Ταιριάζει απόλυτα σε ένα θέμα που αφορά την παράδοσή μας: Τον χορό και τα λάθη που γίνονται από αρκετούς συλλόγους σχετικά με τη διδασκαλία τους.
Για εμένα (και ευτυχώς και για αρκετούς άλλους) η παράδοση αποτελεί ένα πολύ αγαπημένο κομμάτι της καθημερινότητας και της ζωής μας. Τα τελευταία χρόνια οι παραδοσιακοί χοροί (με εκνευρίζει όταν τους λένε μερικοί τσάμικα ή βλάχικα) έχουν ανέβει στην εκτίμηση πολλών και όλο και πιο συχνά ακούμε να γράφονται σε συλλόγους (δεν ξέρω τώρα με την κρίση τι γίνεται;) για να μάθουν να χορεύουν σωστά. Λαογραφικοί σύλλογοι υπάρχουν παντού στην Ελλάδα. Ο κάθε δάσκαλος και ο κάθε καλός χορευτής από κάθε σύλλογο, νομίζει ότι μπορεί να διδάξει σωστά αυτό που χορεύει, ξεχνώντας φυσικά ότι πίσω από κάθε χορό, πίσω από κάθε τραγούδι υπάρχει μία ιστορία και ένα έθιμο το οποίο επίσης πρέπει να ξέρει και να διδάξει, ώστε ο μαθητής του να έχει και το σωστό ήθος και ύφος εκτός από τα σωστά βήματα. Εκεί λοιπόν ξεκινάει και η ευθύνη τους. Αυτοί είναι που πρέπει να δώσουν το παράδειγμα της σωστής απόδοσης των παραδοσιακών χορών. Όμως αντί για αυτό, παρατηρούμε άντρες να κάνουν κωλοτούμπες στον αέρα, άντρες να φτιάχνουν πυραμίδες και μάλιστα να το θεωρούν κατόρθωμα, άντρες να σηκώνουν στα χέρια άλλους άντρες και γυναίκες, γυναίκες να χορεύουν αντρικούς χορούς με όλα τα καθίσματα, άγρια χοροπηδητά, γυναίκες βαμμένες και χτενισμένες σαν να βγαίνουν στην πίστα. Κάποιοι μάλλον έχουν μπερδέψει τα μπούτια τους. Και επειδή όλα αυτά είναι εντυπωσιακά και κάνουν κέφι, συνήθως καταχειροκροτούνται από το παρευρισκόμενο κοινό που δεν γνωρίζει -και δεν είναι αναγκασμένο να γνωρίζει- το πραγματικά σωστό. Επειδή είναι και μεγάλοι σύλλογοι, παίρνουν εκ των προτέρων τα εύσημα ότι αυτό που κάνουν είναι σωστό. Πώς λοιπόν θα γίνει δουλειά με αυτόν τον τρόπο; Θα πρέπει να φύγουμε κάποτε από αυτήν την παγίδα του εντυπωσιασμού και να πάμε σε απλές κινήσεις χορού (όπως στη συγκεκριμένη φωτογραφία), γιατί κανείς και καμία από τους προγόνους μας δεν χόρευε με αυτούς τους τρόπους για να εντυπωσιάσει. Χόρευε απλά, ταπεινά και συνετά, για να το χαρεί και να το απολαύσει. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο που κάνατε να το διαβάσετε και παρακαλώ να το προωθήσετε, μήπως και καταφέρουμε να τελειώσουμε με αυτόν τον εντυπωσιασμό και τον κακό ανταγωνισμό, ο οποίος περιλαμβάνει τους καλούς (πάντα κατά τη γνώμη τους) χορευτές (και συγχρόνως δασκάλους), αυτούς ή αυτές που διοικούν τους τοπικούς συλλόγους της κάθε περιοχής και οι οποίοι έχουν τη σωστή και ολοκληρωμένη γνώση, αλλά δεν θέλουν όμως να τη μοιραστούν με κανέναν και τέλος τους δασκάλους οι οποίοι άλλοι τους προσπαθούν με σωστό τρόπο να διδάξουν τα παιδιά και άλλοι τους με λανθασμένο τρόπο. Οφείλω επίσης να σας παρακαλέσω να προωθήσετε τα γραφόμενά μου και τις σκέψεις μου και για έναν ακόμα σημαντικό λόγο. Την οικονομία μας την καταστρέψανε (βλέπε παγκοσμιοποίηση), το εμπόριό μας το διαλύσανε, το μόνο που μας έμεινε είναι ο πολιτισμός. Η παράδοσή μας (το σύνολο δηλαδή των αξιών του Έθνους μας, που παραδίδεται από γενιά σε γενιά). Τα ήθη και τα έθιμά μας. Αν τα χάσουμε και αυτά, τελειώσαμε σαν χώρα!
Από τον Γιάννη Γούδα
