της υλικής και ηθικής μας παρακμής, που ακόμη και τώρα κρατά τον λαό μας δέσμιο των οικονομικών εξαρτήσεων και βαριά πληγωμένο στην καρδιά της ηθικής και εθνικής του υπερηφάνειας. Η λαβωματιά πολύ βαθιά και δύσκολα θεραπεύσιμη, αν δεν αποκατασταθούν έμπρακτα οι προγονικές μας αξίες. Οι μόνες ικανές να γιάνουν το αρρωστημένο ήθος της κοινωνίας μας.
Αυταπόδεικτη μαρτυρία της προαναφερθείσας κατάστασης αποτελούν τα δυσάρεστα γεγονότα του σήμερα και του κοντινού παρελθόντος, που συνθέτουν τη συνισταμένη της πολιτισμικής μας κατάντιας. Συντελεστές της: Η ανυπακοή οργανωμένων και μη ομάδων στα μέτρα αντιμετώπισης της δολοφόνου πανδημίας. Η απουσία σε καθημερινή βάση των ανώτερων αξιών του πολιτισμού μας, που εκδηλώνεται ενοχλητικά σε αστικές περιοχές μέσω εκκωφαντικών φαινομένων από μεσονυκτίου μέχρι πρωίας. Καταστρατηγώντας κατάφορα το δικαίωμα στην ηρεμία και στον νυχτερινό ύπνο, του εργαζόμενου, του ανήμπορου, του ηλικιωμένου... Και η παρατήρηση; Δυνατόν να οδηγήσει ακόμη και σε βίαιες αντιδράσεις των παρανομούντων με ξυλοδαρμούς και μαχαιρώματα...
Η κορύφωση όμως του δράματος αυτού είναι η έλλειψη ατομικής ευθύνης όχι μόνον σε απλούς πολίτες, αλλά και θεσμικά πρόσωπα, που εκδηλώνεται με την απιστία στην ύπαρξη σοβαρού κινδύνου, και την απόδοση των δεινών σε διεθνή συνωμοσία... αποσκοπούσα στον πλουτισμό, στη διάλυση, στην υποταγή! Το χτύπημα όμως του κακού στην πόρτα τους έδειξε ότι ο αόρατος εχθρός δεν εξαιρεί κανέναν. Γιατί είναι μπροστά μας και γίνεται αντιληπτός από τη θανατηφόρα επέλασή του... Ας ενεργούμε λοιπόν με εφόδιο τη θεϊκή προίκα της ελεύθερης βούλησης στην επιλογή του καλού, του ωφέλιμου, του υγιούς. Πρακτική που δεν αποδυναμώνει, αλλά ενισχύει την εδραία πίστη μας στις αρχές και στις αξίες της ορθόδοξης χριστιανικής μας παράδοσης...
Δεν είναι μόνον τα περιστατικά παρακοής απέναντι στα μέτρα αντιμετώπισης του ανυπότακτου ιού, είναι και τα φαινόμενα της καλλιτεχνικής, κοινωνικής και πολιτικής εκτροπής τα οποία βαραίνουν τον τόπο μας. Γεγονότα που προσβάλλουν τα πάτρια ήθη. Που προκαλούνται από πρόσωπα, τα οποία εγκαλούνται για πράξεις που προσβάλλουν την τιμή της ανθρώπινης αξίας. Ενέργειες εκμετάλλευσης του ασθενέστερου από τον ισχυρότερο. Σεξιστικές επιθέσεις και σεξουαλικοί βιασμοί, κτηνώδεις συμπεριφορές από «ποιούντες πολιτισμό», ληστείες μετά φόνου κατ’ εξακολούθηση, εκπτώσεις στον κώδικα ποινικής δικονομίας...
Μέσα σ’ αυτόν τον ορυμαγδό της κοινωνικής και ηθικής βαρβαρότητας βιώσαμε τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, την οικονομική κρίση και στο σήμερα γινόμαστε μάρτυρες και κοινωνοί του εκπατρισμού των νέων για οικονομική και επιστημονική επιβίωση. Οξύνοντας έτι περισσότερο το δημογραφικό μας πρόβλημα, συμβάλλοντας σ’ αυτό και η μεταρρύθμιση της ευκολότερης διάλυσης του οικογενειακού θεσμού. Τα εθνικά μας ζητήματα πιέζονται από ανατολή και δύση, χωρίς να διαφαίνεται το λυκαυγές των δικαίων της πατρίδας μας.
Τι πρέπει όμως να κάνουμε για να σταματήσουμε την εκβαρβάρωση των ηθών της κοινωνίας μας; Να ενισχύσουμε την αποτελεσματικότητα του νομικού μας συστήματος και το σημαντικότερο να ενδυναμώσουμε τον ρόλο της ανθρωπιστικής μας παιδείας. Με τη χρησιμοποίηση ειδικών και φωτισμένων δασκάλων, οι οποίοι θα μετουσιώνουν τα συμπεράσματα της διδαχής σε καθημερινή πρακτική. Έτσι η εκπαίδευση θα γίνεται δημιουργός παιδείας, μόρφωσης, παράγοντας ηθικής και κοινωνικής προόδου...
Ο διδακτικός και ενθουσιώδης αυτός λόγος μαζί με τις σοφές και πειστικές παραινέσεις των διακόνων της εκπαίδευσης, μπορούν να τονώσουν το εθνικό και κοινωνικό φρόνημα, να αναστήσουν τα πατρώα ήθη και να βάλλουν τον λαό μας σε τροχιά πνευματικής και ηθικής προόδου.
Το αποτέλεσμα αυτό είναι δύσκολο να επιτευχθεί, αν δεν υπάρξει μια εθνική προσπάθεια, μια πανστρατιά ικανών και πεισματικών ανθρώπων, ειδικών και μη, που θα βάλλουν τα θεμέλια και τις βάσεις για μια πατρίδα που θα σέβεται εσαεί τις αξίες της πολιτισμικής της κληρονομιάς. Τις μόνες ικανές να σταματήσουν τον κατήφορο της εκβαρβάρωσης της σημερινής κοινωνίας.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
