Σήμερα, ένα ηλιόλουστο πρωινό παίρνοντας το άλογό της η Μαρία και ο καλός της μαζί, φτάνουν σε αυτό το αγαπημένο μέρος. Το δροσερό αεράκι άγγιζε απαλά τα κορμιά τους και οι στιγμές όμορφες, τρυφερές μαζί τους. Μωρό μου μ’ αρέσει εδώ, είναι υπέροχο, φανταστικό τοπίο και οι σκέψεις μου πολλές. Εκεί ψηλά βλέπω κάποιο μοναστήρι. Εγώ όταν το άκουσα πάγωσα. Θα ήθελες να ζήσουμε εδώ; είναι τόσο ήρεμα. Όχι Αλέξη μου, εδώ είναι για τους μοναχούς. Κορίτσι μου γλυκό, τα δικά μας όνειρα είναι να φύγουμε για το εξωτερικό, να ζήσουμε μια ζωή γεμάτη χαρές, απολαύσεις, θα είμαστε για πάντα μαζί. Σε ευχαριστώ καλέ μου, σ’ αγαπώ, αλλά δεν μπορώ να σε ακολουθήσω, γιατί οι γονείς μου έχουν προβλήματα υγείας, πρέπει να μείνω κοντά τους, μη στενοχωριέσαι ματάκια μου, όσο μακριά κι αν είμαι οι σκέψεις μου, η αγκαλιά μου και η ψυχή μου θα είναι μόνο για σένα. Θα φύγω κι αν βρω δυσκολίες, θα γυρίσω σύντομα κοντά σου, σε λατρεύω κοριτσάκι μου. Η φυγή του με πόνεσε πολύ. Οι αμφιβολίες με έπνιγαν και οι σκέψεις μου με τρόμαζαν, η αγωνία μεγάλωνε, δεν είχα καμία επικοινωνία, ο καιρός περνούσε και κόντευα να τρελαθώ. Η καρδιά μου και το μυαλό μου με οδήγησε στο δασάκι. Ανεβαίνω στο άλογό μου τρέχοντας, μου κόβεται η ανάσα, όχι δεν είναι δυνατόν αυτό που σκέφτομαι, η καρδιά μου κόντευε να σπάσει. Θα αντίκριζα την αλήθεια, όπως έλεγε το ένστικτό μου. Τα πόδια μου λύγισαν φτάνοντας ψηλά στο μοναστήρι. Βλέπω κάποιον μοναχό να βαδίζει σιγά σιγά. Τι θα αντίκριζα άραγε; Πλησίασα κάπως κοντά, εκείνος είχε πλάτη, άρχισα να τρέμω, η ανάσα μου βαριά και η καρδιά μου έγινε χίλια κομμάτια. Φώναζα σαν τρελή, Αλέξη... αγάπη μου! Για εσένα ήρθα. Οι φωνές μου αντηχούσαν σε όλο το δασάκι και ο πόνος μου μεγάλωνε. Τη στιγμή αυτή μίλησε η καρδιά μου και η αγάπη που ένιωθα. Δεν άντεξα και έτρεξα στην αγκαλιά του. Εκείνος πάγωσε μόλις με είδε. Μαράκι μου, ψυχή μου, πώς με βρήκες; Με πήρε στην αγκαλιά του και κλαίγαμε από ευτυχία. Το δασάκι της αγάπης, όπως το ονόμασα ψυχή μου, με έφερε κοντά σου. Είναι υπέροχο αυτό μωρό μου. Μες στο φεγγαρόφωτο έγινε μελωδία το τραγούδι της αγάπης, στον όμορφο δρόμο της ζωής μας. Καλπάζοντας τα άλογά μας, οι καρδιές μας χτυπούσαν όπως την πρώτη φορά.
Εδώ γράφουν οι καρδιές μας
την όμορφη αυτή ιστορία.
Αξίζει να τη διαβάσουν όσοι
αγάπησαν γιατί είναι αληθινή
Από τη Νίκη Κεφαλέα Παναγούλη
