Για ν’ αποφύγει τη γελοιοποίηση του εγχειρήματος, άφησε ανοιχτή την υποψία για Λοβέρδο και ζήτησε από τη Βουλή την άδεια άσκησης δίωξης. Μετά την παραίτηση του τ. υπουργού Υγείας από το ακαταδίωκτο, η υπόθεσή του εκκρεμεί στο Ειδικό 5μελές Συμβούλιο του άρθρου 86 παρ. 4 Σ. για έκδοση απόφασης απαλλαγής ή παραπομπής στο Ειδικό Δικαστήριο. Εδώ υπάρχει απαλλακτική εισαγγελική πρόταση. Παπαγγελόπουλος και Τουλουπάκη παραπέμφθηκαν για κατάχρηση εξουσίας στο Ειδικό Δικαστήριο, επειδή οδήγησαν σε παραγραφή την υπόθεση Κουρουμπλή. Ο κ. Π. παραπέμφθηκε και για κατ’ εξακολούθηση παράβαση καθήκοντος, επειδή παρενέβη στα καθήκοντα των εισαγγελέων Ράικου, Αθανασίου και Τσατάνη. Οι δημοσιογράφοι απαλλάχτηκαν και η υπόθεση Μιωνή κρίθηκε ως αστική διαφορά με αποτέλεσμα και εδώ την απαλλαγή του κ. Π. Οι κατ’ αρχήν παρατηρήσεις στο ευφυές (το γράφω εξ αρχής) βούλευμα του Ειδικού Συμβουλίου των πέντε ανωτάτων δικαστών συνοψίζονται στα εξής: α) Ανεξαρτήτως απαλλαγής κ. Π., Τουλουπάκη και λοιπών για τη σκευωρία, η πλειοψηφία των πολιτών έχει άραγε μεταβάλει πεποιθήσεις είτε για το σκάνδαλο είτε για τη σκευωρία; β) Αν εξακολουθούσε μετά το 2019 να είναι πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας, θα έστελνε ή όχι η κ. Τουλουπάκη στη Βουλή όλες τις υποθέσεις των δέκα πολιτικών, προκειμένου η συριζαϊκή πλειοψηφία να τους παραπέμψει εν χορδαίς και οργάνοις στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο για τη Novartis; Ναι ή όχι; γ) Πιστεύει σήμερα έξυπνος άνθρωπος ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζημιώνεται από το κατευναστικό των παθών (γιατί τέτοιο είναι) βούλευμα; Αν το πιστεύει, έχει μεσάνυχτα. Πιστεύουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχουν κέρδος από την εξέλιξη της ιστορίας αυτής; Μάλλον ναι. Γι’ αυτό και απορούν, γιατί δεν λένε κάτι οι δέκα πολιτικοί και τα κόμματά τους. Μα ...ηλίθιοι είναι; Γνωρίζουν τι πιστεύουν οι πολίτες εκτός εκείνων της μεταμοντέρνας αντιμνημονιακής αριστεράς.
Μην το ξεχάσω, πως εκκρεμεί εδώ κι επτά χρόνια ομηρίας η υπόθεση Λοβέρδου, για την οποία ο τιμητής κ. Documentos έστειλε το απαλλακτικό για τον ίδιο βούλευμα της 30ής.6.22 στο Συμβούλιο του άρθρου 86 Σ. που εξετάζει την απομένουσα υπόθεση του τ. υπουργού Υγείας. Ο Λοβέρδος παραιτήθηκε από την ασυλία, όπως δεν το έκανε ο κρης πολλά βαρύς, αλλά ταλαιπωρείται χωρίς δίκη από το 2017. Προσποιούνται τώρα οι σκευωροί (τέτοιοι υπήρξαν και εμμονικά παραμένουν) πως αρχίζει πάλι η ιστορία με το «σκάνδαλο». Το Συμβούλιο, όμως -όπως το έχω γράψει-, δεν ασχολήθηκε με τους δέκα, ούτε είχε δικαιοδοσία, επειδή, πλην Λοβέρδου, που από άλλους κρίνεται, είχαν αρχειοθετηθεί οι φάκελοί τους μετά την επί 26μηνη και περισσότερο για κάποιους ομηρία.
