θα έπρεπε να μας είχε κινητοποιήσει προ πολλού.
Ο βαλκανικός χώρος βρίσκεται από καιρού στο στόχαστρο της γείτονος, ως ζωτικό τμήμα της αναβίωσης μιας νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπως άλλωστε το είχε θέσει ευθέως και ο θεωρητικός του ιδεολογήματος Αχμέτ Νταβούτογλου, με το περίφημο βιβλίο του “Το στρατηγικό βάθος”.
Για τον σκοπό αυτόν η Τουρκία έχει ξεδιπλώσει μια τεράστια επιχείρηση οικονομικού, πολιτικού, κοινωνικού και πολιτιστικού ελέγχου ιδιαίτερα των χωρών των δυτικών Βαλκανίων. Η τουρκική παρουσία είναι πολύ έντονη στη Βοσνία, στο Κοσσυφοπέδιο, στη Βόρεια Μακεδονία, στην Αλβανία, ακόμη και στη Σερβία, όπου οι σχέσεις των δύο χωρών, παρά τη θυελλώδη προϊστορία τους και τις διαφορές που ακόμη τις χωρίζουν, βρίσκονται σε εξαιρετικό σημείο.
Η Άγκυρα για να πετύχει τον στόχο της διεισδύει επιθετικά, χρησιμοποιώντας ως οχήματα: α) τον Τουρκικό Οργανισμό Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΤΙΚΑ) για την παροχή βοήθειας σε τρίτες χώρες, που δημιούργησε λίγο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, το 1992, ο παντουρκιστής -ιδρυτής του κόμματος της Μητέρας Πατρίδας/Ana Vatan Partisi- Τουργκούτ Οζάλ, β) την παντοδύναμη Υπηρεσία Θρησκευτικών Υποθέσεων Diyanet που υψώνει μιναρέδες στα Βαλκάνια, και γ) το Ινστιτούτο “Γιουνούς Εμρέ”, που ασχολείται κυρίως με τη διάδοση της τουρκικής γλώσσας και της οθωμανικής κληρονομιάς. Στο σχέδιο της Άγκυρας εντάσσεται και η αλλαγή πρόσληψης του οθωμανικού παρελθόντος στα Βαλκάνια, ώστε αντί για την κοινή για τους Βαλκάνιους χριστιανικούς λαούς μνήμη της υποδούλωσης και του σκοταδισμού, να επικρατήσουν απόψεις περί δήθεν πολυπολιτισμικότητας και ανεκτικότητας. Όλοι θυμόμαστε, άλλωστε, ανάλογες απόπειρες που έγιναν και στα καθ’ ημάς από ορισμένους κύκλους πριν από κάποια χρόνια. Την εξιδανικευμένη αυτή εικόνα ενισχύει και με τη στήριξη που παρέχει στην τουρκική βιομηχανία του θεάματος, που εξάγει μαζικά στα Βαλκάνια αλλά και τις αραβικές χώρες -άλλοτε βιλαέτια της οθωμανικής αυτοκρατορίας- σίριαλ που εξωραΐζουν το οθωμανικό παρελθόν ή προβάλουν την Τουρκία ως μια σύγχρονη χώρα - πρότυπο.
Αναμφίβολα, η πλέον ισχυρή τουρκική παρουσία σε όλα τα δυτικά Βαλκάνια διαπιστώνεται στην Αλβανία, όπου ο πρωθυπουργός Έντι Ράμα δεν κρύβει τη στενή του φιλιά με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος τον στηρίζει και τον καθοδηγεί. Τουρκικές εταιρείες ελέγχουν κρίσιμους τομείς της αλβανικής οικονομίας, όπως είναι αυτοί της ενέργειας, των αερομεταφορών και των τραπεζών. Καταλυτική, όμως, είναι και η τουρκική επιρροή στην εκπαίδευση, στον πολιτισμό και στην ανάδειξη της νέας πολιτικής ελίτ. Η πρόσφατη έρευνα που δημοσίευσε το ΕΛΙΑΜΕΠ και δείχνει την εχθρική αντιμετώπιση που έχει η Ελλάδα από την αλβανική ελίτ, σε αντίθεση με τον απλό λαό, αποδεικνύει το πόσο επισταμένα έχει εργαστεί η Άγκυρα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η χώρα μας έχει -και δικαίως- όλη την προσοχή της στραμμένη το τελευταίο διάστημα προς τα ανατολικά, εκεί που ξεδιπλώνονται αλλεπάλληλες οι τουρκικές αναθεωρητικές προκλήσεις. Είναι γεγονός ότι η διπλωματική υπερκινητικότητα της Αθήνας, μαζί με την αποφασιστικότητα επί του πεδίου, έχουν δημιουργήσει νέα δεδομένα. Την ίδια, όμως, κινητικότητα, οφείλουμε να επιδείξουμε και για τη βαλκανική ενδοχώρα. Η εν δυνάμει περικύκλωσή μας από κράτη υπό τουρκική επιρροή, πρέπει να αντιμετωπιστεί με κάθε μέσο. Σε αυτό το κλίμα, η συμφωνία του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια με τον Αλβανό πρωθυπουργό στις 20.10.20 για την έναρξη διμερών διαβουλεύσεων για τη σύνταξη συνυποσχετικού με σκοπό την παραπομπή του ζητήματος της οριοθέτησης της ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ήταν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως και εδώ η Αλβανία παίζει περίεργες καθυστερήσεις...
Η δράση της Άγκυρας δεν είναι επικίνδυνη μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα δυτικά Βαλκάνια υπό τουρκική επιρροή όχι μόνο δεν θα ενσωματωθούν ποτέ στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, αλλά θα καταστούν τουρκικός “δούρειος ίππος”, που θα υπονομεύει εσαεί την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, προς όφελος των τουρκικών συμφερόντων.
Οι δυτικοί σύμμαχοι, έχοντας ως πρωταρχικό στόχο την αναχαίτιση της ρωσικής αλλά και της κινεζικής επιρροής, τείνουν να υποτιμούν την απειλή της τουρκικής διείσδυσης προς αυτήν την κρίσιμη για την ασφάλεια και την ενότητα της Ευρώπης περιφέρεια. Είναι, επομένως, καθήκον της Ελλάδας να την υποδείξει, παράλληλα βεβαίως με την αταλάντευτη θέση μας για την ανάγκη σεβασμού εκ μέρους των Τιράνων των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, όπως και όλων των ευρωπαϊκών αρχών και κεκτημένων, ως απαράβατο όρο για την είσοδο της Αλβανίας στην ΕΕ.
Από τον Μάξιμο Χαρακόπουλο*
*Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι γενικός γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας
