου Γκαρσία. Στις 28 Μαρτίου 1814, στη μάχη του Αρόγιο ντα λα Τσίνα με τον πολυάριθμο ισπανικό στόλο θα χάσει τη ζωή του ο φίλος του Μιχαήλ Σπύρου που ανατίναξε το καράβι του, προτιμώντας τον ηρωικό θάνατο από την ατιμωτική παράδοση.
Ο Κολμανιάτης θα παραμείνει στην Αργεντινή τα επόμενα χρόνια και θα τους βοηθήσει από τη θέση του υποναυάρχου και στον πόλεμο που είχε ξεσπάσει με τη Βραζιλία, παραμένοντας ετοιμοπόλεμος μέχρι το έτος 1828. Πέθανε στη χώρα αυτή στις 24 Αυγούστου 1866.
Ήδη από το 1890 το όνομά του είχε δοθεί σε δρόμους στο Μπουένος Άιρες, σε τορπιλάκατο του πολεμικού ναυτικού, ενώ σήμερα σχολείο και Ναυτική Σχολή τιμούν το όνομα του μεγάλου Έλληνα και η ναυτική Ακαδημία του Μπουένος Άιρες φέρει το όνομά του και την προτομή του στην είσοδο. Το 1937 η Αργεντινή έστειλε με το πολεμικό πλοίο «Σαρμιέντο», μια ορειχάλκινη πλάκα στην οποία εικονίζονται δύο γυναίκες, η Αργεντινή και η Ελλάδα, να στεφανώνουν τον Κολμανιάτη, η οποία εντοιχίστηκε στο μνημείο που βρίσκεται στο λιμάνι της Ύδρας, δίπλα στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων. Τον Νοέμβριο του 1949, η διάσημη Εβίτα Περόν έστειλε μια χάλκινη προτομή του, που σήμερα φυλάσσεται στο Ιστορικό Αρχείο και Μουσείο της Ύδρας.
Επρόκειτο για έναν τολμηρό ναυτικό με εξαιρετικές ικανότητες που τίμησε τον ελληνισμό στα πέρατα του κόσμου. Απέδειξε τόσο ο ίδιος, όπως και ο φίλος του Σπύρου, ότι οι Έλληνες ξέρουν και να μάχονται, αλλά και να θυσιάζονται για την ελευθερία.