Η Α.Ε.Λ. γίνεται μεγάλη, και είναι η εποχή όπου κάθε υγιής φίλαθλος στη χώρα, έχει στο σπίτι του ένα βυσσινί κασκόλ. Πέρασαν 33 χρόνια από τη μέρα που εκείνοι οι σπουδαίοι αθλητές της μεγάλης Α.Ε.Λ., απέδειξαν ότι τα θαύματα είναι για να πραγματοποιούνται, αρκεί να το πιστέψεις. Απέδειξαν την ομορφιά που έχει ο αθλητισμός μέσα στο γήπεδο, ότι υπάρχει και η υγιής πλευρά του ποδοσφαίρου και πως όταν σε μία ομάδα υπάρχει οργάνωση, όραμα και «υγεία», κάθε στόχος είναι εφικτός.
Η Λάρισα, η πόλη που «γέννησε’’ το περιφερειακό ποδόσφαιρο και έκανε μία ολόκληρη γενιά φιλάθλων να παραμιλάει μαζί της, δικαιούται να θεωρείται «μήτρα» αθλητικού ιδεώδους. Η πόλη με την ιστορικότερη περιφερειακή ομάδα όλων των εποχών, μπορεί να «διδάξει» πρόοδο στον αθλητισμό.
Πάντα πίστευα ότι ο αθλητισμός είναι επιστήμη, είναι βαριά βιομηχανία και ότι η ορθή προβολή του μπορεί να συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό, στην πρόοδο και την ανάπτυξη μιας χώρας, μιας κοινωνίας. Η Λάρισα θα μπορούσε εκτός από «φυτώριο» σπουδαίων αθλητών σε όλα τα αθλήματα, να γίνει και κέντρο αθλητισμού για ολόκληρη την Ελλάδα. Σπουδαία αθλητικά γεγονότα, μεγάλα διεθνή φιλικά παιχνίδια, ακόμη και προετοιμασίες ομάδων, κάνοντας την πόλη πρεσβευτή αθλητισμού διεθνώς. Το μία πόλη - μία ομάδα, νομίζω ότι πράγματι «γεννήθηκε» για τη Λάρισα.
Και πάμε στο σήμερα, όπου έπρεπε μία σπουδαία γυναίκα - χρυσή Ολυμπιονίκης- να βρει το θάρρος να μιλήσει, για να βγουν στην επιφάνεια οι «αμαρτίες» μίας συγκεκριμένης αθλητικής Ομοσπονδίας. Τα ίδια και χειρότερα όμως συμβαίνουν σχεδόν σε όλη την αθλητική πυραμίδα. Κομματικό-λαγνεία, αναξιοκρατία, διαφθορά. Τα γράφω χρόνια. Δείτε την ποιότητα όσων διοικούν τον ελληνικό αθλητισμό και θα καταλάβετε γιατί ο βούρκος δεν έχει τελειωμό. Ο αθλητισμός δικαιούται ένα ξεχωριστό Υπουργείο. Και μόνο ο όρος Υφυπουργείο, τον υποτιμά. Μεταρρύθμιση για εμάς που ζούμε τον χώρο, δε συνιστά μόνο ο περιορισμός των θητειών στις διοικήσεις, όπως ακούω πολλούς να «παπαγαλίζουν», αλλά κυρίως η επιλογή των προσώπων.
Όταν φώναζα εδώ και χρόνια για τις αμαρτωλές διοικήσεις των ελληνικών αθλητικών ομοσπονδιών, κάποιοι με έλεγαν υπερβολικό. Όταν έγραφα για τις αμαρτίες του ελληνικού ποδοσφαίρου, κάποιοι με έλεγαν αιρετικό. Όταν πρότεινα για ένα καλύτερο αύριο στον ελληνικό αθλητισμό, κάποιοι μου έλεγαν «Αυτά δε γίνονται...»
