Για να πετύχει και να μακροημερεύσει ένας σημερινός γάμος

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Οι γάμοι στις μέρες μας όχι μόνο αποφεύγονται, αλλά και πολλοί απ’ αυτούς, που πραγματοποιούνται, αντιμετωπίζουν προβλήματα και διαλύονται. Γι’ αυτό και στηριγμένος στην εμπειρία μου θα επιχειρήσω να εκφράσω την άποψή μου, για το πώς μπορούν να πετύχουν και να μακροημερεύσουν σ’ ένα σύγχρονο κοινωνικό περιβάλλον, που κάθε άλλο παρά τους ευνοεί.
Πρώτα ­ πρώτα και μια που όλα του γάμου δύσκολα, οι ενδιαφερόμενοι γι’ αυτόν δεν πρέπει να ξεχνούν τη λαϊκή ρήση, που λέει, «ή μικρός παντρέψου ή τρανός καλογερέψου», ειδικά όταν θέλουν να αποκτήσουν παιδιά. Πέραν τούτου καλό είναι, όταν ψάχνουν να βρουν τον άνθρωπό τους και εφόσον ελέγχουν τα αισθήματά τους, να φροντίζουν, ώστε να υπάρχει μια μικρή, έστω, διαφορά ηλικίας του αρσενικού απ’ το θηλυκό, η οποία μπορεί, μελλοντικά, να φανεί, ποικιλότροπα, χρήσιμη, εφόσον το ζευγάρι αξιωθεί να γεράσει. Και επειδή ο έρωτας περνά και απ’ το στομάχι, εξυπακούεται, ότι πρέπει οι μελλόνυμφοι να διαθέτουν, ει δυνατόν και οι δύο, τα εργασιακά εργαλεία, που θα τους επιτρέπουν να είναι ανεξάρτητοι οικονομικά και με καλή διαχείριση να εξασφαλίζουν τα προς το ζην και να κάνουν όνειρα για το μέλλον τους.
Αλλά και την περίφημη εκείνη ρήση των αρχαίων Ελλήνων, ότι «ουδέν καλόν αμιγές κακού», δεν πρέπει να ξεχνούν οι μελλόνυμφοι. Αυτό, γιατί ο γάμος εμπεριέχει γλύκες και πίκρες, οπότε, για να στεριώνει, είναι απαραίτητος ο διάλογος, ο αμοιβαίος σεβασμός και εμπιστοσύνη, η ανάληψη ευθυνών, η συγνώμη και οι αμοιβαίες υποχωρήσεις εκ μέρους και των δύο συζύγων, όταν το απαιτούν οι συνθήκες. Ως εκ τούτου, αντί να αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους ακολουθώντας το «βλέποντας και κάνοντας», καλό είναι, πριν ξεκινήσουν τον έγγαμο βίο τους, να επιχειρούν έναν ειλικρινή διάλογο μεταξύ τους, να καταθέτουν τα θέλω τους και να σχεδιάζουν το μέλλον τους χωρίς παρεμβάσεις τρίτων. Περιττό να πω, βέβαια, ότι η συζήτηση αυτή πρέπει να γίνει με ίσους όρους και όχι με τα στερεότυπα του χθες, προκειμένου αυτή να έχει καλύτερα αποτελέσματα.
Και επειδή έκανα λόγο για τρίτα πρόσωπα εννοώντας, κυρίως, τα πεθερικά, θα πρέπει εξ αρχής οι μελλόνυμφοι να ξεκαθαρίζουν τη στάση, που θα κρατήσουν απέναντί τους. Θα ζήσουν μόνοι τους ή με κάποια απ’ αυτά και με ποια; Άποψή μου είναι, αν δεν υπάρχουν ειδικοί λόγοι, να ακολουθούν τον κανόνα, που λέει «μακριά και αγαπημένα» απ’ τους γονείς, αλλά χωρίς να αποξενωθούν μαζί τους και, αν στην πορεία της ζωής χρειασθεί, τότε ν’ ανοίξουν την πόρτα του σπιτιού τους σε κάποιον ή κάποιους απ’ αυτούς. Άλλωστε, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, όταν είναι εν ζωή και οι δύο, μπορούν, συνήθως, να αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα βοηθώντας ο ένας τον άλλο. Γι’ αυτό και τα πεθερικά, αν αγαπούν και ενδιαφέρονται, πραγματικά, για τα παιδιά τους, θα πρέπει να τα αφήνουν να βρουν τον δρόμο μόνα τους και να μην παρεμβαίνουν, αυτόκλητα και αδιάκριτα, στη ζωή τους παρά μόνο διακριτικά και όταν τους το ζητούν.
Και επειδή τα πολλά προβλήματα στο αντρόγυνο εμφανίζονται με τον ερχομό παιδιών, οπότε προστίθενται νέοι ρόλοι, αυτοί του μπαμπά και της μαμάς, καλό είναι, επίσης, στον αρχικό διάλογο να ξεκαθαρίσουν οι μελλόνυμφοι, αν και πόσο επιθυμούν και οι δύο την πατρότητα και τη μητρότητα. Στην περίπτωση, που τις θεωρούν, εντελώς, απαραίτητες για την ευτυχία τους, θα πρέπει, πριν ξεκινήσουν τον έγγαμο βίο, να υποστούν προγεννητικό έλεγχο, για να διαπιστωθεί η γονιμότητα και των δύο, προκειμένου να αποφύγουν μελλοντικές περιπέτειες. Σε περίπτωση που υπάρχει κάποιο πρόβλημα, καλό είναι να σταθμίζουν την πορεία τους για τα περαιτέρω. Διαφορετικά και εφόσον αγαπιούνται, πραγματικά, να αρκούνται, οικειοθελώς, στο «βλέποντας και κάνοντας», με ό, τι αυτό συνεπάγεται, αλλά χωρίς κλυδωνισμούς, αφού η προσπάθεια απόκτησης παιδιών είναι, μεν, μια δύσκολη κάποιες φορές υπόθεση, αλλά και η ζωή χωρίς παιδιά είναι δυνατή. Έχω, ακόμα, την πεποίθηση, ότι ο θρησκευτικός γάμος ενισχύει περισσότερο τον οικογενειακό δεσμό.
Επειδή, ωστόσο, όλα αυτά μπορεί να ξενίζουν ορισμένους, αφού ένα ζευγάρι ερωτευμένων πετά, συνήθως, στα σύννεφα και δε μπορεί να προτάξει τη λογική έναντι του συναισθήματος, για να σχεδιάσει το μέλλον του, δε θα παραλείψω να πω, ότι, αν υπάρχει στο ζευγάρι πραγματική αγάπη, ειλικρίνεια, κατανόηση, διάλογος και αμοιβαίος σεβασμός, τότε ο γάμος μπορεί να πετύχει και να μακροημερεύσει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Ας μείνουν, λοιπόν, μόνο σ’ αυτό και ας αφήσουν όλα τα άλλα.