Ονομάζομαι Σταγκούδης Χρυσοβαλάντης και είμαι απόφοιτος της Γεωπονικής Σχολής, Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος στον Βόλο. Μετά τον θάνατο του πατέρα μου, το 2017, αποτελώ και ενεργός παραγωγός, έχοντας την εκμετάλλευσή μου στις Νέες Καρυές Λάρισας του Δήμου Κιλελέρ. Παράλληλα ασκώ και το επάγγελμα του γεωπόνου.
Κατά τη φετινή καλλιεργητική περίοδο, σε έκταση 100 στρεμμάτων στις Νέες Καρυές Λάρισας, έγινε σπορά σκληρού σιταριού ποικιλίας Simeto. Οι καλλιεργητικές εργασίες (λίπανση, φυτοπροστασία κ.λπ.) έγιναν στο ακέραιο, παρά το αυξημένο κόστος, δίχως να προκύψει κάποιο πρόβλημα. Τα φυτά αναπτύχθηκαν κανονικά μέχρι και την ωρίμανση. Ωστόσο, η προσβολή από τον μύκητα Gaeumannomyces graminis είχε ως αποτέλεσμα τα στάχυα σε όλη την έκταση του χωραφιού να είναι ΚΕΝΑ. Με άλλα λόγια, ενώ το φυτό φαίνεται υγιές και φυσιολογικό δεν έχει κανένα καρπό εσωτερικά. Το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν επιτρέπει την ανίχνευσή του μέχρι και την ώρα της συγκομιδής, όπως επίσης δεν υπάρχει καμία θεραπεία. Η εξάλειψή του γίνεται μόνο με την καύση των φυτικών υπολειμμάτων της καλαμιάς. Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την παραγωγή μιας συγκεκριμένης χρονιάς, αλλά και τη γενική υποβάθμιση του αγροτεμαχίου και την αβεβαιότητα που έχει η καλλιέργεια σιτηρών μελλοντικά στο συγκεκριμένο, αλλά και σε γειτονικά αγροτεμάχια. Να σημειωθεί ότι το αγροτεμάχιο ήταν ιδιαίτερα γόνιμο και άκρως αποδοτικό πριν την παθογένεια.
Την προσβολή αυτήν εξέτασε και επιβεβαίωσε και γραπτά ο καθηγητής Φυτοπροστασίας κος Φώτιος Γραβάνης. Επικοινώνησα με τη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής και μου ανέφεραν ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό και γίνεται και πιο έντονο στην περιοχή. Σχετικές διαμαρτυρίες έχουν κάνει και άλλοι συνάδελφοι γεωπόνοι, δίχως να λάβουν ουσιαστικές απαντήσεις. Επίσης, γνωμάτευση στην καλλιέργεια έγινε από έμπειρους γεωπόνους της περιοχής, όπως οι κύριοι: Καλόγηρος Ηλίας, Καλόγηρος Κωνσταντίνος, Τσαλίκης Δημήτριος, Παζαράς Βασίλειος, Γιωτόπουλος Απόστολος, Παπαβραμίδης Κωνσταντίνος, Τζιαστούδη Αγγελική κ.ά. Επιπλέον δείγμα έχει σταλεί στο Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, το οποίο μέχρι στιγμής δεν έχει στείλει τα αποτελέσματα. Ορισμένοι από τους παραπάνω επιστήμονες έχουν ήδη στο χέρι τους γνωμάτευση που πιστοποιεί την ασθένεια σε άλλα αγροτεμάχια με ιδιαίτερα μειωμένη παραγωγή. Στο δικό μου αγροτεμάχιο το φαινόμενο είναι τόσο έντονο που η παραγωγή είναι μηδενική κυριολεκτικά. Τέλος, το πρόβλημα πιστοποίησαν και τεχνικοί διαφόρων εταιρειών εμπορίας φυτοπροστατευτικών σκευασμάτων και σπόρων.
Αποτέλεσμα αυτών φυσικά η ζημία. Ζημία οικονομική, ψυχική και ασφαλώς η αβεβαιότητα για το αν πρόκειται να επανέλθει το αγροτεμάχιο (δηλαδή η επιχείρησή μου).
Τα ερωτήματα που με βασανίζουν εδώ και μερικές ημέρες είναι:
1. Εφόσον οι μύκητες διαχειμάζουν στα φυτικά υπολείμματα των σιτηρών, γιατί αυτά δεν καίγονται χωρίς να υπάρχει περικοπή ή δέσμευση των επιδοτήσεων; (Δεν μιλώ για ολοκαύτωμα, αλλά για ελεγχόμενη καύση σε μολυσμένες καλλιέργειες με όλα τα απαραίτητα μέτρα). Σημειωτέον ότι αν επιτραπεί η καύση τον Οκτώβριο, ελάχιστα φυτικά υπολείμματα δύναται να καούν.
2. Οι αρμόδιες Υπηρεσίες γιατί δεν αναγνωρίζουν τέτοιου είδους προβλήματα, ώστε να υπάρξει κάποια αποζημίωση; Αξίζει να ασχοληθώ με τη γη, όταν οι φορείς είναι απόντες;
3. Θα υπάρξει κάποια υπεύθυνη απάντηση μετά από τη γραπτή μου διαμαρτυρία άραγε;
Με τιμή και απόγνωση,
Σταγκούδης Χρυσοβαλάντης, γεωπόνος, MSc
