υποχρεωτικό μνημόσυνο στη μνήμη του εθνικού μας “αρχαγγέλου” Γ. Καραϊσκάκη.
Λοιπόν. Είναι Απρίλης του 1827. Ο Κιουταχής έχει ξανακαταλάβει τη Ρούμελη, πολιορκεί την Ακρόπολη και ετοιμάζεται να καταλάβει και τον Πειραιά. Η εξωτερική πολιτική της Αγγλίας είναι πλέον ωμή και φανερή: θα απελευθερωθεί μόνον η Πελοπόννησος και οι Κυκλάδες. Ο Κιουταχής πρέπει πάση θυσία να μείνει στη Στερεά Ελλάδα και να κυριέψει την Ακρόπολη. Ο Καραϊσκάκης, όντας στρατοπεδευμένος στο Κερατσίνι μεθοδεύει τις κινήσεις του και, εάν τα σχέδιά του πετύχουν, τότε και ο Κιουταχής πάει στον αγύριστο και η Αττική με τη Ρούμελη απελευθερώνονται ξανά!
Όμως. Οι στόχοι των Άγγλων είναι να αυτονομηθεί μόνον η Πελοπόννησος. Ο Καποδίστριας ερχόμενος δεν πρέπει να βρει τη Στερεά Ελλάδα απελευθερωμένη. Στα σχέδιά τους είναι η κατά μέτωπο επίθεση των Ελλήνων από την πεδιάδα του Φαλήρου εναντίον του πάνοπλου Τουρκικού ιππικού μέσα από γυμνό και ακάλυπτο χώρο! Και αυτά πρέπει να γίνουν χωρίς τον Καραϊσκάκη. Άρα μπορεί να συμβεί μια αιφνίδια αψιμαχία πριν την επίθεση, όπου ο Καραϊσκάκης θα χτυπηθεί “τυχαία” και ο ελληνικός στρατός στη συνέχεια θα οδηγηθεί σε σίγουρη και ανελέητη σφαγή!
Το σχέδιό του αυτό ο Κόχραν το ανακοίνωσε πολλές φορές στον Έλληνα στρατηγό και στους άλλους αξιωματικούς και μάλιστα με τη συνεχή απειλή: “ή ακολουθείτε το σχέδιό μου ή σηκώνομαι και φεύγω...”. Ο Καραϊσκάκης αντιπρότεινε το δικό του σχέδιο, με την εφαρμογή του οποίου η νίκη των Ελλήνων ήταν υπερβέβαιη. Άλλωστε ο στρατηγός δεν είχε χάσει ποτέ του μάχη ως τότε. Ο Κόχραν δεν ήθελε ούτε ν’ ακούσει.
Και για τελευταία φορά κάλεσε τους Έλληνες αξιωματικούς να τους μιλήσει και να τους επιβάλει το σχέδιό του. Οι Έλληνες τον άκουγαν με φοβερή δυσφορία, αλλά έκαμναν την ανάγκη φιλοτιμία. Ο ανεκδιήγητος Άγγλος όρισε να γίνει η επίθεση στις 23 Απρίλη και με έκδηλη ιταμότητα δήλωνε ότι εκείνη τη μέρα θα... γευματίσουν στην Ακρόπολη! Και πάνω στο ξεχείλισμα της υποκρισίας του φώναξε στα ελληνικά μια φράση, που σίγουρα του την έμαθαν ή ο Μαυροκορδάτος ή ο Μάσσον, που το έπαιζε διερμηνέας και υπασπιστής του: «Εκ των κεράτων τον ταύρον», προφανώς για να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του. Μόλις ο Καραϊσκάκης το άκουσε, δεν άντεξε και φώναξε προς τους διερμηνείς (παρόντος και του Μαυροκορδάτου): «Πείτε του ότι τον ταύρο δεν τον κάνεις ζάφτι απ’ τα κέρατα, αλλά απ’ τ’ αχαμνά του! Τότε μόνο παραλάει...».
