Πέπλο μυστηρίου καλύπτει τα κίνητρα των εμπλεκομένων στη δολοφονία. Ο Μόρο, σε ψυχροπολεμική περίοδο, υπεραμύνεται του «ιστορικού συμβιβασμού», άρα ήταν στόχος για όλους. Οι ΗΠΑ, αρνούνταν παρουσία κομμουνιστών σε κυβερνήσεις ΝΑΤΟϊκών χωρών. Υποστηρίζεται, πως στη δολοφονία, είχαν εμπλοκή μυστικές υπηρεσίες Η.Π.Α., Γαλλίας, Ιταλίας, η στοά P2, η Μαφία.
Αμείλικτα ερωτήματα για τις συνθήκες απαγωγής και θανάτου του, αιωρούνται ακόμη:
- Η απαγωγή προαναγγέλεται προ 45λέπτου. Ο Ροσελίνι, ιδιοκτήτης στο Ράδιο «Τσιτά Φουτούρα», μιλά στον αέρα για απόπειρα δολοφονίας του Μόρο, από Ερυθρές Ταξιαρχίες (νωρίτερα ενημερώνει Σοσιαλιστές). Ως αριστεριστής (με δράση στον Μάη του ‘68), πρωτοστάτησε, με παλινωδίες, για σοβιετική ανάμειξη στη δολοφονία. (Αργότερα πάει Αφγανιστάν, στους Μουτζαχεντίν κατά της ΕΣΣΔ).
- Ο χριστιανοδημοκράτης βουλευτής Φρακαντσάνι, ζητούσε να μάθει: από ποιους πιεζόταν ο Μόρο, να εγκαταλείψει την πολιτική; Γιατί δεν διέθεταν θωρακισμένη λιμουζίνα κι αλεξίσφαιρα γιλέκα; Με αιχμές για ολιγωρία, αστυνομίας, μυστικών υπηρεσιών (κοντά, πραγματοποιήθηκε η απαγωγή), θεωρούσε, ότι πίσω από τις Ε.Τ. κρυβόταν δίκτυο τρομοκρατικών οργανώσεων, συνδεόμενο με ξένες μυστικές υπηρεσίες.
- Ο αρχηγός της φρουράς του, Λεονάρντι, σε έκθεση, που «χάθηκε», ανέφερε: «δεδομένων των συνθηκών, δεν εγγυώμαι την ασφάλειά του».
- Ο Μόρο φοβόταν για τη ζωή του. Στον φίλο, γερουσιαστή Τσερβόνε εκμυστηρεύτηκε: «Θα μας κάνουν να πληρώσουμε ακριβά την πολιτική μας. ΗΠΑ, Γερμανία, δεν με καταλαβαίνουν». Εν αιχμαλωσία μ’ επιστολή (10/4/1978) καταγράφει γερμανικές - αμερικανικές πιέσεις στην κυβέρνηση.
- Ο αμφιλεγόμενος ρόλος της σχολής Hyperion (Τόνι Νέγκρι, Παρίσι). Σύμφωνα μ’ έρευνες ήταν κέντρο διεθνών, υπογείων συμφερόντων.
- Κείνη την εποχή, συνελήφθη η ηγεσία των Ε.Τ. άρα ελέγχονται απόλυτα. Ντοκιμαντέρ αποκάλυψε πως οι αρχές είχαν στοιχεία για το κρησφύγετο, μα δεν κινήθηκαν. Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Ταβιάνι, θυμάται την πρώτη δολοφονία τους (δικαστής Φρ. Κόκο): «Μπορούσαμε να τους συλλάβουμε όλους, μα δεν μας άφησαν».
Η Corriere della Sera, παρότι στελέχη της ήταν μέλη της P2, έδωσε πράσινο φως για έρευνα στον Αντόνιο Φεράρι (απεσταλμένος Μ. Ανατολής, Βαλκανίων). «Όταν τελείωσα, τρόμαξαν, καθώς τα έβαζα με εγχώριες εξουσίες, Αμερικανούς, Σοβιετικούς κι αριστερούς διανοουμένους» (τότε δολοφονήθηκε ο Β. Τομπάτζι συνεργάτης). Ουδείς οίκος δέχθηκε να τα εκδώσει.
