Αλήθεια! Τι θα συνέβαινε αν σήμερα ήμασταν εκτός Ε.Ε.;

Η χώρα μας, ως γνωστόν, προσχώρησε την 1η/1/1981 και επί κυβέρνησης του αείμνηστου Κων/νου Καραμανλή στην, τότε, Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.), ενώ το 2001 και 2002, αντίστοιχα και επί κυβέρνησης του κ. Κώστα Σημίτη, εντάχθηκε στην Ευρωζώνη και έθεσε σε κυκλοφορία, αντί της δραχμής, το κοινό Ευρωπαϊκό νόμισμα, το ευρώ.

Ο δρόμος αυτός, βέβαια, δεν ήταν, καθόλου, εύκολος, αφού πολεμήθηκε, αρχικά και μετά μανίας, απ’ το σύνολο της αντιπολίτευσης. Άλλωστε, ηχούν, ακόμη, στα αυτιά των μεγαλυτέρων τα αριστερά συνθήματα εκείνης της περιόδου, μεταξύ των οποίων «Ε.Ο.Κ. και Ν.Α.Τ.Ο., το ίδιο συνδικάτο», «όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων», «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «ο λαός δεν ξεχνά, τι σημαίνει Δεξιά» και άλλα παρόμοια. Ευτυχώς, μάλιστα, που ο Καραμανλής και το κόμμα του δεν λογάριασε τον λαϊκισμό, τις ιδεοληψίες, τις σκοπιμότητες και το πολιτικό κόστος, που είχαν σαν συνέπεια την ήττα του κόμματός του στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1981 και την αναρρίχηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Αντρέα Παπανδρέου στο θώκο της εξουσίας. Ευτυχώς, επίσης, που ο Καραμανλής πρόλαβε και μεταπήδησε στην Προεδρία της Δημοκρατίας και έπαιξε, σωστά, τον ρόλο του εγγυητή της σταθερής ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, ενώ ο κ. Σημίτης, αναθεωρώντας τη στάση του κόμματός του, έβαλε και αυτός την πλάτη του για την ίδια πορεία.
Τα επισημαίνω όλα αυτά, γιατί, στο διάβα του χρόνου και πολύ περισσότερο σήμερα, δικαιώθηκαν και οι δύο για τις επιλογές τους αυτές. Θα τολμούσα, μάλιστα, να πω, ότι και ο Αντρέας Παπανδρέου και ο κ. Τσίπρας, ακόμα, πιστώνονται ένα κομμάτι απ’ αυτήν τη θετική πορεία, γιατί, ενώ τους δόθηκε η ευκαιρία να οδηγήσουν τη χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι μόνο δεν την αξιοποίησαν, αλλά, άλλα λέγοντας και άλλα κάνοντας και παραπλανώντας τον λαό, συνέχισαν τον δρόμο των προκατόχων τους.
Έτσι, λοιπόν, είμαστε σε θέση, σήμερα, να εντοπίσουμε τα θετικά αυτής της ένταξης χωρίς τον κίνδυνο παρεξήγησης. Πρώτα ­ πρώτα, εισπράξαμε, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘80, πακτωλό χρημάτων για τον εκσυγχρονισμό της χώρας, είτε ως Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (Μ.Ο.Π.), είτε ως άλλες ενισχύσεις. Αν πολλά απ’ αυτά τα χρήματα σπαταλήθηκαν, αλόγιστα, ή κατέληξαν στις τσέπες επιτήδειων τρωκτικών και δεν αξιοποιήθηκαν, σωστά, αφού πολλοί Έλληνες έβλεπαν την Ε.Ε., μόνο, ως αγελάδα για άρμεγμα, είναι, μεν, θλιβερό, αλλά, τουλάχιστον, κατέληξαν στην ελληνική αγορά και στην ενίσχυση της μεσαίας τάξης της χώρας.
Προϊόντος του χρόνου, ωστόσο, η αποκαλούμενη Ψωροκώσταινα και παρίας της Ευρώπης παίρνοντας μέρος στις συνεδριάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων ως ισότιμο μέλος άρχισε, μετ’ εμποδίων έστω, να εκσυγχρονίζεται με βάση το Ευρωπαϊκό πρότυπο, να εξασφαλίζει δημοκρατική ομαλότητα και πολιτική σταθερότητα, χωρίς να κινδυνεύει από πραξικοπήματα και οπισθοδρόμηση, που την είχαν ταλαιπωρήσει, επανειλημμένα, στο παρελθόν. Βεβαίως, οι φάλτσες φωνές, που αντιστρατεύονται την ευρωπαϊκή πορεία, υπήρχαν και θα υπάρχουν, ως αποτέλεσμα της δημοκρατικής έκφρασης πολιτών και κομμάτων. Όμως, παρά τη μεγάλη περιπέτεια με τα μνημόνια και παρά τον κίνδυνο εξόδου της χώρας απ’ την Ε.Ε. οι φάλτσες φωνές είναι, πλέον, τόσο λίγες, που δεν καταφέρνουν να εμποδίζουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Πέραν τούτων και μια που γειτνιάζουμε, εξ ανατολών, με πρώην κατακτητές μας, οι οποίοι μας παρενοχλούν, συνεχώς, και δε λένε να μας αφήσουν ήσυχους με τους αναθεωρητισμούς τους, αποδείχθηκε με τα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο, πόσο χρήσιμη είναι η Ε.Ε. και για την ασφάλεια της χώρας μας. Βεβαίως, επειδή η ίδια η Ε.Ε. προχωρούσε, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, με αργά βήματα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση λόγω εσωτερικών προβλημάτων, που εστιάζονταν στις διαφορετικές ταχύτητες ανάπτυξης Βόρειων και Νότιων χωρών της, αλλά και στη γεωπολιτική τους θέση, η βοήθεια για την προστασία των ανατολικών συνόρων της και καθυστερημένη ήταν και ουχί ενδεδειγμένη.
Προέκυψε, όμως, η πανδημία και, κυρίως, η εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, που ανάγκασε τις κυβερνήσεις των βορείων κρατών της Ε.Ε., να ανακρούσουν πρύμνη και να αναθεωρήσουν τις απόψεις και τη συμπεριφορά τους, αναφορικά, με την οικονομία, την υγεία, το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, αλλά και την ασφάλεια της Ε.Ε. Έτσι, απ’ ό, τι δείχνουν τα πράγματα, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και ουσιαστική αυτονομία της Ε.Ε. θα προχωρήσει με πιο γρήγορους ρυθμούς, γεγονός, που βολεύει και τη χώρα μας.
Ευτυχώς, λοιπόν, που ανήκουμε στην Ε.Ε., γιατί, διαφορετικά, ποιος ξέρει, τι θα παθαίναμε, αν σ’ αυτήν την κρίσιμη για την ανθρωπότητα περίοδο ήμασταν έξω απ’ αυτήν.

Από τον Κώστα Γιαννούλα