Έσκυψα και αφουγκράσθηκα με αγάπη και πόνο τις μνήμες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα και μου τα διηγήθηκαν και τα φύλαξα ως θυμίαμα εύοσμον, ως μύρον πολύτιμον. Άνθρωποι που έζησαν τη θύελλα, τη δίνη του πολέμου. Άνθρωποι που έφυγαν από τη ζωή, αλλά και τη διήγηση ενός επιζώντα αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων. Για την πατρίδα μας η Αντίσταση δεν είναι απλά ένα μεγάλο κίνημα, αλλά αντιπροσώπευε ένα ολόκληρο Έθνος. Ελάτε μαζί μου να ταξιδέψουμε με το ταχύτερο όχημα του κόσμου, τον νου μας, πίσω στον χρόνο και στον χώρο όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα.
Ιούλιος 1944. Στο χωριό Χάλκη της Λάρισας στρατοπέδευε στον χώρο της Εκκλησίας Λόχος Γερμανών και έκανε ελέγχους στα γύρω χωριά για Αντάρτες. Κατά χρονικά διαστήματα έκανε ελέγχους και στα χωριά Κυπαρίσσια και Μοσχοχώρι. Μια μέρα περί τα μέσα Ιουλίου, τους έστησαν ενέδρα Αντάρτες του ΕΛΑΣ στην είσοδο του χωριού Κυπαρίσσια και στην τοποθεσία Αλωνότοποι, αλλά οι Γερμανοί δεν πέρασαν. Μετά από λίγες ημέρες οι Αντάρτες τους έστησαν ενέδρα σ’ ένα ύψωμα στην τοποθεσία Κοκκίνες στην είσοδο του Μοσχοχωρίου λίγα μέτρα πριν το γεφύρι, έχοντας μαζί τους και ένα υδρόψυκτο πολυβόλο FIAT. Το απόγευμα της ημέρας εκείνης πέρασε το Γερμανικό αυτοκίνητο και οι Αντάρτες του ΕΛΑΣ επιτέθηκαν με σφοδρότητα τους Γερμανούς, με αποτέλεσμα να τραυματίσουν έναν στο χέρι, έναν να αιχμαλωτίσουν και δύο έφυγαν τρέχοντας στο παρακείμενο λιβάδι και παίρνοντας την άκρη του ρέματος κατευθύνθηκαν στη Χάλκη.
Οι αντάρτες πήραν δεμάτια από θερισμένα στάχυα, τα έβαλαν στο αυτοκίνητο και το έκαψαν. O τραυματισμένος Γερμανός πήρε τον δρόμο για τη Μελία και μπροστά του βρήκε δύο Κυπαρισσιώτες καβάλα στ’ άλογα που έφευγαν. Σήκωσε το πιστόλι εναντίον τους, αλλά λόγω εμπλοκής ή αδυναμίας του τραυματισμένου χεριού του που αιμορραγούσε δεν τα κατάφερε. Λίγο παρακάτω επιβιβάσθηκε σε διερχόμενο κάρο απ’ τα Κυπαρίσσια για να κατέβει λίγο αργότερα στη Σιδηροδρομική γραμμή Μελίας. Οι κάτοικοι των δύο χωριών έντρομοι και προαισθανόμενοι το τι θα επακολουθούσε μάζεψαν τα αναγκαία και έφυγαν. Οι Κυπαρισσιώτες κρύφτηκαν στην τοποθεσία Ντερικλέρ, προσωρινά, άλλοι στο βουνό Καραντάου στις βρύσες Σεριφούλα και Χατζήνα. Άλλοι πήγαν στη Μελία για λίγες μέρες, αλλά με την ανατίναξη της σιδηροδρομικής γραμμής από τους Αντάρτες όπου η νύχτα έγινε μέρα από τις εκρήξεις και ζώντας σκηνές Αποκαλύψεως, έφυγαν από τη Μελία διότι κατέφθασαν οι Γερμανοί, και με τις σφαίρες να σφυρίζουν πάνω απ’ τα κεφάλια τους, καλπάζοντας τα άλογα μπήκαν μέσα στα καλάμια της Κάρλας να καλυφθούν και από εκεί πήγαν στο χωριό Καλαμάκι. Στο Καλαμάκι στρατοπέδευε ισχυρή δύναμη Ανταρτών και στην πλατεία με τα πλατάνια τους έδιναν συσσίτιο.
Στα έρημα πλέον χωριά Κυπαρίσσια και Μοσχοχώρι άρχισαν να καταφθάνουν οι Γερμανοί. Στο Μοσχοχώρι σκότωσαν μια γυναίκα και ένα άλλο άτομο από παρακείμενο χωριό και ένα τραυμάτισαν, έβαλαν φωτιά σε σπίτια και τα έκαψαν. Tις επόμενες ημέρες οι Γερμανοί στρατοπέδευσαν στα Κυπαρίσσια, ενώ στο Μοσχοχώρι έρχονταν Αντάρτες του ΕΛΑΣ από το βουνό Καραντάου και το στρατηγείο τους βρισκόταν στο χωριό Μύρα. Για αρκετές ημέρες γίνονταν μάχες με τους Γερμανούς και τους Αντάρτες από τις δύο πλευρές. Εκείνες τις ημέρες κάηκε και το γραφικό εκκλησάκι, του Αγίου Αθανασίου κτίσμα του 1760, από ανταλλαγή πυρών τροχιοδεικτικών βολών διότι γύρω από αυτό υπήρχαν θημωνιές από θερισμένα σιτηρά.
Έτσι έκλεισε ακόμα μία σελίδα Ιστορίας με αίμα, θάνατο και πόνο, κόλαφος ηχηρός εις τους παράφρονας και γεγαυρωμένους τη καρδία, εις τους ισχυρούς της γης. Και άνοιξε ακόμα ένα κεφάλαιο με χρυσά γράμματα και σελίδες δόξης των αειμνήστων παλικαριών της Ελλάδος.
Από τον Στ. Μαγαλιό
*Ο Στέλιος Β. Μαγαλιός είναι αγρομελισσοκόμος και ιεροψάλτης.
