Έβρεχε κι ήμουν στημένος σε μια από τις πιο... διάσημες ουρές της πόλης, στην ουρά της «Εθνικής Τράπεζας» στην Κεντρική πλατεία. Μαζί με την ουρά της «Eurobank», στην άλλη άκρη της πλατείας, είναι οι πιο αναγνωρίσιμες και διαχρονικές της πόλης. Τι να πρωτοθυμηθείς; Τις δόξες που ζήσαμε καλοκαίρι του 2015, τότε που ο Βαρουφάκης πωλούσε με αυταρέσκεια επανάσταση κι εμείς στηνόμασταν εκεί να βγάλουμε το πενηντάευρο ημών το επιούσιο; Ή μήπως τα επικά γιουρούσια των συνταξιούχων κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα που πέφτει το δώρο;
Βέβαια, σήμερα, αν οι Αρχές της πόλης είχαν καλύτερα αντανακλαστικά, θα πήγαιναν όλοι μαζί στη Διοίκηση της Τράπεζας και θα απαιτούσαν λύσεις. Στη Λάρισα των 100 επίσημων κρουσμάτων Covid καθημερινώς, δεν είναι αποδεκτό να υπάρχει μόνιμη ουρά 30-40 ατόμων, στην πλειοψηφία τους ηλικιωμένων! Δεν γίνεται να έρχονται σε επαφή εκατοντάδες άνθρωποι. Τι είδους λύσεις; Αυτοί ξέρουν... Τέλος πάντων, υποθέτω ότι οι Αρχές της πόλης είναι απασχολημένες σε σημαντικότερα θέματα, οπότε το προσπερνώ.
Ήμουν μες στα νεύρα. Πρώτον, γιατί ήμουνα εικοστός πάνω –κάτω στη σειρά, άρα εκτός της μαρκίζας του κτιρίου και βρεχόμουνα. Δεύτερον, υποχρεώθηκα να στηθώ εκεί, καίτοι δεν έφταιγα. Πλήρωνα δικά τους λάθη.
Γενικά με τις Τράπεζες, θέλω να έχω σχέση όση ο Εωσφόρος με το λιβάνι: καμία. Έτσι, φρόντισα για τα πάντα. Έβγαλα κάρτες, έκανα e-banking, κάνω όλες τις συναλλαγές μου από το σπίτι, και «άντε γεια», που θα ’λεγε και ο κ. Τάκης Τσουκαλάς, γνωστός φίλαθλος του Ολυμπιακού Πειραιώς.
Αλλά, ως γνωστόν, και να θες ν’ αγιάσεις υπάρχουν χίλιοι διαβόλοι που δεν θα σ’ αφήσουν. Πας με την κάρτα της μάνας (συνταξιούχος χηρείας ΤΕΒΕ) να βγάλεις τα 319,57 ευρώ μηνιαίως της σύνταξής της. Στα κανονικά της η διαβολόγρια πάει μόνη της, αλλά με τον κορονοϊό ταμπουρώθηκε σπίτι, αυτή, τα τριάντα πέντε υποκείμενα νοσήματά της, και τα... οχτακόσια χάπια που παίρνει, οπότε, κατ’ ανάγκην την εξυπηρετούμε εμείς, διότι «γι’ αυτό έχω παιδιά», πάρε να ’χεις και το ενοχικό σου.
«Η κάρτα σας έληξε. Ουδεμία συναλλαγή δυνατή», γράφει στην οθόνη το ΑΤΜ και συ αναρωτιέσαι, ημέρα Σάββατο 5 Δεκεμβρίου, Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου και ώρα 13.45, πώς και δεν ήρθε ήδη η νέα κάρτα. Σε επικοινωνία με το απρόσωπο Κέντρο Εξυπηρέτησης Πελατών της Τραπέζης, κι αφού πρώτα πάτησα πέντε κωδικούς και απάντησα σε κάμποσες ερωτήσεις που μού έκανε το μηχάνημα (ότι θα έπιανα κουβέντα με... μηχάνημα με υπερβαίνει) έμαθα τελικώς ότι η νέα κάρτα απεστάλη κανονικώς, ημέρα Πέμπτη, 5 Νοεμβρίου ώρα 10.30 πρωινή. Δηλαδή, πριν έναν μήνα, τρεις ώρες και 15’ ακριβώς.
-«Τι γίνεται ρε συ Λένα;» ρωτάω μία φίλη που δουλεύει στα ΕΛΤΑ. Στη Λάρισα όλο και έχει ξεμείνει κανένας φίλος απ’ τα παλιά να σ’ εξυπηρετήσει κάπως πιο άμεσα. Όλο και λιγοστεύουν όμως. Όλοι μειώνουν προσωπικό. Ειδικά στις Τράπεζες, με κάτι «εθελούσιες εξόδους», κάτι έτσι, κάτι αλλιώς, απαλλάσσονται από τα λεγόμενα «βαριά συμβόλαια» πιο γρήγορα κι απ’ ό,τι ο Κούγιας στην ΑΕΛ. Σκοπός τους, να αντικαταστήσουν σταδιακά τους υπαλλήλους με απρόσωπα μηχανήματα και να μειώσουν το κόστος μπας και σταθούν στον διεθνή ανταγωνισμό. Μάταιος κόπος. Στο τέλος έτσι κι αλλιώς θα μας αγοράσουν όλους οι Κινέζοι.
- Τι γίνεται ρε συ Λένα; Πού ναι η κάρτα; Η Τράπεζα λέει πως την έστειλε.