«Το Μυστικό: η αληθινή ιστορία της απαγωγής του Άλντο Μόρο», εκδόθηκε ως μυθιστόρημα το 2019. Είδε το έργο στα βιβλιοπωλεία, απ’ την Ελλάδα (παντρεμένος με τη γλωσσολόγο Μαρία Κακριδή). Ίδια εποχή το εξέδωσε ο «Κάκτος».
Απ’ τη μια οι «τιμωροί», νέοι μπερδεμένοι, με καλές προθέσεις ή παρωπίδες οι Ε.Τ. Ανατρεπτικές ομάδες της άκρας Αριστεράς, που πολλοί πίστεψαν. Άλλοι τους έβλεπαν χειραγωγούμενους, πιόνια σκοτεινών διεθνών παιγνίων.
Απ’ την άλλη η αμαρτωλή στοά P2. Ένα εγκληματικό πανίσχυρο δίκτυο συνωμοτών, υπεύθυνο για σκάνδαλα, δολοφονίες, ξέπλυμα χρήματος, με «δίχτυα» απλωμένα παντού και στόχο: «Αποσταθεροποίηση, εγκαθίδρυση απολυταρχικού καθεστώτος, με αντικομμουνιστικό προσανατολισμό». Ένας καρκίνος που μόλυνε υπουργούς, δημοσιογράφους, ένστολους.
Άλλη παράμετρος η Gladio (ξίφος), στρατιωτικός βραχίων. «Το να υποπτεύεσαι κάποιον είναι αμαρτία, μα σχεδόν πέφτεις πάντα μέσα» θα πει ο Αντρεότι. Για να βρει το κρησφύγετο ο Κράξι απευθύνθηκε στον Αραφάτ και κείνος στον Νο 2 της PLO Μπασάντ Σαρίφ (επικεφαλής μυστικών υπηρεσιών). Η απάντηση; Ένα Νο των Ιταλικών μυστικών υπηρεσιών, που δεν απαντούσε...
Στo πλαίσιo της διεθνούς εκστρατείας stay-behind, δρούσε στην Ιταλία (10ετία ‘50) η «Gladio», για την ένοπλη αποτροπή, κατάληψης της εξουσίας απ’ τους κομμουνιστές. Με την Gladio, είχαν επαφές ο Αντρεότι, ο τότε υπ.ΕΣ. (πολιτικός προϊστάμενος μυστικών υπηρεσιών) κι αργότερα πρόεδρος της χώρας Κοσίγκα. Στη διάρκεια της απαγωγής, είχε φτιάξει δύο επιτροπές έρευνας και μια άτυπη.
Ένα από τα μέλη της ανεπίσημης, ο Steve Pieczenik, πρώην μέλος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, «καλεσμένος» του Κοσίγκα ως «ψυχολογικός ειδικός» συνιστούσε (για την αιχμαλωσία Μόρο) στην ιταλική κυβέρνηση: καμία διαπραγμάτευση με τους τρομοκράτες, όπερ και εγένετο. Το 2006, σε Γαλλικό κανάλι δήλωσε: «Έπρεπε να θυσιάσουμε τον Μόρο για τη σταθερότητα της Ιταλίας». Εργαλείο, οι Ε.Τ. Η απόφαση δολοφονίας, λήφθηκε την 4η βδομάδα κράτησης, όταν άρχισε ν’ αποκαλύπτει μ’ επιστολές κρατικά μυστικά, (ύπαρξη Gladio). Χρόνια μετά σε τυχαία συνάντηση ερωτάται ο Τζίμι Κάρτερ απ’ τον Antonio Ferrari (παρατηρητής παλαιστινιακών εκλογών).
Γιατί θέλατε νεκρό τον Μόρο;
Εμείς; Έβαλα στη Ρώμη πρέσβη της εμπιστοσύνης μου, μα στις ΗΠΑ υπήρχαν και δυνάμεις που πίστευαν άλλα.
