Πού οφείλεται η στασιμότητα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ενώ ξεκίνησε την πορεία του με πολύ χαμηλά ποσοστά απήχησης στον λαό, κατάφερε με επί κεφαλής τον κ. Τσίπρα να σπάσει το δίπολο Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ., που εναλλάσσονταν στην εξουσία επί δεκαετίες, και να γίνει αυτός ο έτερος πόλος στη θέση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκμεταλλευόμενος τη φθορά των αντιπάλων του, την οικονομική κρίση και τα μνημόνια. Κυβέρνησε, μάλιστα, τον τόπο για μια πενταετία περίπου και διεκδικεί και πάλι την εξουσία ζητώντας, καθημερινά, εκλογές, αλλά χωρίς να εισπράττει τη φθορά της κυβέρνησης, αν κρίνει κανείς απ’ τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.
Κατά την άποψη πολλών, η στασιμότητα αυτή οφείλεται κατά βάση στο γεγονός, ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει, πλέον, βεβαρημένο κυβερνητικό παρελθόν, που ελάχιστη σχέση έχει με τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Τον βαραίνει, άλλωστε, το μη σχίσιμο των μνημονίων με έναν νόμο και ένα άρθρο, αλλά και η επιβολή ενός άλλου ακόμη πιο σκληρού απ’ τα δύο προηγούμενα. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, επίσης, με τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έθεσε σε κίνδυνο τη συμμετοχή της χώρας μας σ’ αυτήν, ενώ δεν έχει ξεχασθεί η δυσερμήνευτη στάση του αρχηγού του στο δημοψήφισμα, στο οποίο άλλη εντολή του έδωσε η πλειοψηφία του λαού και άλλα έπραξε ο ίδιος. Και όλα αυτά με συνεταίρους στην κυβέρνηση όχι κάποιους αριστερούς ή κεντροαριστερούς, που να δικαιολογούν τον αριστερό προσανατολισμό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά τους Ανεξάρτητους Έλληνες του ακροδεξιού Πάνου Καμμένου. Και επειδή η συμπεριφορά του αυτή είναι δύσκολο να ξεχασθεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, συνεχίζει να πληρώνει τις συνέπειες των επιλογών του με καθηλωμένα τα ποσοστά του.
Επί πλέον, έχει απέναντί του μια Ν.Δ., που διαθέτει ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και έναν αρχηγό, ο οποίος με τις πράξεις του αποδεικνύεται, καθημερινά, ιδιαίτερα ικανός και δύσκολος αντίπαλος, αφού εφαρμόζει με συνέπεια το προεκλογικό του πρόγραμμα και βρίσκει λύσεις στα τόσα αναπάντεχα, που ταλαιπωρούν τη χώρα τα τελευταία δύο χρόνια. Αξιοποιώντας, ακόμη, καταξιωμένα στελέχη, που προέρχονται από άλλους πολιτικούς χώρους αυξάνει την εμβέλεια του κόμματός του και διευρύνει την εκλογική του βάση. Παράλληλα, όντας γνήσιος ευρωπαϊστής και σεβόμενος τις αρχές της Ε.Ε., αν μη τι άλλο, τον εμπιστεύονται οι εταίροι και σύμμαχοί μας και τον στηρίζουν, όταν χρειάζεται, γεγονός που αντανακλάται στην οικονομία και στην ασφάλεια της χώρας. Γι’ αυτό και όχι μόνο αντέχει στις επιθέσεις, που δέχεται απ’ τους αντιπάλους του, αλλά διεκδικεί με αξιώσεις και μια δεύτερη θητεία.
Δε βρίσκει, όμως, απήχηση σ’ ένα υποψιασμένο, πλέον, ακροατήριο και η δοκιμασμένη συνταγή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. των ανέξοδων υποσχέσεων, που αγνοούν τα υπάρχοντα προβλήματα και τις υποχρεώσεις της χώρας ως μέλος της Ε.Ε. και, μάλιστα, χωρίς πειστικές απαντήσεις για την εξεύρεση και διάθεση πόρων. Συν τοις άλλοις και παρότι χρέος της αντιπολίτευσης και δη της Αξιωματικής είναι να ελέγχει την εκάστοτε κυβέρνηση για τα πεπραγμένα της, η προσπάθεια μηδενισμού του παραγόμενου κυβερνητικού έργου και η στείρα αντιπολιτευτική τακτική, η οποία συνοδεύεται, μάλιστα, από μειωτικούς και υβριστικούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του κ. Μητσοτάκη εκ μέρους του κ. Τσίπρα και στελεχών του κόμματός του, δεν προσφέρουν θετικές υπηρεσίες για την ανάκαμψη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Και αυτό, όχι μόνο γιατί «αγάλι ­ αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι», ενώ «όποιος βιάζεται, σκοντάφτει», αλλά και γιατί ο πολύς κόσμος έχει μνήμη, βλέπει το παραγόμενο έργο, κρίνει, συγκρίνει και, ακόμη, έχει χορτάσει, εκνευρίζεται και δε συγκινείται, πλέον, από ακραίες συμπεριφορές.
Υπάρχει, όμως, και ένας άλλος αστάθμητος παράγοντας, που συμβάλλει στη στασιμότητα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Αυτός λέγεται ανάκαμψη ΠΑ.ΣΟ.Κ., η οποία για την ώρα μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα σημαντική, αλλά δεν αποκλείεται, όμως, με την καθοδήγηση και δράση του νέου αρχηγού, του κ. Ανδρουλάκη, να συνεχισθεί το επόμενο διάστημα και να γίνει πιο εμφανής η αφαίμαξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Άλλωστε, η εσωστρέφεια σ’ αυτόν και οι αντεγκλήσεις μεταξύ στελεχών ακόμη και μετά το συνέδριό του δε λένε να σταματήσουν.
Δεν πρέπει, τέλος, να ξεχνάμε, ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δε μιλά, καθόλου, για αυτοδυναμία, αλλά, κατ’ ανάγκη, μόνο για συνεργασίες, αφού ψήφισε, όταν ήταν κυβέρνηση, την απλή αναλογική, που θα εφαρμοστεί στις προσεχείς εκλογές, αλλά δεν υπάρχουν δεδηλωμένοι πρόθυμοι, για να τον στηρίξουν στη νέα του προσπάθεια. Την ίδια ώρα το εκλογικό σώμα επιθυμεί, απ’ ό, τι φαίνεται, την πολιτική σταθερότητα και όχι νέες περιπέτειες.
Γι’ αυτούς τους λόγους, κυρίως, δεν ανακάμπτει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α..