Όσο περισσότερο πλούτο (κεφάλαιο) κατέχεις ή είσαι υπεύθυνος γι' αυτόν διαχειριστικά, τόσο περισσότερη εξουσία κατέχεις επί των υπολοίπων.
Ποτέ πριν στην Ιστορία δεν ήταν τόσο ξεδιάντροπα ολοφάνερο ότι το κεφάλαιο είναι αυτό καθ’ αυτό, κατοχή εξουσίας. Ποτέ πριν στην Ιστορία δεν ήταν τόσο ξεδιάντροπα ολοφάνερο ότι η συγκέντρωση του κεφαλαίου είναι ταυτόχρονα συγκέντρωση εξουσίας.
Για την ακρίβεια αυτός είναι ο καπιταλισμός!
Σήμερα όσοι έχουν συγκεντρωμένο πλούτο εκτός από περισσότερες ευκαιρίες ή περισσότερες δυνατότητες έχουν και περισσότερη εξουσία και μια σειρά προνόμια.
Σήμερα ένας πλούσιος -δεν μιλώ μόνο για μεγιστάνες-, οι μεγαλομέτοχοι μιας τράπεζας, μια πολυεθνική ή ένα επενδυτικό χαρτοφυλάκιο, ένας επιχειρηματίας δεύτερης ή τρίτης κλάσης μπορεί να:
* Επικοινωνήσει άμεσα με την εκτελεστική εξουσία,
* Μπορεί να απαιτήσει να τεθεί η νομοθετική εξουσία στην υπηρεσία του και να ψηφίσει ειδικούς φωτογραφικούς νόμους,
* Μπορεί να ξεφύγει των νόμων και των περιορισμών που ισχύουν για τον λαό και να τύχει έτσι εδικής μεταχείρισης από τη δικαστική εξουσία.
Λόγω της ανισότητάς μας στον πλούτο δεν είμαστε όλοι ίσοι.
Ο πλούτος που κατέχουν οι πλούσιοι καταργεί ακόμη και αυτόν τον θεμελιώδη διαχωρισμό των εξουσιών του Γαλλικού Διαφωτισμού και της Δημοκρατίας.
Εξαιτίας αυτού δεν υπάρχει σήμερα πλήρης Δημοκρατία και δεν μπορεί να υπάρξει καθώς δεν έχουμε όλοι τον ίδιο πλούτο (κεφάλαιο) και άρα την ίδια πολιτική εξουσία.
Έτσι έχουμε μείνει με την αντιπροσωπευτική Δημοκρατία στην οποία αντιπροσωπεύονται ομαδοποιημένα τα όποια οικονομικά συμφέροντα των κατόχων του πλούτου.
Μάλιστα αν πάμε τη σκέψη λίγο παραπέρα θα δούμε ότι η παραπάνω εξουσία που έχουν οι πλούσιοι, είναι εξουσία κλεμμένη από τους φτωχούς!
Από τον Γιάννη Παπαϊωάννου