- «Μην τους πιστεύεις», εξανίσταται κείνη, «είναι ψεύτες. Έτσι λένε αλλά δεν τις στέλνουν».
Ένας φίλος τραπεζικός πάλι, μου είπε ακριβώς τα αντίθετα. «Κοίτα, μην είσαι κορόιδο η κάρτα ταχυδρομήθηκε κανονικά. Αλλά αυτοί στα ΕΛΤΑ έχουν βαρέσει διάλυση...». Και τι κάνουμε τώρα; Μην την ψάχνεις, λέει, τράβα βγάλε καινούρια... Σ’ αυτό συμφώνησαν αμφότεροι.
Μπρος... ΕΛΤΑ και πίσω Τράπεζα και στη μέση εγώ, αθώος του αίματος μεν, αλλά θύμα της ενδεκάτης εντολής : «Ου μπλέξεις», όπως χιλιάδες χιλιάδων πολίτες, ανά τας ουράς της χώρας κάθε μέρα, κάθε ώρα και λεπτό. Εννοείται ότι έφτασα στην ουρά έχοντας πρώτα μαζέψει όλη την προαπαιτούμενη χαρτούρα, εκκαθαριστικά Εφορίας, ταυτότητες, αντίγραφα λογαριασμών και αφού πρώτα τραβολογιόμουνα ένα πρωινό για να βγάλω εξουσιοδότηση σε ΚΕΠ, ως ενεργών για λογαριασμό της γραίας μάνας και ερχόμενος – ως μη όφειλα- σε επαφή με ένα σωρό μασκοφόρους συμπολίτες μου- κατά Σύψαν πιθανούς μεταφορείς και μεταδότες του καταραμένου ιού... Ο υπάλληλος της Εθνικής, διότι κάποτε κατάφερα και... «τρούπωσα» μέσα ήταν απόλυτος:
- Δεν γίνεται...
Να το! Το ’ξερα εγώ! Το διαισθανόμουν. Κάπως έτσι αποκτάς ο πολίτης αυτόν τον γνωστό μόνιμο φόβο, αυτήν την τραγική βεβαιότητα ότι σε Τράπεζες και Ελληνικό Δημόσιο δεν εξυπηρετείσαι ποτέ με την πρώτη φορά. Γιατί δεν γίνεται; ρωτάω αγωνιωδώς. Όλα τα χαρτιά τα έχω... Ναι, αλλά να έρθει η κάτοχος της απωλεσθείσης κάρτας αυτοπροσώπως! Ποια; Η ογδοηκονταπεντούτης γραία; Στη Λάρισα που βράζει από κορονοϊό; Τι να κάνουμε; Οι κανονισμοί... Οκ, έχω εξουσιοδότηση από ΚΕΠ-πετάω τον Άσο στο τραπέζι. Δεν γίνεται, λέει εκείνος και κόβει με Βαλέ. Γιατί; Τα ΚΕΠ πού ανήκουν, στο... τουρκικό δημόσιο; Δεν πιάνεται, λέει. Θέλει πληρεξούσιο. Τι λέτε ρε (από ένα σημείο και μετά σταματούν οι ευγένειες), θα τρέχω τη γραία για πληρεξούσια σε... συμβολαιογράφο για να βγάλουμε μια απλή κάρτα προς είσπραξη 319,57 ευρώ μηνιαίως ενώ δεν είναι καν δικό μας λάθος;
Ξαναβγήκα έξω κι εξακολουθούσε να βρέχει. Με την Τράπεζα είχαμε τελικώς βρει μια λύση κάπως... αλμπάνικη, ίσα –ίσα να ξεπεράσουμε τη γραφειοκρατία κι έτσι ήμουν κάπως πιο ανάλαφρος. Ένα πρόβλημα λιγότερο. Ας πάω τώρα να κανονίσω και το ζήτημα που μου προέκυψε με την Τηλεφωνική Εταιρεία. Μου χρέωσαν κάτι παραπάνω τέλη και δεν βρίσκω άκρη. Πρέπει να τηλεφωνήσω σε ένα νούμερο 13... κάτι τέτοιο, να μιλήσω με έναν απρόσωπο – εκπρόσωπο της Εταιρείας που επικαλείται κι αυτός Κανονισμούς. Ζούμε εποχές Big Brother. Κάποτε, πήγαινες στον τοπικό ΟΤΕ, γεια σου ρε Τάκαρε, πώς πάει η οικογένεια, τα παιδιά, όλα καλά, για δες ρε συ κάτι λάθος κάνατε στον λογαριασμό... Ανθρώπινη επαφή σε μια Λάρισα που ήταν οικογένεια, η πόλη σου, οι άνθρωποί σου. Άσε μην την ψάχνεις. Μπες τώρα και στην άλλη πλατφόρμα, εκεί που δηλώνεις το μειωμένο ενοίκιο... ένα σωρό δουλειές έχουν μαζευτεί. Η γραφειοκρατία πόθανε, ζήτω η... ηλεκτρονική γραφειοκρατία.
Συνεχίζει να βρέχει. Μπήκα σε έναν φούρνο γνωστής αλυσίδας να πάρω ψωμί. Και μερικά μελομακάρονα... Έμαθα πως η θεία Μαρίτσα δεν είναι και πολύ καλά φέτος, μεγάλωσε, συνομήλικη της μάνας κι αυτή, και δεν περιμένω να μου στείλει, σαν κάθε Χριστούγεννα εκείνα τα θεϊκά της μελομακάρονα. Κι αυτό είναι που με πείραξε πιο πολύ απ’ όλα.
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ alexiskalessis @yahoo.gr