Ήρθε η ώρα να βρούμε τις λύσεις μόνοι μας. Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει, από τη μία ολική απόσχιση του ελληνικού αθλητισμού, από το άρρωστο κομματικό κράτος που ελέγχει τα πάντα, και από την άλλη ανθρώπους ικανούς και γνώστες της επιστήμης του αθλητισμού, για να πάρουν σκληρές, αλλά αποτελεσματικές αποφάσεις.
Ο αθλητισμός δε χρειάζεται βελτίωση με τα ήδη υπάρχοντα και φθαρμένα υλικά. Απαιτείται επανεκκίνηση και ανοικοδόμηση. Νέα ήθη όσον αφορά τη λειτουργία του, νέα πρόσωπα στη διοίκησή του, νέοι κανόνες ως προς τη συμμετοχή κάποιου στα διοικητικά των ομάδων, και το κυριότερο μετατροπή του παραγοντισμού σε προσφορά.
Θυμάμαι τον δάσκαλό μου και «πατριάρχη» του αθλητικού δικαίου στην Ελλάδα, αλλά και δικαστή στο Αθλητικό Διαιτητικό Δικαστήριο της Λωζάννης (CAS), τον αείμνηστο Παντελή Δέδε, να μου λέει πριν χρόνια: «Βάσο μου, ο αθλητισμός αν και θα έπρεπε να αποτελεί το αγαπημένο παιδί του Πολιτισμού, δυστυχώς στην Ελλάδα έχει καταντήσει το αποπαίδι του...».
Καταθέτω σήμερα δύο νέες προτάσεις, που νομίζω ότι είναι ταυτόσημες με τον όρο «μεταρρύθμιση», που πολλοί εξαγγέλλουν, αλλά λίγοι υλοποιούν.
-Ίδρυση Ανώτατης Ακαδημίας Στελεχών Αθλητισμού, που θα υπάγεται στα Υπουργεία Αθλητισμού και Παιδείας και θα έχει ως έδρα τη Λάρισα. Όσοι διοικούν τον ελληνικό ερασιτεχνικό αθλητισμό (Ομοσπονδίες - Σωματεία - Ενώσεις) θα προέρχονται αποκλειστικά από την Ακαδημία. Η ίδια υποχρέωση θα υπάρχει και για τα Δ.Σ. των επαγγελματικών ομάδων, με επιλογή τουλάχιστον 2 μελών - στελεχών από την Ακαδημία.
Γιατί δηλαδή όσοι διοικούν και θέλουν να ισχυρίζονται ότι «προσφέρουν» στον αθλητισμό δε θα πρέπει νωρίτερα να έχουν διδαχθεί τα περί διοίκησης, marketing, οικονομικά αθλητισμού, naming rights, χορηγίες, αθλητική επικοινωνία και άλλα πολλά. Έχω παρακολουθήσει αρκετά διεθνή συνέδρια αθλητισμού.
Σε ένα από αυτά, ρώτησα τον εκπρόσωπο της Premier League να μου πει το μυστικό της επιτυχίας τους. Μου απάντησε: «Κύριε δεν κάνουμε κάτι ιδιαίτερο. Απλά βάζουμε τους καλύτερους να διοικούν τον αθλητισμό...». Κύρος, τουρισμός, ανάπτυξη, παιδεία, διαφήμιση και έσοδα, για τη Λάρισα, την πόλη που έκανε τον αθλητισμό ταυτόσημο του πολιτισμού.
-Από την επόμενη κιόλας σχολική χρονιά, ορίζονται ως υποχρεωτικά και στις 3 βαθμίδες των σχολείων μας, τα μαθήματα: «Αθλητική Παιδεία» και «Μαθαίνω να σέβομαι τα δικαιώματα». Το έχω πει πολλές φορές.
Θέλουμε να κάνουμε εμβληματικές αλλαγές; Από το νηπιαγωγείο προς το πανεπιστήμιο. Όχι το ανάποδο...
Aπό τον Βάσο Π. Καραμπίλια
δικηγόρο Αθηνών, μέλος του Μητρώου στελεχών της Ν.Δ., επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων
