Ο κ. Τσίπρας δεν ξέρει

Από τον Ηρακλή Β. Γερογιώκα, συντονιστή της Γραμματείας Διεθνών Σχέσεων και Ε.Ε. και μέλους της Π.Ε. της ΝΔ

Ανατρέχοντας στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου, είναι δύσκολο να βρεις αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με τέτοια έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα σαν τον Αλέξη Τσίπρα.
Στη συζήτηση για τη συμφωνία με τη Γαλλία, ο κ. Τσίπρας μίλησε για αλόγιστες σπατάλες για την άμυνα της χώρας, θεωρώντας την αγορά των Rafale και των φρεγατών Belharra πολυτέλεια για μια χώρα με τις δικές μας οικονομικές δυνατότητες. Αγνοώντας τις αναλύσεις στρατηγικών αναλυτών όλου του πολιτικού φάσματος που μιλάνε για πλήρη θωράκιση του Αιγαίου και αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού ο κ. Τσίπρας επέκρινε την προσπάθεια αποτροπής της χώρας χρησιμοποιώντας λόγια που έχουν ειπωθεί από το στόμα του Τούρκου υπουργού Εθνικής Άμυνας Χουλούσι Ακάρ, ήτοι «να μην μπούμε σε μια κούρσα εξοπλισμών με την Τουρκία», και βέβαια είναι ο Guest Star αυτών των ημερών στον τουρκικό εθνικιστικό Τύπο.
Προφανώς και ο κ. Τσίπρας θα προτιμούσε αντί για αεροπλάνα να χτίζαμε παιδικές χαρές, αντί για φρεγάτες να χτίζαμε καινούργια σχολεία, αντί για στρατιωτικές σχολές να δημιουργούσαμε καλλιτεχνικά εργαστήρια. Και εμείς θα το προτιμούσαμε. Θα το προτιμούσε και ο Ακάρ όμως. Ο ρεαλισμός επιτάσσει να παίρνουμε στα σοβαρά την Άμυνα της χώρας, να ξοδεύουμε, να εξοπλιζόμαστε, να εκπαιδευόμαστε, να πολεμάμε όταν χρειαστεί. Αυτό έχει καθοριστεί τόσο από τη γεωγραφική μας θέση όσο και από την ιστορική μας παρακαταθήκη. Είναι αυτονόητο ότι ένας πολιτικός που δεν αντιλαμβάνεται αυτό το αξίωμα της εξωτερικής μας πολιτικής είναι επικίνδυνος.
Αναφορικά με τη συμμαχία που υπεγράφη με τη Γαλλία, ο κ. Τσίπρας διατηρεί ενστάσεις για το αν η Γαλλία θα συνδράμει σε περίπτωση που παραβιαστεί ακόμη και ΑΟΖ που δεν έχει ανακηρυχθεί ακόμη!
Η δημιουργική ασάφεια όμως η οποία πάντα αιωρείται σε διπλωματικές συμφωνίες τέτοιου είδους, διασαφηνίζεται μέσω πράξεων οι οποίες θα καθοριστούν εν πολλοίς από την ελληνική πλευρά και τη βούληση αποτροπής που αυτή θα επιδείξει. Σαφέστατα από τη συμφωνία μέχρι να τραβήξει κάποιος τη σκανδάλη για σένα, υπάρχει μακρύς δρόμος. Το κυριότερο όμως είναι να αποδείξεις ότι αξίζεις τον κόπο. Και το πρώτο και βασικό είναι να το πιστέψεις και εσύ.
Ο ρεαλισμός πρέπει πλέον να είναι ο σημαιοφόρος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Η γεωστρατηγική διάθεση των ΗΠΑ είναι να αποτραβηχτεί από την Ανατολική Μεσόγειο, όπως φαίνεται από τη συμφωνία AUKUS. Το κενό που δημιουργείται είναι πασιφανές ότι θα καλυφθεί από την ευρωπαϊκή δύναμη που ενδιαφέρεται να το κάνει. Αυτή προς το παρόν είναι η Γαλλία. Εδώ χρειάζεται η Ελλάδα και η Κύπρος.
Μιλάμε βέβαια για High Politics που ο κ. Τσίπρας δεν τα ξέρει και το χειρότερο για αυτόν, κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να χειριστεί τέτοιες καταστάσεις. Για λόγους εντυπωσιασμού έχει πάρει το Αιγαίο από τα ψάρια του και το μπερδεύει με ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδες και φρεγάτες, κάνοντας λάθη που ένας δευτεροετής φοιτητής στο Πάντειο δεν θα έκανε.
Είναι πλέον σίγουρο ότι ένα μεγάλο κομμάτι της κεντροαριστεράς σέρνεται σε έναν φαύλο κύκλο που δημιουργείται από τον αρχηγό του Σύριζα, ο οποίος δεν οδηγεί πουθενά. Πέρα από το ότι εξανεμίζει κάθε ελπίδα επανασύστασης μιας αξιόπιστης εναλλακτικής, στερεί τη χώρα από μια λογική και ωφέλιμη αντιπολίτευση. Ο κ. Τσίπρας είναι πια τοξικός.