Το 2014 ο Ενρίκο Ρόσι, επί 30 χρόνια επιθεωρητής της Αντιτρομοκρατικής, έκανε λόγο για παρουσία ενός συνταγματάρχη της Sismi (υπηρεσία πληροφοριών) και δύο πρακτόρων με μοτοσικλέτα Χόντα στο σημείο της απαγωγής, με στόχο να προστατευτούν οι τρομοκράτες από παρεμβολές. Ένας των επιβαινόντων, βασανιζόμενος από τύψεις έστειλε ανώνυμη επιστολή σε ιταλική εφημερίδα. Η εισαγγελία Ρώμης έσπευσε να τη χαρακτηρίσει αβάσιμη.
Στη δίκη των συλληφθέντων, για τον θάνατο του Μόρο, ο εκ των ηγετών των Ερυθρών Ταξιαρχιών Μάριο Μορέτι ανέφερε για την απέλπιδα προσπάθειά του: Τηλεφώνησα στη σύζυγο του θύματος για να πιέσει, πείσει τις αρχές να γίνει διαπραγμάτευση. Όταν αυτό δεν έγινε, μέλη των Ε.Τ. ψήφισαν για το μέλλον του.
Την εκτέλεση ανέλαβε ο Μορέτι κι ένας ακόμα. Στο «Φαινόμενο τρομοκρατίας» του Δεληολάνη (Νέα Σύνορα, 1992) ο ιδρυτής των Ε.Τ. Φραντσεσκίνι, επισημαίνει περίεργα περιστατικά που αφορούν τον Μορέτι, λέει δε, πως οι Ε.Τ. σ’ όλη την ιστορία τους, χρησιμοποιήθηκαν απ’ την εξουσία, κυρίως «όταν ενεπλάκησαν στο πολιτικό παιχνίδι της υπόθεσης Μόρο».
-Στην επιχείρηση έδρασαν, μόνο μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών; Άγνωστο! Κράτησε 3 λεπτά κι ήταν αρκετά να εξαφανιστεί ο Μόρο απ’ το προσκήνιο και η αρχιτεκτονική σύγκλισης δεξιάς, αριστεράς. Το ενδεχόμενο συμμετοχής κομμουνιστών στην εξουσία οδήγησε, αμερικανικές πολυεθνικές ν’ αποσύρουν κεφάλαιά τους απ’ την Ιταλία στην Ελβετία, παρά τη στρατηγική ενσωμάτωσης του Κ.ΚΙ.
Ο ιστορικός συμβιβασμός που ο Μόρο είχε πετύχει, δεν έγινε ποτέ, γιατί δεν ήθελαν οι συμπαίκτες της Ιταλίας. Οι Χριστιανοδημοκράτες έγιναν κυβέρνηση, λαμβάνοντας ψήφο εμπιστοσύνης απ’ όλα τα κόμματα, πλην Σοσιαλιστών, ακροδεξιών, ακροαριστερών (Κατιούσα).
Η δολοφονία Μόρο ήταν άγος για τους Ιταλούς. Ακόμη, γυρεύουν ενόχους που διέφυγαν σ’ άλλες χώρες. Το 2019, συνελήφθη στη Βολιβία, ο Τσεζάρε Μπατίστι. Πρόσφατα μ’ εντολή Μακρόν, συνελήφθησαν 10 μέλη Ε.Τ. που είχαν καταφύγει στη Γαλλία. Έτσι διευθετήθηκε ζήτημα που ταλάνιζε Ιταλία - Γαλλία, πολλές 10ετίες. Ευχής έργο θα ήταν να πέσει φως και στην εν Ελλάδι «Gladio», στις εδώ δολοφονίες, στο σκάνδαλο Κοσκωτά, στις σχέσεις Η.Π.Α. - 17 Νοέμβρη κ.ο.κ. Θα κλείσω, με μια στιχομυθία στη Σόφια μεταξύ Antonio Ferrari - Αποστολικού Νούντσιου.
- Ποιος ήταν πίσω απ’ την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Β’;
- «Λένε για Αμερικανούς, Ρώσους, Βούλγαρους. Η αλήθεια είναι πάντοτε πολύ κοντά μας, απλά δεν τη βλέπουμε»!
Από τον Πέτρο Ιωάννου*
* Ο Πέτρος Ιωάννου είναι απόμαχος της εκπαίδευσης
