Το φίλαθλο πνεύμα στους καιρούς μας

Από τον Κων/νο Τσιρονίκο

Στους καιρούς μας γινόμαστε μάρτυρες και κοινωνοί της αγριότητας αντιαθλητικών συμπεριφορών εντός και εκτός των γηπέδων. Κορυφαία η δια ανύπαρκτον αφορμή, εκτός γηπέδου, εγκληματική πράξη εναντίον φιλάθλου ομάδας της Θεσσαλονίκης από αντιφρονούντες οπαδούς... Η

ενέργεια αυτή και όχι μόνον μας οδηγεί ευθέως στο ερώτημα: ποιος τελικά είναι ο ορισμός του φιλάθλου; Της χαριτωμένης αυτής ιδιότητας; Της ενδεδυμένης με τον ομορφότερο επιθετικό προσδιορισμό, που βάναυσα προσβάλλεται από ορισμένους στις μέρες μας...
Η απάντηση είναι απλή. Αυτός που αγαπά τον αθλητισμό. Που είναι σύμφωνος με την ιδέα του αθλητισμού. Με το φίλαθλο πνεύμα. Όμως στην πράξη αυτά δεν συμβαίνουν ή δεν τηρούνται συνειδητά από σημαντική μερίδα του φίλαθλου κόσμου. Κι αυτό γίνεται, γιατί απουσιάζει η φίλαθλη παιδεία. Το πνεύμα του αθλητισμού: το αρχαίο και του τότε που αγωνιζόμενοι και θεατές τηρούσαν ευλαβικά τους κανόνες της φίλαθλης ιδιότητας.
Δυστυχώς, στα χρόνια μας αυτές οι αρχές απουσιάζουν, γιατί λείπουν οι αρετές της αναγνώρισης της ανωτερότητας του αντιπάλου, της τήρησης των αθλητικών κανόνων, της ευγενούς άμιλλας, της ειρηνικής αποδοχής του αποτελέσματος, της ουσιαστικής και έμπρακτης αγάπης στο άθλημα και το σημαντικότερο η γνώση του σκοπού του.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η έλλειψη γνώσης και παιδείας αποτελούν τις σοβαρότερες αιτίες υποβάθμισης της ποιότητας του λαϊκότερου και δημοφιλέστερου αθλήματος στον κόσμο. Αποτέλεσμα, η απομάκρυνση ενός σημαντικού μέρους του ειρηνικού φίλαθλου κόσμου από τα γήπεδα. Των θεατών εκείνων, που ειλικρινά αγαπούν το άθλημα και θαυμάζουν και χειροκροτούν ειρηνικά και πολιτισμένα όλες τις όμορφες φάσεις του αγώνα ακόμα και των προερχομένων από την αντίπαλη ομάδα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο όχι μόνον δεν κακοποιούν και δεν δυσφημίζουν το ποδόσφαιρο, αλλά το προάγουν και το καθιστούν αγώνισμα μορφωτικής προόδου. Γιατί ως ομαδικό άθλημα διδάσκει περισσότερο από κάθε άλλο το συλλογικό πνεύμα, την ομαδική τεχνική και αγωνιστικότητα, που εκδηλώνονται στη μεν επίθεση με τη συλλογική τεχνική της διάσπασης της άμυνας του αντιπάλου, στη δε αμυντική γραμμή με το σχέδιο και τη δυναμική της απόκρουσης των επιθέσεων προσβολής της εστίας των αμυνομένων.
Αυτήν την ομορφιά των φάσεων και της υγιούς αγωνίας την απολαμβάνει κανείς στα ομαδικά αθλήματα και περισσότερο στο ποδόσφαιρο, του οποίου η αγωνιστική μεθοδικότητα δε μορφώνει μόνο τους παίχτες, αλλά και τους φιλάθλους. Διδάσκοντάς τους ότι οι νίκες και οι δυνατές άμυνες στη ζωή του ανθρώπου δε χαρίζονται, αλλά κατακτώνται με το μυαλό και τον ιδρώτα.
Είναι λυπηρό, αλλά μια σημαντική μερίδα φιλάθλων αγνοεί τα παραπάνω. Πηγαίνει στο γήπεδο όχι από φίλαθλο πνεύμα, αλλά για καταστροφική εκτόνωση, που κάποιες φορές οδηγεί και σε εγκληματικές συνέπειες σαν αυτήν που προσφάτως βιώσαμε, εκτός γηπέδου, στη Θεσσαλονίκη...
Τι πρέπει όμως να κάνουμε για να σταματήσουμε την καταστροφική πορεία του ποδοσφαίρου; Η εμπειρία του χθες και του σήμερα δείχνουν ότι τα κατασταλτικά μέτρα που κατά καιρούς εφαρμόσθηκαν δεν απέδωσαν. Κι’ αυτό, γιατί λείπει η αθλητική παιδεία. Η μόρφωση εκείνη, η οποία πρέπει να θεμελιώνεται απ’ τα μαθητικά μας χρόνια. Φορέας αυτής αυτό που μέχρι τώρα, γενικότερα, δεν έχουμε κάνει. Η μεταφορά της αθλητικής εκπαίδευσης στην καθημερινή πρακτική. Κι αυτό θα το πετύχουμε με τη σχολαστική διδαχή του κάθε αθλήματος στο σχολείο από καταξιωμένους δασκάλους, οι οποίοι θα επιμένουν ανένδοτα στην ουσιαστική και όχι στη μηχανική μάθηση. Στην πρακτική ωφέλεια της κάθε διδακτικής ενότητας, που ακονίζει το μυαλό και γυμνάζει το σώμα. Αυτή που οδηγεί τους νέους στην ολοκληρωμένη και ανεπιτήδευτη αγάπη στο ποδόσφαιρο... και στο φτιάξιμο αδαμάντινων χαρακτήρων ικανών να καταστούν δημιουργοί μιας καλύτερης και ειρηνικότερης κοινωνίας.
Μερίδιο ευθύνης και συμμετοχής στη μορφωτική αυτή δράση επιβάλλεται να έχουν και τα ποδοσφαιρικά σωματεία... Με παραινέσεις, επιμορφωτικά σεμινάρια σε λέσχες και συνδέσμους με θέματα: την ιστορία του ποδοσφαίρου, τις αξίες του, τους σκοπούς του, την κοινωνική του καταξίωση και προσφορά... Ας το επιχειρήσουμε λοιπόν.