στου Σαμουήλ τα αιμοβόρα στίφη,
και κατεβήκανε τα σύχνα*
με το δικέφαλο αετό τον Πολίτικο,
έλαμψε η Έλλα η Λαρσινή
σκλάβα μες στους αιχμαλώτους,
οπού τον άντρα της θρηνούσε.
Κι ο τρομερός ο Σαμουήλ μπλέχτηκε
στα μάγια του έρωτα.
Της Έλλα η ομορφιά, αβάσταχτη,
κι όσο κλαμένη, πιο φαρμακερή.
-Δεν είσαι συ αρχόντισσα
με το κοπάδι των χαμένων να συμφύρεσαι,
σου πρέπει Τσάρος στο πλευρό
και στέμμα στην Τριαδίτσα**.
Σαν πυρκαγιά στον κάμπο απλώθηκε
το νέο για της Έλλας το τυχερό.
Άλλοι καλόμοιρη την είπαν
που θα σωθεί μαζί με τους δικούς της,
κι άλλοι βαριόμοιρη κι άλλοι πόρνη
που πουλήθηκε στον κουρσευτή.
Ποια η αλήθεια;
Ποιο το ψέμα;
Τάχα η Έλλα η ξακουστή, δεν πόνεσε
στης πολιορκίας τα βάσανα,
δεν προσεύχονταν κι αυτή ν’ αντέξουν τα τειχιά
της Λάρσας, στη μάνητα των Σλαύων;
Τάχα δεν πείνασε κι αυτή ως οι άλλοι;
Απλά η ομορφιά της είν’ αβάσταχτη.
Παύλος Λάλος (2005-2020) [στο ΕΝΤΕΧΝΩΣ, 26 (Δεκ.2020].
*σύχνα= λάβαρα πολεμικά βυζαντινά.
**Τριαδίτσα= η πρωτεύουσα του Βούλγαρου Τσάρου Σαμουήλ.
