Αντάρτης - κλέφτης - παλικάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός...

Από τον Άγγελο Σίμο, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Λάρισας του ΚΚΕ

Με αφορμή την επέτειο της απελευθέρωσης της Λάρισας και τον γιορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, αξίζει να φέρουμε στη μνήμη μας την ιστορική αλήθεια η οποία δεν αλλάζει όσα εκατομμύρια κι αν ξοδέψουν η Ε.Ε., οι κυβερνήσεις και οι δυνάμεις του συστήματος στην προβολή της προσβλητικής θεωρίας των «δύο άκρων», που εξισώνει ανιστόρητα τον ναζισμό με τον κομμουνισμό.
Η 28η Οκτωβρίου, η μέρα που η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε στη χώρα μας, καθώς και η μετέπειτα πάλη του λαού ενάντια στη φασιστική - τριπλή - κατοχή, μέσα από τις γραμμές των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ με αιμοδότη και καθηγητή το ΚΚΕ, αποτελεί πηγή έμπνευσης, αλλά και διδαγμάτων, ιδιαίτερα σήμερα, που η Ιστορία ξαναγράφεται με προμετωπίδα τον αντικομμουνισμό, που οι αντιθέσεις και τα αδιέξοδα στο καπιταλιστικό σύστημα εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για τους λαούς, ακόμη και γενικευμένων πολεμικών συγκρούσεων.
Η Ιστορία, μας διδάσκει ότι και το 1940 και τα κατοπινά χρόνια, από τη μία μεριά υπήρχε η πλειοψηφία του λαού, που αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ, με καθοδηγητή το ΚΚΕ, που έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του, και από την άλλη υπήρχε η αστική τάξη, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι και οι πολιτικές τους δυνάμεις, οι οποίες άλλες συνεργάστηκαν ανοιχτά με τις δυνάμεις κατοχής, οι γνωστοί δοσίλογοι, άλλες εγκατέλειψαν τη χώρα αρπάζοντας τα κρατικά αποθέματα σε χρυσό και εγκαταστάθηκαν μαζί με το Παλάτι στη Μ. Ανατολή κι άλλες, λιγοστές, οργάνωσαν αντιστασιακές ομάδες, με την καθοδήγηση των Βρετανών, έχοντας τα μάτια τους στραμμένα στην «επόμενη μέρα», πώς θα διατηρήσουν την εξουσία τους και θα υπομονεύσουν τον δίκαιο αγώνα του λαού.
Άρα τα περί «εθνικής ενότητας» με αφορμή την 28η Οκτωβρίου, που τονίζουν Κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος στοχεύει στη χειραγώγηση του λαού, στον εγκλωβισμό του στους κάθε φορά «εθνικούς στόχους» του κεφαλαίου, όπως είναι σήμερα η καπιταλιστική ανάπτυξη, που στηρίζεται στα ερείπια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, η γεωστρατηγική αναβάθμιση, που μπλέκει τη χώρα στα πολεμοκάπηλα σχέδια των ΝΑΤΟ - Ε.Ε. «Εθνική ενότητα» δεν μπορεί να υπάρξει σε μια ταξική, άδικη κοινωνία, όπως η σημερινή σε μια κοινωνία που υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεζόμενοι, πλούσιοι και φτωχοί, είτε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό πολέμου.
Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει και από τη δεκαετία του 1940, τότε που το ΚΚΕ και το ΕΑΜ εγκλωβίστηκαν σε απαράδεκτες υποχωρήσεις και κυβερνήσεις δήθεν «εθνικής σωτηρίας» που οδήγησαν τον λαό σε νέες τραγωδίες, ενώ το ζητούμενο ήταν η σύνδεση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα με την εργατική λαϊκή εξουσία.
Ογδόντα χρόνια φέτος από την ίδρυση του ΕΑΜ, τα διαχρονικά συμπεράσματα της δεκαετίας του 1940 αποκτούν μεγαλύτερη σημασία σήμερα, που οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ΗΠΑ, στην Ε.Ε., στην Κίνα, στη Ρωσία και τις συμμαχίες τους είναι σε εξέλιξη, εγκυμονώντας κινδύνους πολεμικών συγκρούσεων με μεγάλα θύματα και πάλι τους λαούς. Η πρόσφατη συμφωνία AUKUS ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο και Αυστραλία, που προκάλεσε την αντίδραση της Γαλλίας, οι Συμφωνίες της Ελλάδας με Γαλλία και ΗΠΑ, η κούρσα εξοπλισμών για τις ΝΑΤΟϊκές ανάγκες κ.λπ. είναι εξελίξεις που πυροδοτούν παραπέρα τις αντιθέσεις, τις «θερμές εστίες».
Μέρος αυτών των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών είναι και οι αντιθέσεις των αστικών τάξεων Ελλάδας - Τουρκίας, αλλά και η προσπάθεια να προωθηθούν επικίνδυνες διευθετήσεις για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, με όχημα τη συνεκμετάλλευση και με στόχο τη διατήρηση της ΝΑΤΟϊκής συνοχής. Το σίγουρο είναι πως η χρόνια εμπλοκή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σχεδιασμούς, η παρουσία ξένων στρατιωτικών βάσεων απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την Ελλάδα και στην πόλη μας όχι μόνο δεν προστατεύουν τη χώρα και τον λαό, όπως ισχυρίζονται όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, αλλά προσθέτουν νέους κινδύνους πολεμικής εμπλοκής.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν αποτέλεσμα των μεγάλων αντιθέσεων και των τότε ανταγωνισμών που συγκλόνιζαν το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Έγινε για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, των αγορών, των πρώτων υλών κ.λπ., λίγα χρόνια μετά την καπιταλιστική οικονομική κρίση του 1929. Όλα τα καπιταλιστικά κράτη ανταγωνίζονταν για τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων, οδηγώντας τους λαούς στη μεγαλύτερη ανθρωποσφαγή στην Ιστορία της ανθρωπότητας.
 Η Ιστορία αλλά και η σύγχρονη εμπειρία διδάσκουν ότι ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Συνδέεται με πολλαπλά νήματα με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και με μηχανισμούς του κράτους, αξιοποιείται ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων, όξυνσης των προβλημάτων, έντασης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών κ.λπ. για διάφορες στοχεύσεις και κυρίως για να παίξει ρόλο «εμπροσθοφυλακής» ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, ενάντια στους κομμουνιστές.
Αποδεικνύεται ότι για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο φασισμός χρειάζεται οργανωμένος και μαζικός αγώνας του λαού και της νεολαίας, που θα στοχεύει, τη ρίζα του κακού, τη δικτατορία του κεφαλαίου σε όλες τις μορφές της. Οι εξελίξεις καθιστούν επίκαιρο το ιστορικό δίδαγμα από την πάλη της δεκαετίας του 1940, ότι ο λαός μόνο μπορεί να σώσει τον λαό, όταν βαδίσει αποφασιστικά στον δρόμο της ανατροπής, για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του την εξουσία!