Θα σταθώ στην παραπομπή του κ. Π. στο Ειδικό Δικαστήριο για παράβαση καθήκοντος, επειδή: α) Πίεσε αφόρητα χωρίς επιτυχία την Ελένη Ράικου να κατασκευάσει στοιχεία εναντίον των πολιτικών για δωροληψίες από τη Novartis. Επομένως και εκ του πλαγίου υπάρχει παραπομπή για τη Novartis. β) Πίεσε χωρίς επιτυχία, και παρενέβη στον εισαγγελέα Αθανασίου, ν’ ασκήσει δίωξη κατά του Γιάννη Αλαφούζου, προκειμένου να μη μετάσχει στον διαγωνισμό για τις τηλ. άδειες. γ) Άσκησε παρέμβαση στην εισαγγελέα Τσατάνη (άλλοι δεν μίλησαν) για τις υποθέσεις Βγενόπουλου. Διερωτώμαι -μετά και την ανάμιξη του κ. Π. στο μαγειρείο Σάμπυ Μιωνή εντός Μαξίμου- τι είδους Capo ήταν ο υπουργός αυτός. Παραπέμπεται για το κακούργημα κατάχρησης εξουσίας με την κ. Τ., επειδή έθαψαν την υπόθεση κατά Κουρουμπλή και για τα πιο πάνω τρία πλημμελήματα της παράβασης καθήκοντος. Σιγά ...τα ωά, θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο. Η εξωθεσμική και προφανής όμως εμπλοκή Τσίπρα (πώς αλλιώς) στις εξωφρενικές δραστηριότητες Ρασπούτιν προκύπτει νομοτελειακά και ανάγλυφα. Το Συμβούλιο του άρθρου 86 Σ. σε ήσσονα τόνο και για την εκτόνωση πολιτικών και κοινωνικών εντάσεων υποβίβασε ποινικά την πολιτική σκευωρία, ανέδειξε όμως όλη τη δυσωδία εκείνων των χρόνων, πλαγίως όμως και τη σκευωρία, καθώς για τη Novartis πιέστηκε η Ράικου να κατασκευάσει μάρτυρες. Η Ελένη Ράικου στη Βουλή είπε πως ο Π. «ήταν ο ορισμός της παραβατικότητας» και της ζητούσε «εδώ και τώρα να κατασκευάσει στοιχεία και μάρτυρες». Μόνος του;
Κλείνω κωδικοποιώντας τα συμπεράσματα του βουλεύματος της 30ής.6.22. Πρόκειται για υποκειμενική αξιολόγηση. Η αντικειμενικότητα είναι μύθος. Οι άνθρωποι, οι συγγραφείς, οι ιστορικοί, οι δικαστές κ.λπ. μιλούν και γράφουν με την προσωπική τους συλλογιστική, παιδεία, προσεγγίσεις κ.λπ. Οι δικαστικές αποφάσεις λ.χ. υποκειμενικές είναι. Γι’ αυτό υπάρχουν πλειοψηφίες, μειοψηφίες, ανατροπές δευτέρου ή τρίτου βαθμού. Αυτά στις κοινωνικές επιστήμες και τον κόσμο των ιδεών. Λιγότερο στις θετικές επιστήμες της καρτεσιανής λογικής. Συμπερασματικά. Δεν προσεγγίζω αρνητικά το βούλευμα της υπόθεσης Novartis. Με αξιόλογη και χειρουργικής επιμέλειας σκέψη οι ανώτατοι δικαστές για ευρύτερης σημασίας λόγους έβγαλαν από το κάδρο των ευθυνών όλους τους εν ενεργεία εισαγγελείς, που έχουν εμπλακεί στην υπόθεση. Την Τουλουπάκη αρχικά, που συμπαρέσυρε στην απαλλαγή τον Παπαγγελόπουλο, αφού χωρίς αυτουργό δεν υπάρχει ηθικός αυτουργός. Κατ’ ανάγκην και τους άλλους δύο εισαγγελείς Τζούρα και Μανώλη. Δικαίωσε και τους εισαγγελείς Ράικου, Αθανασίου και Τσατάνη, που κατήγγειλαν τις παρεμβάσεις Π., ώστε να κλείσει η από ετών ενδοεισαγγελική και φθοροποιός του κύρους της διαμάχη. Ανοήτως πλην ματαίως ο κατηγορούμενος τη συνεχίζει. Θα είναι μόνος. Είναι λοιπόν εντός στόχου η αποκατάσταση του κύρους της δικαιοσύνης. Υπέρτερης όμως αξίας και εξωδικαιοδοτική συμβολή αποτελεί η ευφυής κατά τη γνώμη μου σύλληψη και έκφραση της εθνικής ανάγκης για πολιτική ομαλότητα και κοινωνική γαλήνη. Οι παραπομπές πολιτικών προσώπων και δικαστικών λειτουργών, όσο αυτό είναι δυνατό, σε ειδικά δικαστήρια και σε καιρούς, που απαιτούν εθνική ομοψυχία όσο ποτέ άλλοτε στη μεταπολίτευση, θα ήταν φυτίλι στη δυναμίτιδα του τουρκικού αναθεωρητισμού και του γονιδιακού ψυχογενούς διχασμού μας.
Από τον Απόστολο Βλιτσάκη