Όσες προσπάθειες όμως κι αν έκαμαν οι Έλληνες για να μεταπείσουν τους Άγγλους έπεσαν στο κενό. Ο Κόχραν διέταξε να γίνει η επίθεση, όπως την είχε ο ίδιος σχεδιάσει, απ’ την πεδιάδα του Φαλήρου, με το ξημέρωμα της 23ης Απρίλη. Και σ’ αυτό ήταν ανυποχώρητος. Ο Καραϊσκάκης βλαστήμησε την ώρα και τη στιγμή, αλλά “υπάκουσε”, όπως υπάκουσε... Όμως κάλεσε τους αξιωματικούς του και συμφώνησαν όλοι τους κατά την επίθεση ν’ ακολουθήσουν τις οδηγίες και το σχέδιο που είχε εκπονήσει ο ίδιος. Και μάλιστα τους είχε γίνει ισχυρή πεποίθηση ότι η νίκη θα είναι δική τους. Και στις 22 Απρίλη ο Καραϊσκάκης ζήτησε από τον Τσωρτς πολεμοφόδια και σκαπτικά εργαλεία για να φκιάξουν ταμπούρια. Ο Τσωρτς τού τα έστειλε όλα λειψά δείχνοντας έτσι και τις Αγγλικές προθέσεις, πράγμα που ανάγκασε τον Καραϊσκάκη να του σύρει τα εξ αμάξης. Δεν ίδρωσε όμως τ’ αφτί του. Το Αγγλικό σχέδιο μπήκε ήδη σε εφαρμογή.
Ο Καραϊσκάκης έχοντας στο πλάι του τον Κ. Τζαβέλλα, τον Γενναίο, τον Νικηταρά, τον Πανομάρα και άλλα παλικάρια επιθεώρησε κατά τις πρωινές ώρες τον στρατό του και συνέστησε στους στρατιώτες να μην προκαλέσουν τη μέρα εκείνη τους Τούρκους, ώστε την επαύριο να πετύχει ο αιφνιδιασμός. Και αποκαμωμένος απ’ την αρρώστια του μπήκε στη σκηνή του το μεσημέρι και έγειρε για λίγο να ξεκουραστεί. Δεν πρόλαβε να κλείσει για λίγο τα μάτια του, όταν γύρω στη 1:00 ακούστηκαν πυροβολισμοί απ’ την πλευρά του Φαλήρου. Αμέσως έστειλε κάποιον να δει τι συμβαίνει, αλλά η μάχη φούντωσε για τα καλά πλέον.
Σηκώθηκε άξαφνα, καβάλησε το άλογό του και διέταξε να ετοιμαστεί το ιππικό και να τον ακολουθήσει. Σε λίγα δευτερόλεπτα δέχτηκε τη δολοφονική σφαίρα απ’ την πλευρά των Ελλήνων... Και μάλιστα από ιππέα.
Μεταφέρθηκε ετοιμοθάνατος στο πλοίο του Τσωρτς για να τον δουν οι γιατροί. Έδωσε τις οδηγίες που είχε να δώσει, έκαμε τη διαθήκη του, χαιρέτησε τα παλικάρια του και τη Μαριώ και γύρω στις 4:00 το πρωί ξημερώνοντας η γιορτή του ξεψύχησε.
Η επίθεση αναβλήθηκε για τις 24 Απρίλη. Η σφαγή του Ελληνικού στρατού πραγματώθηκε τελικά όπως είχε σχεδιαστεί! Στις ακτές του Φαλήρου μετριούνται πάνω από 1.000 νεκρά παλικάρια. Ο Καραϊσκάκης θάφτηκε στη Σαλαμίνα. Η Ακρόπολη οσονούπω παραδίδεται στους Τούρκους. Να οι μεγάλες επιτυχίες του Κόχραν που τις γλεντάει με την παρέα του στο αρχοντικό του Κουντουριώτη στην Ύδρα με αρνιά ψητά, με κρασιά μπορντό μέσα σε ειρωνικά χαχανητά.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Του αληθινού Μεγαλομάρτυρα του Έθνους, που θυσίασε τη ζωή του στο ιδανικό της πατρίδας.
Για την Oμάδα Ιστορικής Έρευνας Αγιάς “Δημ. Αγραφιώτης”
Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος
