Το δεύτερο θα αφορά την πορεία εναρμόνισης της γαλλικής πολιτικής με τη νέα ευρωατλαντική αντίληψη που διαμορφώνεται μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Την αδιάλλακτη, επιπλέον, επιδίωξη από όλες τις πλευρές να κερδηθούν «σημεία» στον πόλεμο, έστω και αν τραβήξει σε μάκρος. Στις συνθήκες που βρίσκεται, σήμερα, η Γαλλία με τα μεγάλα εσωτερικά, κοινωνικά, αλλά και οικονομικά προβλήματα πρέπει να αποφασίσει ή να αλλάξει πολιτική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ή να ακολουθήσει το ρεύμα των έντονων νέων πιστωτικών μέτρων επέκτασης και στασιμότητας.
Η Ευρώπη, μέσω ενός ανοιχτού πόλεμου, που έχει αναπτυχθεί σε χώρα γειτονική της Ε.Ε. καλείται να αποδεχθεί μια νέα γεωπολιτική θεώρηση, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με άγνωστες ραγδαίες ανακατατάξεις.
Νέες συμμαχίες αναδύονται από χώρες που θεωρούν ότι βρίσκονται στο περιθώριο των εξελίξεων και διεκδικούν μια ιδιαίτερη διπλωματική θέση.
Όλα αυτά εγείρουν προβληματισμούς για έναν Πρόεδρο που κρατάει υψηλό επίπεδο προσδοκιών και προσπαθεί να διατηρήσει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια συνεχιζόμενη και διαρκώς βαθύτερη κρίση.
Το δεδομένο κατά την άποψή μου είναι ότι θα έχουμε νίκη του Μακρόν με μια πρωτοτυπία: Έναν πρωθυπουργό που θα είναι ένας του ευρύτερου σχηματισμού της αριστεράς του Μελανσόν. Η γαλλική ταυτότητα όμως είναι αξιακή. Η Ευρώπη κινείται οριακά με μια βαθιά πραγματική κρίση ηγετών. Η κοινωνική συνοχή που είναι ένας από τους στόχους του γαλλικού συστήματος αρχίζει να κλονίζεται.
Ο πολιτικός λόγος της αριστεράς και της δεξιάς δεν διακρίνεται, δυστυχώς, πλέον από τον ρεαλιστικό αντίκτυπο που είχε πριν από μια εικοσαετία. Πολύ δύσκολα ο νέος πρόεδρος θα κερδίσει το στοίχημα να χαράξει έναν διαφορετικό δρόμο.
Από τον Νικόλαο Δ. Κανέλλο,
τ. πρέσβη
