Φαινόταν παρατραβηγμένο σενάριο σε εμάς τους πρωτοετείς φοιτητές που μαζεμένοι στο Λονδίνο από όλες τις γωνίες της Ευρώπης νιώθαμε Ευρωπαίοι περισσότερο παρά ποτέ και βέβαια δεν βλέπαμε κάτι το απειλητικό στους μουσουλμάνους συμφοιτητές μας. Με την πάροδο των χρόνων, μαζί με τους γονείς μας, που είχαν δίκιο σε όλα τελικά, δικαιώθηκε και η πολιτική ιδιοφυΐα του καθηγητή Samuel Huntington.
Γιατί αυτή η ξαφνική αναδρομή στο παρελθόν; O τίτλος του πρωτοσέλιδου του Foreign Affairs στις 19 Μαΐου ήταν: «Η Τουρκία δεν θα επιστρέψει στη Δύση». Το Foreign Policy, από την άλλη, στις 25 Μαΐου μιλά για μια Ελλάδα «διπλωματική δύναμη».
Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, τα δύο αυτά περιοδικά- πυλώνες της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής δίνουν το στίγμα βάσει του οποίου κινείται η Αμερικανική γραφειοκρατία η οποία και χαράσσει την υψηλή στρατηγική της υπερδύναμης, αγνοώντας ανθρώπινες αδυναμίες (βλέπε Τραμπ) και βέβαια ανεπηρέαστα από την περιορισμένης έκτασης ελληνική δημόσια διπλωματία. Η Σλοβακία, μετά τις ΗΠΑ, αποχώρησε από τη στρατιωτική άσκηση Anadolu Ankasi 2021 στις 27.5.2021 καθώς κατά δήλωση του ΥΠ.ΕΞ της «παραμένει προσηλωμένη στα ευρωπαϊκά ιδεώδη και το διεθνές δίκαιο» και ως εκ τούτου «δεν θα μπορούσε να συμμετέχει σε μια άσκηση με παρουσία κατοχικού στρατού».
Αν προσθέσουμε τις τελευταίες αποκαλύψεις για τις οικονομικές ατασθαλίες του καθεστώτος και την κατρακύλα της τουρκικής λίρας, μπορούμε να προβλέψουμε ποιο θα είναι το επόμενο «χτύπημα» στον Ερντογάν. Ο ίδιος αδυνατεί, όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν και ο Μουαμάρ Καντάφι, εποχές των οποίων θυμίζει αυτό το κρεσέντο αρνητικής δημοσιότητας. Ήδη διαφαίνεται ότι η τουρκική παρουσία στην Αν. Μεσόγειο είναι όλο και λιγότερο εμφατική. Η Αμερικανική επανεμφάνιση έχει καταλυτική παρουσία, όπως ακριβώς η εμφάνιση λιονταριού σε μια αγέλη υαινών. Διασκορπίζονται.
Λογικά θα υπάρξει μια στροφή με έμφαση στη ρητορική σχετικά με τη Δυτική Θράκη το επόμενο διάστημα, όπου υπάρχει και μια ευαισθησία της Δύσης προς τις μειονότητες, αλλά αυτό δεν είναι αντικείμενο της παρούσας ανάλυσης. Είναι άξια αναφοράς η στροφή της Δύσης σε μια προσέγγιση περισσότερο αξιοκεντρική ή και χριστιανοκεντρική, η οποία βέβαια δεν συντελείται για λόγους ανιδιοτελείς αλλά καθαρά ιδιοτελείς καθώς αντιλαμβάνεται ότι μόνο έτσι θα διαφυλάξει την ίδια της την επιβίωση.
Αυτή η ατζέντα δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά. Είναι αυτή που έστειλε τα πλοία στο Ναβαρίνο και βέβαια είναι αυτή την οποία εργαλειοποίησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος κατά τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όταν βέβαια η εξισορρόπηση των δικών μας και των δικών τους συμφερόντων απέτυχε, όταν η αξιοπιστία χάθηκε, τότε επήλθε η Μικρασιατική Καταστροφή.
Από τον Ηρακλή Β. Γερογιώκα,
υπ. διδάκτορα Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, συντονιστή της Γραμματείας Διεθνών Σχέσεων της ΝΔ
