αντιμετώπιση των εκάστοτε προβλημάτων. Με την ενδυνάμωση της ευταξίας, της κριτικής σκέψης, της επίμονης στόχευσης και πραγμάτωσης του καλού και του ωφέλιμου. Γεννήματα των αναγκαίων αναγκαστικών μέτρων των καιρών μας, τα οποία δείχνουν το αγωνιστικό και πειθαρχημένο πνεύμα που πρέπει να κυριαρχεί στην καταπολέμηση της υγειονομικής κρίσης...
Αυτός ο μορφωτικός χαρακτήρας πρέπει να περιλάβει όλο το εύρος της κοινωνίας μας: από τον πολίτη μέχρι την εξουσία. Από την καθημερινή κουβέντα μέχρι την κοινοβουλευτική διαβούλευση. Από τον εκκωφαντικό θόρυβο αυτοκινήτων... μέχρι την παράνομη στάθμευση. Από τη μη τοποθέτηση των απορριμμάτων εντός των κάδων μέχρι του πλημμελούς μαζέματος των περιττωμάτων οικιακών ζώων...
Στην εκστρατεία της αλλαγής αυτής επιβάλλεται να πρωτοστατεί το κράτος, το οποίο με τη συμπεριφορά του να διδάσκει την ευταξία, η οποία πρέπει να επικρατεί στην οικονομία, στη διεκπεραίωση των υποθέσεων των πολιτών, στην επιμονή για το φτιάξιμο μιας άλλης Ελλάδας, που θα δείχνει ότι η αντιμετώπιση και η επίλυση των προβλημάτων απαιτεί: προτεραιότητες, πειθαρχία, στόχευση, επίμονη αγωνιστικότητα, δίκαιη και εκτελεστέα νομοθετική μεταρρύθμιση... Αυτό που γίνεται τώρα, αναγκαστικά, για την αντιμετώπιση της πανδημίας και το οποίο συνειδητά πρέπει να κρατήσουμε για να πολεμάμε χωρίς δυσανασχέτηση κάθε φορά που τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Μέσα απ’ τη νομική πίεση εφαρμογής των μέτρων κατά της επέλασης του ιού πρέπει να μαθαίνουμε. Να υπακούμε συνειδητά στη γνώση της επιστήμης και να γινόμαστε καλύτεροι. Πιο σοφοί στην αναγκαιότητα τήρησης των μέτρων πρόληψης και επίλυσης των δύσκολων καταστάσεων. Προάγοντας έτσι τη λογική τάξη, τη διάκριση των προτεραιοτήτων, την επιμονή και την υπομονή στην υλοποίηση των συμβουλών των ειδικών... δείχνοντας, κατ’ αυτόν τον τρόπο, τη σύγχρονη αντίληψη ότι η πανδημία θ’ αλλάξει τη ζωή μας. Θα βάλει περισσότερη τάξη και πειθαρχία στην καθημερινότητά μας. Περιορισμούς στις σπατάλες, μεγαλύτερη φροντίδα στην υγειονομική πρόληψη και προστασία, περισσότερο σεβασμό στο περιβάλλον και στην ηρεμία του πολίτη, βελτίωση των όρων εργασίας...
Από τα παραπάνω αντιλαμβάνεται κανείς ότι η λογική της αντιμετώπισης της πανδημίας και τα αυστηρά μέτρα που πάρθηκαν και πόνεσαν πολύ, στην πορεία και με τη σωστή ενημέρωση, έδειξαν ότι άλλος δρόμος που να οδηγεί στο γενικότερο καλό δεν υπήρχε. Αυτόν ακολουθήσαμε πιστά, πειθαρχημένα και υπάκουα για να οδηγηθούμε μέχρι τώρα στο μικρότερο κακό.
Ελπίζουμε, ότι η παραπάνω πρακτική στον διάβα του χρόνου να μετουσιωθεί μέσα μας σε συνειδητή υποχρέωση τήρησης των αναγκαίων μέτρων σε οποιαδήποτε κρίση. Αυτό είναι και το μοναδικό καλό που μπορούμε να πάρουμε από τη σημερινή πραγματικότητα. Το γέννημά της. Την ευταξία, την υπακοή, την πειθαρχία που επέβαλε η αναγκαιότητα και που εμείς καλούμαστε να την κάνουμε μέρος του εαυτού μας.
Το καλό αυτό πρέπει να κρατήσουμε απ’ τη σωρεία των κακών του σήμερα και αυτό πρέπει να το μεγαλώσουμε, να το συνειδητοποιήσουμε, να το κάνουμε κανόνα ζωής. Έτσι θα σημειώσουμε ένα σημαντικό βήμα στην εξέλιξη της ατομικής και κοινωνικής μας συμπεριφοράς. Αναζητώντας πάντα την αλήθεια στον θησαυρό της αγιογραφικής, αρχαιοελληνικής και λαϊκής μας σοφίας.
Αυτό αναδεικνύουμε και στο σημερινό μας άρθρο. Επαληθεύοντας τη διαχρονική αξία του μέγιστου ρητού της αρχαίας ελληνικής γραμματείας: «Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Που σημαίνει: Δεν υπάρχει κακό που να μην γεννάει και κάποιο καλό. Αυτό πρέπει να ψάχνουμε, να βρίσκουμε και να εφαρμόζουμε σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας. Αυτό επιβάλλεται να κάνουμε και τώρα, αν θέλουμε ν’ αλλάξουμε. Να γίνουμε καλύτεροι ως άτομα και κοινωνία.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
