και να συνομιλήσουν μαζί Του, προφήτευσε λέγοντας, ότι έφθασε η ώρα, για να δοξασθεί ο Υιός του ανθρώπου. Γιατί, τάχα;
Ήταν, γιατί, ως Παντογνώστης, αντιλαμβάνονταν καλύτερα απ’ τον καθένα τη δύναμη και τον ρόλο της ελληνικής γλώσσας, της κοινής ελληνιστικής των χρόνων εκείνων, για τη διάδοση του Χριστιανισμού; Μήπως, γιατί, παρότι πολυθεϊστές οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και με πρώτο και καλύτερο τον Σωκράτη, προετοίμασαν, εκόντεςάκοντες και ως άλλοι πρόδρομοι, το έδαφος για την κατανόηση της διδασκαλίας του Κυρίου, που έχει για επίκεντρο την αγάπη προς τον συνάνθρωπο και τα επέκεινα της επίγειας ζωής;
Όποιες, βεβαίως, κι αν είναι οι αιτίες, οι αιώνες, που ακολούθησαν μετά τη γέννηση, τα Πάθη, τη Σταυρική θυσία και την Ανάστασή Του, απέδειξαν το αληθές των λόγων Του. Άλλωστε, Έλληνες χριστιανοί, ρασοφόροι κυρίως, όπως, π.χ., οι τρεις Ιεράρχες και άλλοι Πατέρες της Εκκλησίας και μοναχοί, αλλά και σημερινοί Ιεραπόστολοι έπαιξαν και παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εδραίωση και στην εξάπλωση του Χριστιανισμού όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και αλλού.
Παρόλα αυτά, όμως, οι πολέμιοι του Χριστιανισμού, προβάλλοντας τον υλιστικό ευδαιμονισμό, παρουσιάζοντας τους χριστιανούς ως μη σκεπτόμενους συντηρητικούς και ξεπερασμένους απ’ τον εκσυγχρονισμό και την πρόοδο της κοινωνίας, και υποβαθμίζοντας, χρόνο με τον χρόνο, την καλλιέργεια εθνικής και χριστιανικής συνείδησης, κατάφεραν, σιγάσιγά, να θαμπώσουν την εικόνα και να αποδυναμώσουν την αξία και την προσφορά του χριστιανισμού στη χώρα μας. Πήραμε, μάλιστα, κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης ένα δείγμα της στάσης τους κατά της Ορθοδοξίας, μια που, ενώ πρωτοστατούσαν σε συγκεντρώσεις και πορείες συνωστισμένοι, εκείνο που τους ενοχλούσε, ιδιαίτερα, ήταν το άνοιγμα των εκκλησιών και η Θεία κοινωνία.
Έτσι, έχει αμβλυνθεί, σιγάσιγά, η ηθική και θρησκευτική συνείδηση και σε τέτοιον βαθμό, ώστε πάρα πολλοί χριστιανοί να θρησκεύονται, κατά το δοκούν, και, μάλιστα, χωρίς ίχνος ενοχής, γιατί θεωρούν, πως δεν κάνουν κάτι μεμπτό. Απ’ την άλλη, η συμπεριφορά ορισμένων ζηλωτών στις μέρες μας, ρασοφόρων και μη, που ενεργούν ως αιρετικοί και δεν ακούν τη φωνή της επίσημης Εκκλησίας για την αντιμετώπιση της πανδημίας, δικαιώνει τους επικριτές και οδηγούν σε ολισθηρά μονοπάτια. Επιπλέον, οι πολιτικοί γάμοι χριστιανών πληθαίνουν και τείνουν να γίνουν, αν δεν έγιναν, ήδη, περισσότεροι απ’ τους θρησκευτικούς ή, στην καλύτερη περίπτωση, τελούνται πρώτα πολιτικοί και ακολουθούν θρησκευτικοί, αν και όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες.
Επειδή, ακόμα, η υλιστική προπαγάνδα θεωρεί τον χριστιανικό τρόπο ζωής εμπόδιο στην ελευθερία και στην απόλαυση υλικών αγαθών και ηδονών του σώματος, κατάφερε με την πάροδο του χρόνου, να μας κάνει δούλους όλων αυτών, μέχρις σημείου, που η κοινωνία μας να έχει, πλέον, πολλά κοινά μ’ αυτήν των Σοδόμων του Ευαγγελίου. Έκλυτος και χωρίς ηθικές αρχές βίος, μοιχεία, πορνεία, έκρηξη διαζυγίων και άλλα συναφή βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη ως προϊόντα προόδου και απελευθέρωσης των ανθρώπων απ’ τα δεσμά του καθωσπρεπισμού της Εκκλησίας.
Συν τοις άλλοις και επειδή σε πολλούς δεν υπάρχει, πλέον, φόβος Θεού, γινόμαστε, καθημερινά, μάρτυρες συμπεριφορών και καταστάσεων, που καθιστούν ζούγκλα την κοινωνία μας και την οδηγούν σε αδιέξοδα, αφού απείθεια στους νόμους, κλοπές, δολοφονίες, τρομοκρατικές ενέργειες, χρήση ναρκωτικών και κάθε άλλου είδους αντικοινωνική συμπεριφορά τείνουν αυξανόμενες και καθιστούν την επίγεια ζωή μας αγχωτική και επικίνδυνη.
Αν κοντά σ’ όλα αυτά προσθέσει κανείς τη θεοποίηση του πλούτου και την υπερκαταναλωτική μας μανία, τον εγωκεντρισμό και τη φιλαυτία, που μας οδηγούν, στο να αδιαφορούμε οι πολλοί για τους πάσχοντες συνανθρώπους μας, ντόπιους και ξένους, συμπληρώνεται η λίστα των περισσότερων συνεπειών απ’ την προσπάθεια αποστασιοποίησής μας απ’ την Ορθοδοξία. Το παρήγορο είναι, ότι όχι μόνο υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι του λαού μας, που φυλάγει Θερμοπύλες και θρησκεύεται με σύνεση, χωρίς ακρότητες και τυπολατρία, αλλά και ότι στο γιορτινό κλίμα των θρησκευτικών εκδηλώσεων συμμετέχουν με τον τρόπο τους όλοι οι Έλληνες, γεγονός που δημιουργεί την ελπίδα, ότι ο χριστιανισμός, όπως άντεξε 2.000 και πλέον χρόνια, μέχρι τώρα, θ’ αντέξει και στο μέλλον.
Και μια που η ατμόσφαιρα αυτές τις μέρες είναι χριστουγεννιάτικη, μακάρι ο νεογέννητος Ιησούς να μας απαλλάξει απ’ την πανδημία και να φωτίσει για αλλαγή συμπεριφοράς.
